Κεραία κινητής τηλεφωνίας ...εν μία νυκτί

Μέσα σε μόλις μια νύχτα ξεφύτρωσε  ολόκληρη κεραία κινητής τηλεφωνίας (σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες είναι της Vodafone) στο βουνό Βουρλά που συναντάμε πριν τον Κυνίδαρο. Η κεραία διακρίνεται από χιλιόμετρα μακριά και σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Τοπικού Διαμερίσματος Κυνιδάρου, ο οποίος επισκέφτηκε την περιοχή συνοδευόμενος με περιπολικό της Αστυνομίας, η κεραία έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία από το ίδιο βράδυ με αυτόνομη ηλεκτρογεννήτρια, καθώς στην περιοχή δεν υπάρχει πρόσβαση στο δίκτυο της ΔΕΗ.

Επισημαίνεται ότι η εν λόγω κεραία τοποθετήθηκε χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση του τοπικού συμβουλίου ή του Δήμου Νάξου.

Οι κάτοικοι της Νάξου πρέπει να αντιδράσουν και να μην επιτρέψουν την οριστικοποίηση τέτοιων ενεργειών που επιβαρύνουν την υγεία τους και υποβαθμίζουν το περιβάλλον. Η Εισαγγελία Νάξου θα πρέπει να διερευνήσει τη νομιμότητα των παραπάνω ενεργειών.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Όσοι βρεθήκαμε χθες (19/05/2010) στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στο Δήμο Νάξου παρακολουθήσαμε, για μια ακόμη φορά, μια παράσταση στο θέατρο του παραλόγου.

Το παράλογο ξεκινάει όταν πάνω από είκοσι θέματα στην ημερήσια διάταξη συζητούνται μέσα σε χρονικό περιθώριο περίπου μιας ώρας, με αποτέλεσμα η εναλλαγή των θεμάτων να είναι τόσο ραγδαία, ώστε ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι, ούτε οι παρακολουθούντες τη συνεδρίαση να αποτυπώνουν ξεκάθαρη σκέψη και άποψη για το περιεχόμενο των προτάσεων. Η ταχύτητα με την οποία εναλλάσσονται τα προς συζήτηση θέματα, ουσιαστικά αποκόπτει το διάλογο και εκβιάζει την ψήφο των μελών του δημοτικού συμβουλίου, χωρίς να τους παρέχεται το δικαίωμα του αντίλογου. Στην περίπτωση που κάποιο μέλος αποτολμήσει να εκφράσει διαφορετική της εισήγησης άποψη, ή να σχολιάσει κατά τρόπο μη αρεστό προς το δήμαρχο ή τον πρόεδρο του Δ.Σ., τότε με … δημοκρατικές διαδικασίες είτε του αφαιρείται ο λόγος, είτε γίνεται απόπειρα αποπροσανατολισμού του, εν μέσω κραυγών και αλαλαγμών.

Αυτή η εικόνα είναι, δυστυχώς, συνηθισμένη για το δημοτικό μας συμβούλιο, όπως συνήθης είναι και η απουσία του ρόλου του προέδρου. Γιατί ο πρόεδρος του συμβουλίου σκοπό έχει να διασφαλίζει την απρόσκοπτη συζήτηση και να εξασφαλίζει τη δυνατότητα έκφρασης της όποιας αντιγνωμίας, ώστε η άποψη και η ψήφος να εξάγονται από κριτική σκέψη των μελών. Αντ’ αυτού, η εξουσία του προέδρου χάνεται και καταπατείται από το δήμαρχο, ο οποίος δίνει και αφαιρεί το λόγο κατά το δοκούν, εισηγείται θέματα εν τάχει χωρίς ιδιαίτερες διευκρινήσεις και θεωρεί το λόγο του ως τον πλέον βαρύνοντα. Με άλλα λόγια, ο δήμαρχος αποτελεί ουσιαστικά την αρχή και το τέλος του δημοτικού συμβουλίου, σε τέτοιο σημείο που μας κάνει να διερωτόμαστε ποιος ο σκοπός των συνεδριάσεών του.

