Η πολιτική αυτή, με τίτλο «τσιμέντο να γίνει», είναι το κύριο γρανάζι που κινεί εδώ και χρόνια το μηχανισμό υπο-στήριξης του ναξιακού φυσικού περιβάλλοντος από το Δ.Ν. (χωρίς Τ.. Όπου Δ.Ν. : Δήμος Νάξου). Το πρόγραμμα «τσιμέντο να γίνει» έχει υιοθετηθεί από το Δ.Ν. με κύριο σκοπό την ισορροπημένη ανάπτυξη του νησιού και αποσκοπεί σε μια ειδυλλιακά ομοιόμορφη εικόνα μέσα από την τσιμεντοποίηση βουνού και θάλασσας. Με τσιμεντένιες κατασκευές στις ακτές και στα βουνά θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε ισορροπία σε υλικό και χρώμα, ώστε η Νάξος να αποκτήσει και δεύτερο αναγνωριστικό αν τω κόσμω στοιχείο, εκτός αυτού της «Πορτάρας». Τολμώντας να μιλήσω προφητικά, το τσιμεντόδασος, θα αποτελέσει το νέο σημείο αναφοράς, το νέο έμβλημα της Νάξου, καθώς η γερασμένη πλέον «Πορτάρα», ύστερα από παρουσία 2,5 χιλιάδων ετών, δεν δύναται να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών.
Το τσιμεντόδασος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, καθώς είναι και το μοναδικό, υποθέτω, στο είδος του. Ακόμα και τμήματα πανεπιστημιακών σχολών, που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος, θα μπορούσαν να έρθουν προκειμένου να μελετήσουν το νέο εγχείρημα στα περιβαλλοντικά δρώμενα. Αν προωθήσουμε την ιδέα, μέχρι και Σχολή Μελέτης και Ανάπτυξης του Τσιμεντόδασους μπορούμε να ιδρύσουμε στο νησί και να έχουμε οικονομικό όφελος και τους νεκρούς τουριστικά μήνες του χειμώνα.
Επίσης, μπορούμε να το ονομάσουμε «Τσιμεντόδασος Παγκόσμιας Ειρήνης και Φιλίας» και να καλέσουμε αντιπροσωπίες απ’ όλα τα κράτη του κόσμου να φυτέψουν το δικό τους τσιμεντόδεντρο και να ζωγραφίσουν πάνω τη σημαία της χώρας τους (με δικά τους έξοδα βεβαίως). Έτσι, και εντελώς ανέξοδα θα μεγαλώσουμε το τσιμεντόδασος και θα ωφεληθούμε πολλαπλώς τουριστικά. Αρκεί να φανταστούμε το μέγεθος της προβολής του νησιού σε όλο τον κόσμο, την οποία σήμερα και ακριβοπληρώνουμε και ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν επιφέρει.
Οι ιδέες αξιοποίησης αυτού του δάσους με την καινοτόμα μορφή είναι πάμπολλες. Κάποιες, μάλιστα, έχουν παρουσιαστεί παλιότερα και από τον εκδότη της εφημερίδας κ. Καμβύση. Προσωπικά δηλώνω ότι θα είμαι αρωγός σε κάθε προσπάθεια ορθολογικής αξιοποίησης του τσιμεντόδασους, προκειμένου να παραδώσουμε στη νέα γενιά αυτό το τεράστιας σημασίας μνημείο ατόφιο και προστατευμένο.
Για να προλάβω κάποια κακόβουλα μυαλά με δήθεν περιβαλλοντική συνείδηση και ευαισθησία, αναφέρω ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα τσιμεντόδεντρα υπερτερούν σαφώς έναντι των κλασσικών ξυλόδεντρων.
Πρώτα και κύρια, το τσιμεντόδεντρο δεν χρειάζεται πότισμα για να ζήσει. Καταναλώνεται μικρή ποσότητα νερού για την κατασκευή του και, πέραν τούτου, ούτε σταγόνα, σε αντίθεση με τα υδροβόρα κλασσικά δέντρα.
Δεύτερον, στο τσιμεντόδασος δεν μπορούν να αναπτυχθούν πυρκαγιές, καθώς το τσιμέντο δεν καίγεται.
Τρίτο, το τσιμέντο δεν αναπτύσσει επιβλαβής μικροοργανισμούς, μύκητες και δεν αποσαρθρώνεται, προκαλώντας δυσοσμία και κίνδυνό για τη δημόσια υγεία.
Τέταρτο, τα τσιμεντόδεντρα, σε περίπτωση που εμποδίζουν ένα έργο, δεν θανατώνονται, αλλά μεταφέρονται ακέραια σε άλλη τοποθεσία.
Πέμπτο, οι πολυτελείς κατοικίες, που πιθανότατα να χτίζονται στην καρδιά του τσιμεντόδασους, δεν θα αποτελούν παραφωνία προς το εγγύς περιβάλλον, αλλά μάλλον εικαστική παρέμβαση.
Έκτο, ακόμα και στην περίπτωση που η κατάργηση του τσιμεντόδασους θεωρηθεί σκόπιμη, τα τσιμεντόδεντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κυματοθραύστης σε λιμενικά έργα.
Υποθέτω ότι τα παραπάνω είχε κατά νου και συναινεί ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κος Μ. Μανωλάς, όταν, σε συνέντευξή του στο ρ.σ. «Μεσόγειος», ανέφερε πως « τα μπλόκια σ’ αυτήν την τοποθεσία δεν εμποδίζουν κανέναν». Ούτε καν τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων, οι οποίοι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους; Ούτε εμάς που νοιώθουμε προσβολή από την κακόγουστη θέα και μόνο; Αφελείς ερωτήσεις!
Επειδή οι διαχειριστές των τοπικών θεμάτων δείχνουν να μην ενοχλούνται με τίποτα και για κανένα κακώς πεπραγμένο σ’ αυτόν τον τόπο (άλλωστε τα παραδείγματα πλεονάζουν), τελικά επανέρχομαι στο αναπάντητο δίλλημα: ποιοι κάνουν σάτιρα, εμείς ή αυτοί…;
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου