ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Όσοι βρεθήκαμε χθες (19/05/2010) στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στο Δήμο Νάξου παρακολουθήσαμε, για μια ακόμη φορά, μια παράσταση στο θέατρο του παραλόγου.

Το παράλογο ξεκινάει όταν πάνω από είκοσι θέματα στην ημερήσια διάταξη συζητούνται μέσα σε χρονικό περιθώριο περίπου μιας ώρας, με αποτέλεσμα η εναλλαγή των θεμάτων να είναι τόσο ραγδαία, ώστε ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι, ούτε οι παρακολουθούντες τη συνεδρίαση να αποτυπώνουν ξεκάθαρη σκέψη και άποψη για το περιεχόμενο των προτάσεων. Η ταχύτητα με την οποία εναλλάσσονται τα προς συζήτηση θέματα, ουσιαστικά αποκόπτει το διάλογο και εκβιάζει την ψήφο των μελών του δημοτικού συμβουλίου, χωρίς να τους παρέχεται το δικαίωμα του αντίλογου. Στην περίπτωση που κάποιο μέλος αποτολμήσει να εκφράσει διαφορετική της εισήγησης άποψη, ή να σχολιάσει κατά τρόπο μη αρεστό προς το δήμαρχο ή τον πρόεδρο του Δ.Σ., τότε με … δημοκρατικές διαδικασίες είτε του αφαιρείται ο λόγος, είτε γίνεται απόπειρα αποπροσανατολισμού του, εν μέσω κραυγών και αλαλαγμών.

Αυτή η εικόνα είναι, δυστυχώς, συνηθισμένη για το δημοτικό μας συμβούλιο, όπως συνήθης είναι και η απουσία του ρόλου του προέδρου. Γιατί ο πρόεδρος του συμβουλίου σκοπό έχει να διασφαλίζει την απρόσκοπτη συζήτηση και να εξασφαλίζει τη δυνατότητα έκφρασης της όποιας αντιγνωμίας, ώστε η άποψη και η ψήφος να εξάγονται από κριτική σκέψη των μελών. Αντ’ αυτού, η εξουσία του προέδρου χάνεται και καταπατείται από το δήμαρχο, ο οποίος δίνει και αφαιρεί το λόγο κατά το δοκούν, εισηγείται θέματα εν τάχει χωρίς ιδιαίτερες διευκρινήσεις και θεωρεί το λόγο του ως τον πλέον βαρύνοντα. Με άλλα λόγια, ο δήμαρχος αποτελεί ουσιαστικά την αρχή και το τέλος του δημοτικού συμβουλίου, σε τέτοιο σημείο που μας κάνει να διερωτόμαστε ποιος ο σκοπός των συνεδριάσεών του.

Αν τα παραπάνω δεν φαίνονται και τόσο παράλογα, τότε ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης του τελευταίου θέματος κατά τη χθεσινή συνεδρίαση ξεπερνάει τα εσκαμμένα.

Κάποιοι δημότες με την επωνυμία «Ομάδα Πολιτών» έκαναν αίτηση προς το Δήμο Νάξου προκειμένου να τους παραχωρηθεί η πλατεία του Γαλανάδου, για να διοργανώσουν εκεί το πανηγύρι ανήμερα του εορτασμού του Αγ. Πνεύματος. Βάση του καταστατικού, τον πρώτο λόγο σε μια τέτοια απόφαση έχει το τοπικό συμβούλιο του τοπικού διαμερίσματος του Γαλανάδου, το οποίο και απέστειλε γραπτώς στο δημοτικό συμβούλιο την απόφασή του να μην δοθεί σχετική άδεια μέχρι την ημερομηνία της 16/06/2010, οπότε και κλείνει χρόνος από το πένθος που εθιμοτυπικά τηρείται στις μικρές κοινωνίες των χωριών. Όπως αναφέρεται, την απόφαση πήραν πλειοψηφικά (κατά 2/3) οι κάτοικοι του χωριού, αφήνοντας, ωστόσο, το δικαίωμα για την τελική απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο. Από την άλλη, ο δήμαρχος, υποστηρίζοντας την ανάγκη αναβίωσης και διατήρησης του εθίμου του τοπικού πανηγυριού, εισηγήθηκε την έγκριση της άδειας.