Αν τα παραπάνω δεν φαίνονται και τόσο παράλογα, τότε ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης του τελευταίου θέματος κατά τη χθεσινή συνεδρίαση ξεπερνάει τα εσκαμμένα.

Κάποιοι δημότες με την επωνυμία «Ομάδα Πολιτών» έκαναν αίτηση προς το Δήμο Νάξου προκειμένου να τους παραχωρηθεί η πλατεία του Γαλανάδου, για να διοργανώσουν εκεί το πανηγύρι ανήμερα του εορτασμού του Αγ. Πνεύματος. Βάση του καταστατικού, τον πρώτο λόγο σε μια τέτοια απόφαση έχει το τοπικό συμβούλιο του τοπικού διαμερίσματος του Γαλανάδου, το οποίο και απέστειλε γραπτώς στο δημοτικό συμβούλιο την απόφασή του να μην δοθεί σχετική άδεια μέχρι την ημερομηνία της 16/06/2010, οπότε και κλείνει χρόνος από το πένθος που εθιμοτυπικά τηρείται στις μικρές κοινωνίες των χωριών. Όπως αναφέρεται, την απόφαση πήραν πλειοψηφικά (κατά 2/3) οι κάτοικοι του χωριού, αφήνοντας, ωστόσο, το δικαίωμα για την τελική απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο. Από την άλλη, ο δήμαρχος, υποστηρίζοντας την ανάγκη αναβίωσης και διατήρησης του εθίμου του τοπικού πανηγυριού, εισηγήθηκε την έγκριση της άδειας.

Ως εδώ καλά. Όταν όμως ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. ζήτησε διευκρινήσεις περί των ατόμων που υπέγραψαν την αίτηση για την παραχώρηση της πλατείας και αποδείχτηκε ότι ένας από τους υπογράφοντες ήταν και ο γιος του δημάρχου, η συζήτηση πήρε άλλη τροπή. Ο αντιπρόεδρος, κ. Μαυρομάτης, υπέδειξε στο δήμαρχο ότι, βάση του κανονισμού δεοντολογίας, θα έπρεπε να απέχει από τη συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος και όχι, βέβαια, να το εισηγείται, εφόσον αφορούσε πρόσωπο συγγένειάς του α΄ βαθμού. Επίσης, υπέδειξε ότι τον πρώτο λόγο έχει το τοπικό συμβούλιο και η απόφασή του. Συνέχισε φέροντας στην επιφάνεια και προηγούμενη αίτηση με τον ίδιο σκοπό, υπογεγραμμένη μόνο από τον γιο του δημάρχου, κ. Ιωάννη Μαράκη, ο οποίος υπέγραφε ως « πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Γαλανάδου», ενός συλλόγου που δεν υφίσταται, γιατί το καταστατικό του δεν έχει εγκριθεί από το Πρωτοδικείο Νάξου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η δεύτερη αίτηση από την «Ομάδα Πολιτών» έγινε για να καλυφτεί η πρώτη παράτυπη. Ακόμα, έκανε πρόταση, εφόσον δε γίνει σεβαστή η βούληση της τοπικής κοινωνίας και δοθεί η άδεια για χρήση της πλατείας του χωριού από ιδιώτες, να μην «παραχωρηθεί», αλλά τουλάχιστον να μισθωθεί.

Με αυτές τις απόψεις και προτάσεις συντάχτηκαν και άλλα μέλη του συμβουλίου, αλλά οι κ. δήμαρχος και πρόεδρος του Δ.Σ. επέμεναν κραυγάζοντας ότι πρέπει να δοθεί η άδεια «προκειμένου να αναβιώσει και να διατηρηθεί το έθιμο του πανηγυριού»!!! Δηλαδή, ως θεματοφύλακες των εθίμων και βασικοί εκφραστές της τοπικής παράδοσης, έθεσαν τις υπογραφές τους υπεράνω του πένθους και της θέλησης των κατοίκων του μικρού χωριού!!! Άραγε για να διασφαλίσουν τι και σε ποιον; Από πότε χρονολογείται, δηλαδή, το έθιμο να επιβάλλεται σε όποιον θελήσει να πιει ένα ποτήρι κρασί στο πανηγύρι, να πληρώσει εισιτήριο και μάλιστα σε ιδιώτη, ο οποίος έχει κέρδος από κοινοτικό χώρο, χωρίς να αποδίδει το παραμικρό στο δημοτικό ταμείο;

