9.6.10

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για τον περιώνυμο «πολιτικό πολιτισμό» στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Η έννοια του πολιτικού πολιτισμού επανακάμπτει κάθε που πλησιάζει μια εκλογική αναμέτρηση, σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο.

Τι είναι, όμως, πολιτικός πολιτισμός; Είναι ένας καινούργιος κανόνας καλής συμπεριφοράς, ή μήπως κάτι βαθύτερο; Έχει σχέση με την εξωτερική συμπεριφορά των πολιτικών μεταξύ τους μόνο, ή πρωτίστως με κάτι άλλο;

Στην καθημερινή πολιτική συμπεριφορά, αργά αλλά σταθερά, δοκιμάζεται και σχηματοποιείται στην πράξη το συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο, επάνω στο οποίο είναι δομημένο ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, η συμπεριφορά μας ως πολίτες, η οποία είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τις επιφανειακές σχέσεις, τις τυπικότητες και τις αβροφροσύνες. Δηλαδή, δοκιμάζεται ο ρόλος των κομμάτων, της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, των πολιτών, των εσωκομματικών τάσεων κ.τ.λ. Για παράδειγμα, το δικομματικό σύστημα αποτελεί ακριβώς απότοκο του πολιτικού πολιτισμού της εποχής μας. Το Σύνταγμα δεν επιβάλλει την ύπαρξη δύο κομμάτων εξουσίας, γεγονός που σχηματοποιήθηκε ωστόσο στην πράξη. Επίσης, κανένας δεν επέβαλε σε όλα σχεδόν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα να παίρνουν θέση αντίθετη με αυτή που εκφράζει η κυβέρνηση σε κάθε θέμα. Αυτή η περισσότερο επαγγελματική και λιγότερο πρωτογενής πολιτική αντίληψη περί ασκήσεως της αντιπολίτευσης κατέστη επίσης στοιχείο του πολιτικού μας πολιτισμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, μια σειρά από σοβαρότατα θεσμικά και πολιτειακά ζητήματα αποτελούν στοιχεία του πολιτικού μας πολιτισμού και έχουν άμεση επίπτωση στο όλο οικοδόμημα της δημοκρατίας μας και κατ’ επέκταση άμεσα στον πολίτη.

Πολιτικός πολιτισμός, δηλαδή, είναι πολλά περισσότερα και σοβαρότερα πράγματα απ’ όσα προσπαθούν πολλοί να μας παρουσιάσουν: ότι δήθεν ο πολιτικός πολιτισμός εξικνείται στην καλή συμπεριφορά και την αυτονόητη ευγένεια μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων. Λες και είναι απαραίτητο να γίνουν φίλοι μεταξύ τους… Βέβαια, αυτή η ερμηνεία συνεπικουρείται από την ευρύτερη αποπολιτικοποίηση και γενικότερη έλλειψη πολιτικής παιδείας.

Έτσι η λαϊκίστικη αυτή αντίληψη έχει περάσει και στους πολίτες, οι οποίοι έχουν πλέον αποξενωθεί από την έννοια του κράτους. Οι περισσότεροι πολίτες βλέπουν το διπλανό χωριό να καίγεται και, αντί να βοηθήσουν στην κατάσβεση ή να οργανώσουν την πολιτική άμυνα στο δικό τους χωριό, παρακολουθούν την εξέλιξη της φωτιάς από την τηλεόραση! Μόλις πλησιάσει η φωτιά, αντί να συνδράμουν στην κατάσβεση, φωνασκούν καταγγέλλοντας το κράτος, λες και το κράτος είναι κάτι ξεχωριστό κι όχι αυτοί οι ίδιοι. Συνηθίζουν να ρυπαίνουν, να παρανομούν, να ασχημονούν και να καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων και να μεταθέτουν τις προσωπικές τους ευθύνες στην ανικανότητα των πολιτικών, τους οποίους και επανεκλέγουν για να διασφαλιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος απόδοσης ευθυνών.

Τα παραπάνω τείνουν να υπεισέλθουν ως στοιχεία του πολιτικού μας πολιτισμού, μεταβάλλοντάς τον επί τα χείρω. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της αποπολιτικοποίησης και της γενικότερης αλλοίωσης της πολιτικής μας παιδείας έχει παύσει οποιαδήποτε έννοια αναζήτησης και πολιτικού διαλόγου. Η τάση δε αυτή καλλιεργείται και αναθερμαίνεται από αυτούς τους φέροντες την πολιτική εξουσία –σε οποιοδήποτε βαθμό- εφόσον έτσι καταφέρνουν να παραμένουν σ’ αυτήν ως επαγγελματίες πολιτικοί. Αφήνοντας τους πολίτες σε επιμενίδειο ύπνο και ναρκώνοντάς τους με πανηγυρτζίδικα τηλεοπτικά προγράμματα και δελτία ειδήσεων, οι πολιτικοί απατεώνες κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι.

Συνεπώς, το ζητούμενο είναι να αποσείσουμε την απάθεια προς τα κοινά και να ενστερνιστούμε την πολιτική πράξη, ως ενέργεια που διασφαλίζει και πηγάζει από τον πολιτικό πολιτισμό. Γιατί αυτόν αναζητούμε και τον εκμαιεύουμε πρώτα από εμάς τους ίδιους, ώστε να διασκορπιστεί και να επηρεάσει τους υπόλοιπους, πολίτες και πολιτικούς.