Ως εδώ καλά. Όταν όμως ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. ζήτησε διευκρινήσεις περί των ατόμων που υπέγραψαν την αίτηση για την παραχώρηση της πλατείας και αποδείχτηκε ότι ένας από τους υπογράφοντες ήταν και ο γιος του δημάρχου, η συζήτηση πήρε άλλη τροπή. Ο αντιπρόεδρος, κ. Μαυρομάτης, υπέδειξε στο δήμαρχο ότι, βάση του κανονισμού δεοντολογίας, θα έπρεπε να απέχει από τη συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος και όχι, βέβαια, να το εισηγείται, εφόσον αφορούσε πρόσωπο συγγένειάς του α΄ βαθμού. Επίσης, υπέδειξε ότι τον πρώτο λόγο έχει το τοπικό συμβούλιο και η απόφασή του. Συνέχισε φέροντας στην επιφάνεια και προηγούμενη αίτηση με τον ίδιο σκοπό, υπογεγραμμένη μόνο από τον γιο του δημάρχου, κ. Ιωάννη Μαράκη, ο οποίος υπέγραφε ως « πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Γαλανάδου», ενός συλλόγου που δεν υφίσταται, γιατί το καταστατικό του δεν έχει εγκριθεί από το Πρωτοδικείο Νάξου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η δεύτερη αίτηση από την «Ομάδα Πολιτών» έγινε για να καλυφτεί η πρώτη παράτυπη. Ακόμα, έκανε πρόταση, εφόσον δε γίνει σεβαστή η βούληση της τοπικής κοινωνίας και δοθεί η άδεια για χρήση της πλατείας του χωριού από ιδιώτες, να μην «παραχωρηθεί», αλλά τουλάχιστον να μισθωθεί.

Με αυτές τις απόψεις και προτάσεις συντάχτηκαν και άλλα μέλη του συμβουλίου, αλλά οι κ. δήμαρχος και πρόεδρος του Δ.Σ. επέμεναν κραυγάζοντας ότι πρέπει να δοθεί η άδεια «προκειμένου να αναβιώσει και να διατηρηθεί το έθιμο του πανηγυριού»!!! Δηλαδή, ως θεματοφύλακες των εθίμων και βασικοί εκφραστές της τοπικής παράδοσης, έθεσαν τις υπογραφές τους υπεράνω του πένθους και της θέλησης των κατοίκων του μικρού χωριού!!! Άραγε για να διασφαλίσουν τι και σε ποιον; Από πότε χρονολογείται, δηλαδή, το έθιμο να επιβάλλεται σε όποιον θελήσει να πιει ένα ποτήρι κρασί στο πανηγύρι, να πληρώσει εισιτήριο και μάλιστα σε ιδιώτη, ο οποίος έχει κέρδος από κοινοτικό χώρο, χωρίς να αποδίδει το παραμικρό στο δημοτικό ταμείο;

Σαφείς απαντήσεις δεν δόθηκαν κι ούτε θα δοθούν, όπως δεν δόθηκαν για τόσα άλλα θέματα που αφορούν στο Δήμο. Προσωπικά δεν με απασχολεί ούτε η ταυτότητα των προσώπων που αιτούνται οτιδήποτε από το Δήμο. Αυτό που με απασχολεί είναι όλοι οι δημότες να τυγχάνουν τις ίδιας προσοχής και υπερασπιστικής γραμμής από τους δημοτικούς μας άρχοντες, χωρίς εξαιρέσεις και εξόφθαλμες σύμπνοιες.

Μανόλης Λυκουρόπουλος