Σαφείς απαντήσεις δεν δόθηκαν κι ούτε θα δοθούν, όπως δεν δόθηκαν για τόσα άλλα θέματα που αφορούν στο Δήμο. Προσωπικά δεν με απασχολεί ούτε η ταυτότητα των προσώπων που αιτούνται οτιδήποτε από το Δήμο. Αυτό που με απασχολεί είναι όλοι οι δημότες να τυγχάνουν τις ίδιας προσοχής και υπερασπιστικής γραμμής από τους δημοτικούς μας άρχοντες, χωρίς εξαιρέσεις και εξόφθαλμες σύμπνοιες.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Ανοιχτή πρόσκληση για δημιουργία Ενιαίου Ψηφοδελτίου

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑΞΟΥ

Νάξος 12/05/2010

Προς



• Όλους τους ενδιαφερόμενους υποψηφίους για τον Ενιαίο Δήμο Νάξου
• Τοπικά ΜΜΕ


Εμείς οι Ενεργοί Πολίτες Νάξου, έχοντας εδώ και καιρό συνειδητοποιήσει (α) τις σύγχρονες προκλήσεις και προοπτικές που δημιουργεί η νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης με τη συνένωση των Δήμων, (β) το μέγεθος των προβλημάτων του νησιού μας που παραμένουν άλυτα μέχρι σήμερα και (γ) τη διαφαινόμενη αδυναμία των μέχρι σήμερα ενδιαφερομένων «υποψηφίων Δημάρχων» να καταρτίσουν ισχυρά και πειστικά ψηφοδέλτια,


1) Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους, όσοι μέχρι σήμερα έχετε εκδηλώσει δημόσια το ενδιαφέρον σας για ενεργή συμμετοχή στα αυτοδιοικητικά δρώμενα ή προτίθεστε στο μέλλον να το πράξετε, να τολμήσετε να θέσετε στο περιθώριο ενδεχόμενες κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες και να συστρατευτούμε όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό κίνημα αυτοδιοίκησης για τον νέο Δήμο που θα προκύψει από τον «Καλλικράτη».

2) Προτείνουμε τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ψηφοδελτίου με όλα εκείνα τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο μας και αγωνιούν για το μέλλον του, που είναι υπεύθυνα, συνεργατικά, έχουν γνώσεις και οράματα, διορατικότητα και διοικητικές ικανότητες. Γιατί στον κοινό μας στόχο δεν περισσεύει κανένας.

3) Προτείνουμε να τεθεί επικεφαλής του ενιαίου ψηφοδελτίου πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο θα αναζητηθεί συλλογικά και υπερκομματικά για τη θέση του υποψήφιου Δημάρχου.

Πιστεύουμε ότι τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία είναι και θα πρέπει να παραμείνει ευθύνη των τοπικών κοινωνιών. Η συγκρότηση ενός Ενιαίου ψηφοδελτίου είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην επιλογή εκείνου του ανθρώπινου δυναμικού που θα διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα στη διοίκηση του νέου δήμου.

Επιτέλους, έχουμε χρέος και ευθύνη να συστρατευτούμε για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά, για μια σύγχρονη και ανθρώπινη κοινωνία, όπως όλοι την ονειρευόμαστε.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΟ «ΤΣΙΜΕΝΤΟΔΑΣΟΣ» ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ

Υποθέτω πως οι απανταχού Νάξιοι γνωρίζουν το απείρου κάλλους … τσιμεντόδασος στη Χώρα της Νάξου, που βρίσκεται κάτω από το εκκλησάκι του αη Γιάννη στην περιοχή «βρύση του Αγά». Αυτό το αλήστου μνήμης έργο κοσμεί για αρκετά χρόνια τη διαδρομή Νάξου – Εγγαρών και σηματοδοτεί μια εποχή με καινοτόμες καλλιτεχνικές εκφράσεις, κυρίως σ’ ότι αφορά την περιβαλλοντική πολιτική της τοπικής αρχής.

Η πολιτική αυτή, με τίτλο «τσιμέντο να γίνει», είναι το κύριο γρανάζι που κινεί εδώ και χρόνια το μηχανισμό υπο-στήριξης του ναξιακού φυσικού περιβάλλοντος από το Δ.Ν. (χωρίς Τ.. Όπου Δ.Ν. : Δήμος Νάξου). Το πρόγραμμα «τσιμέντο να γίνει» έχει υιοθετηθεί από το Δ.Ν. με κύριο σκοπό την ισορροπημένη ανάπτυξη του νησιού και αποσκοπεί σε μια ειδυλλιακά ομοιόμορφη εικόνα μέσα από την τσιμεντοποίηση βουνού και θάλασσας. Με τσιμεντένιες κατασκευές στις ακτές και στα βουνά θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε ισορροπία σε υλικό και χρώμα, ώστε η Νάξος να αποκτήσει και δεύτερο αναγνωριστικό αν τω κόσμω στοιχείο, εκτός αυτού της «Πορτάρας». Τολμώντας να μιλήσω προφητικά, το τσιμεντόδασος, θα αποτελέσει το νέο σημείο αναφοράς, το νέο έμβλημα της Νάξου, καθώς η γερασμένη πλέον «Πορτάρα», ύστερα από παρουσία 2,5 χιλιάδων ετών, δεν δύναται να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών.

Το τσιμεντόδασος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, καθώς είναι και το μοναδικό, υποθέτω, στο είδος του. Ακόμα και τμήματα πανεπιστημιακών σχολών, που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος, θα μπορούσαν να έρθουν προκειμένου να μελετήσουν το νέο εγχείρημα στα περιβαλλοντικά δρώμενα. Αν προωθήσουμε την ιδέα, μέχρι και Σχολή Μελέτης και Ανάπτυξης του Τσιμεντόδασους μπορούμε να ιδρύσουμε στο νησί και να έχουμε οικονομικό όφελος και τους νεκρούς τουριστικά μήνες του χειμώνα.

Επίσης, μπορούμε να το ονομάσουμε «Τσιμεντόδασος Παγκόσμιας Ειρήνης και Φιλίας» και να καλέσουμε αντιπροσωπίες απ’ όλα τα κράτη του κόσμου να φυτέψουν το δικό τους τσιμεντόδεντρο και να ζωγραφίσουν πάνω τη σημαία της χώρας τους (με δικά τους έξοδα βεβαίως). Έτσι, και εντελώς ανέξοδα θα μεγαλώσουμε το τσιμεντόδασος και θα ωφεληθούμε πολλαπλώς τουριστικά. Αρκεί να φανταστούμε το μέγεθος της προβολής του νησιού σε όλο τον κόσμο, την οποία σήμερα και ακριβοπληρώνουμε και ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν επιφέρει.

Οι ιδέες αξιοποίησης αυτού του δάσους με την καινοτόμα μορφή είναι πάμπολλες. Κάποιες, μάλιστα, έχουν παρουσιαστεί παλιότερα και από τον εκδότη της εφημερίδας κ. Καμβύση. Προσωπικά δηλώνω ότι θα είμαι αρωγός σε κάθε προσπάθεια ορθολογικής αξιοποίησης του τσιμεντόδασους, προκειμένου να παραδώσουμε στη νέα γενιά αυτό το τεράστιας σημασίας μνημείο ατόφιο και προστατευμένο.

Για να προλάβω κάποια κακόβουλα μυαλά με δήθεν περιβαλλοντική συνείδηση και ευαισθησία, αναφέρω ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα τσιμεντόδεντρα υπερτερούν σαφώς έναντι των κλασσικών ξυλόδεντρων.

Πρώτα και κύρια, το τσιμεντόδεντρο δεν χρειάζεται πότισμα για να ζήσει. Καταναλώνεται μικρή ποσότητα νερού για την κατασκευή του και, πέραν τούτου, ούτε σταγόνα, σε αντίθεση με τα υδροβόρα κλασσικά δέντρα.

Δεύτερον, στο τσιμεντόδασος δεν μπορούν να αναπτυχθούν πυρκαγιές, καθώς το τσιμέντο δεν καίγεται.

Τρίτο, το τσιμέντο δεν αναπτύσσει επιβλαβής μικροοργανισμούς, μύκητες και δεν αποσαρθρώνεται, προκαλώντας δυσοσμία και κίνδυνό για τη δημόσια υγεία.

Τέταρτο, τα τσιμεντόδεντρα, σε περίπτωση που εμποδίζουν ένα έργο, δεν θανατώνονται, αλλά μεταφέρονται ακέραια σε άλλη τοποθεσία.

Πέμπτο, οι πολυτελείς κατοικίες, που πιθανότατα να χτίζονται στην καρδιά του τσιμεντόδασους, δεν θα αποτελούν παραφωνία προς το εγγύς περιβάλλον, αλλά μάλλον εικαστική παρέμβαση.

Έκτο, ακόμα και στην περίπτωση που η κατάργηση του τσιμεντόδασους θεωρηθεί σκόπιμη, τα τσιμεντόδεντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κυματοθραύστης σε λιμενικά έργα.

Υποθέτω ότι τα παραπάνω είχε κατά νου και συναινεί ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κος Μ. Μανωλάς, όταν, σε συνέντευξή του στο ρ.σ. «Μεσόγειος», ανέφερε πως « τα μπλόκια σ’ αυτήν την τοποθεσία δεν εμποδίζουν κανέναν». Ούτε καν τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων, οι οποίοι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους; Ούτε εμάς που νοιώθουμε προσβολή από την κακόγουστη θέα και μόνο; Αφελείς ερωτήσεις!

Επειδή οι διαχειριστές των τοπικών θεμάτων δείχνουν να μην ενοχλούνται με τίποτα και για κανένα κακώς πεπραγμένο σ’ αυτόν τον τόπο (άλλωστε τα παραδείγματα πλεονάζουν), τελικά επανέρχομαι στο αναπάντητο δίλλημα: ποιοι κάνουν σάτιρα, εμείς ή αυτοί…;


Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Ή Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;

Στις μέρες μας οι νέοι και η πολιτική δείχνουν να κινούνται σε γραμμές παράλληλες κι ασύνδετες. Τουλάχιστον αυτό διακρίνεται αν κοιτάξουμε το ζήτημα επιφανειακά. Είναι, όμως, πράγματι έτσι, ή οι νέοι σήμερα εκφράζουν τη θέση και τις απόψεις τους μέσα σε ένα πολιτικό πλαίσιο ρηξικέλευθο προς τις παλαιοκομματικές αντιλήψεις;

Οι νέοι κατηγορούνται από τους μεγαλύτερους για αδιαφορία, έλλειψη στόχων και αδυναμία δράσης. Ωστόσο, αυτοί οι νέοι αντιμετωπίζουν καθημερινά τα αποτελέσματα παλαιότερων λανθασμένων χειρισμών και πρακτικών των ίδιων των κατηγόρων τους. Φυσικά το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Ο Πλάτωνας είχε πρώτος μιλήσει για την αντίθεση – το χάσμα των γενεών. Σήμερα αυτό το χάσμα δείχνει να έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν, καθώς οι νέοι απορρίπτουν πιο έντονα τα παλιά πρότυπα και πλήττουν με τα δεδομένα και τον ξύλινο πολιτικό λόγο.

Κι αλίμονο να γινόταν αλλιώς. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει το διαφορετικό στην πολιτική σκηνή και ο νεωτερισμός στην πολιτική σκέψη. Οι νέοι αναπτύσσουν τη δική τους γλώσσα επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέσα, και εκφράζουν πολιτικό λόγο, σκέψεις, ακόμη και συναισθήματα με τρόπο που οι μεγαλύτεροι αδυνατούν να ακολουθήσουν και, συνεπώς, να κατηγορήσουν. Μέσα στο νεανικό γονίδιο βρίσκεται το στοιχείο εκείνο που παροτρύνει για αναζήτηση νέων ιδεών και λογικής διαθλασμένης από άλλη γωνιά του πολιτικού πρίσματος.

Οι σημερινοί νέοι ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα, είναι πολιτικοποιημένοι, ίσως περισσότερο από το παρελθόν, αλλά διαφωνούν με τον καθεστώτα τρόπο άσκησης της πολιτικής. Οπότε, το ζητούμενο δεν θα πρέπει να είναι να καλέσουμε τους νέους να ασχοληθούν με τα πολιτικά, με τα κοινά, αλλά να προκαλέσουμε την ανανέωση της πολιτικής στα πρότυπα και στα όνειρα των νέων. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει βαθιές τομές και εκ βάθρων αναδιάρθρωση στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της πολιτικής του σήμερα.

Οι νέοι, οι εξ ορισμού συνεχιστές της πολιτικής δράσης, δεν είναι δυνατό να συνυπάρξουν με τους αμοραλιστές, τους αδίστακτους διαχειριστές της πολιτικής. Θα ήταν ολέθριο για την κοινωνία αν οι νέοι σταματούσαν να αγωνίζονται και να προτείνουν. Οφείλουν να αντιστέκονται στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και έργων, σε όλα τα παρακμιακά φαινόμενα της κοινωνίας μιας προηγούμενης γενιάς. Το νεανικό μυαλό με τη παγκοσμιοποιημένη γνώση, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα πρέπει να αποτελέσει τη μήτρα απ’ όπου θα γεννηθεί το καινούριο.

Με άλλα λόγια, η νεολαία σήμερα δεν διαμορφώνεται μόνο ιστορικά, αλλά αποζητά να δημιουργήσει τη δική της ιστορία, σε όλα τα επίπεδα της ενεργούς πολιτικής σκηνής. Γι’ αυτό και η προσπάθεια της μεγαλύτερης σε ηλικία γενιάς να αντλήσει από τη δυναμική της νεολαίας, συχνά πέφτει στο κενό. Γιατί η προσπάθεια προσέγγισης των νέων είναι επιφανειακή, χωρίς να υπάρχει πραγματικά η θέληση να αφουγκραστούν τον προβληματισμό και τις ιδέες τους. Μάλιστα, πολλές φορές αυτή η απόπειρα γίνεται και χρονικώς λανθασμένα, με αποτέλεσμα η νεολαία να κλείνεται ακόμη περισσότερο στο δικό της κόσμο. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί πλησιάζουν τους νέους κυρίως προεκλογικά, με καθαρά ψηφοθηρικούς σκοπούς (τάζοντάς τους μια θέση εργασίας), ή για να εμπλουτίσουν το ψηφοδέλτιό τους με πρόσωπα όμορφα κι ελκυστικά. Έτσι, ωθούν τους νέους στο λαβύρινθο του συστήματος, όπου κομματικά στεγανά και κατεστημένα κλείνουν το δρόμο και οδηγούν σε αδιέξοδα, προκαλώντας ασφυξία στους υγιείς πνεύμονες της νέας γενιάς.

Θέμα επίκαιρο, καθώς διανύουμε προεκλογική περίοδο και όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι ανά τη χώρα επιδιώκουν να βρουν «νέο αίμα στην πολιτική» και στο ψηφοδέλτιό τους. Φυσικά, δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είναι η αλλαγή των προσώπων στη διαχείριση της ίδιας καθημερινότητας που θα οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό του συστήματος.

Για να δηλώσουν οι νέοι παρόντες στην πολιτική σκηνή, θα πρέπει να βιώσουν ένα κράτος δικαίου και ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα, μέσα στο οποίο θα μπορούν να υπάρξουν και να σταθούν ισότιμα και με ασφάλεια. Θα πρέπει να συμμετάσχουν ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων και όχι να περιορίζονται στην άκριτη εφαρμογή τους. Έτσι θα ενισχυθεί η πολιτική συνείδηση της νεολαίας, που, απογοητευμένη σήμερα, απέχει ενδεχομένως από τις εκλογικές διαδικασίες, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί έντονα πολιτικό ένστικτο.

Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε, όχι για νέους στην πολιτική, αλλά για την πολιτική των νέων.

Μανόλης Λυκουρόπουλος