Όταν, μάλιστα, έρχεται η ώρα οι πολίτες να κρίνουν τους πολιτικούς, η ώρα των εκλογών, ας έχουν σύνθημά τους την επιγραφή στην πύλη της σχολής του Πλάτωνα: «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω» (=να μη μπει κανένας που δε γνωρίζει γεωμετρία, δηλαδή κανένας άσχετος)!

Μανόλης Λυκουρόπουλος

2.6.10

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Γράφει ο εκ των Ενεργών Πολιτών και μέλος του Σωματείου Εργαζομένων του ΓΝ – ΚΥ Νάξου, Τομπάς Πλάτων

Είχαμε μιλήσει πριν από ενάμιση χρόνο, σε προηγούμενο άρθρο, για τα αδιέξοδα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς και τη παταγώδη αποτυχία επίλυσης όλων των ατομικών και κοινωνικών προβλημάτων της ανθρωπότητας. Ερμηνεύσαμε έτσι την κοινωνική αναταραχή των γεγονότων του Δεκεμβρίου 2008 παρά τις τότε ποικίλες και διαφορετικές αιτιάσεις και αντιπαλότητες.

Σήμερα η επιβεβαίωση όλων όσων λέγαμε με τη σύγχρονη κατάρρευση των ιδεών και πρακτικών της λεγόμενης ‘ευρωπαϊκής’ ολοκλήρωσης δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις για κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές και ανοίγει το δρόμο για μετασχηματισμό συστημάτων των κρατών που θα φέρει ελπίδες για τον ευρωπαίο πολίτη.

Πέρα όμως από τις όποιες πολιτικές φιλολογίες που καλόν είναι, να τονίζονται, ας δούμε λίγο και τις συνέπειες της παρακμής αυτής στο νησί μας.

Ίσως αυτές μας ταρακουνήσουν περισσότερο, γιατί αν κρίνουμε από τις κινητοποιήσεις των συμπολιτών μας στις τελευταίες απεργίες φαίνεται ότι ακόμα αυτοί ‘κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου’.

Κατ’ αρχήν η ανάπτυξη του νησιού μας προχωρεί σε τρείς, κυρίως, άξονες:

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ/ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Όσον αφορά τον τομέα του τουρισμού, η πτώση των κατά κεφαλήν εισοδημάτων όλων των χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και των υπολοίπων χωρών θα φέρει μία ύφεση στην ζήτηση των τουριστικών υπηρεσιών του νησιού μας.

Η περικοπή των μισθών, η αύξηση της ανεργίας, τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, η έλλειψη υποστηρικτικών προγραμμάτων (επιδοτήσεις, δάνεια) από την πολιτεία θα φέρει σταδιακή και επικίνδυνη μείωση των τουριστικών εσόδων.

Σκεφθείτε λοιπόν τον Ναξιώτη που έχει επενδύσει τον μόχθο του στην ανέγερση κάποιων δωματίων, έχοντας χρεωθεί με δάνειο, πώς θα ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια ότι το αγροτικό εισόδημα διαρκώς συμπιέζεται. Η απουσία σοβαρής αγροτικής πολιτικής (μόνο επιδοτήσεις από την ΕΟΚ που αύξαναν το χρέος και ουδόλως βοηθούσαν την ανάπτυξη), το μηδαμινό κέρδος του παραγωγού, ο υποχρεωτικός προσανατολισμός σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα επιδείνωσαν τα προβλήματα.

Σήμερα η κρίση δίνει την χαριστική βολή στην αγροτιά. Η υπερχρέωση της χώρας και η βαθύτερη οικονομική εξάρτηση από ξένα κέντρα αποφάσεων δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες επίλυσης μακροχρόνιων προβλημάτων της αγροτικής οικογένειας.

Τι μπορεί να περιμένει ο πατατοπαραγωγός, ο κτηνοτρόφος, η ο τυροκόμος του νησιού μας; Αδιάθετα προϊόντα, περισσότερες χωματερές, λιγότερα έσοδα, μεγαλύτεροι τόκοι στα αγροτικά δάνεια (αν θα παρέχοντα κι’ αυτά).

Από την άλλη περικοπή αγροτικών συντάξεων, ελάττωση παροχών ασφάλισης και φθηνή εργασία, διαρκής υποβάθμιση κοινωνική και επαγγελματική.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ – ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Τα τελευταία χρόνια στο νησί αναπτύχθηκε δειλά – δειλά μία εμπορική δραστηριότητα που βοηθήθηκε και από την αστυφιλία (μετακίνηση πληθυσμών από τα χωριά στην Χώρα) και απορρόφησε κάποιο ξένο εργατικό δυναμικό που έμεινε και αποτέλεσε κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού της Χώρας.

Παράλληλα με το αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον της τελευταίας εικοσαετίας είχαμε και αύξηση μεταπραττικών δραστηριοτήτων όπως οικοδομικές (αύξηση ανοικοδόμησης) και τεχνικές (επιπλοποιία, επισκευές, ελαιοτριβεία κ.α.) με ανάλογη τόνωση της απασχόλησης.

Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται να αναχαιτίσουν και εν τέλει, να ανατρέψουν την αισιόδοξη αυτή εξέλιξη.

Η αναπόφευκτη πτώση του τουρισμού, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η μοιραία οικονομική υποβάθμιση του υπαλληλικού κόσμου (βλ. όλες τις δημόσιες υπηρεσίες του νησιού) αλλά και η τεράστια ανασφάλεια για το μέλλον, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τις δραστηριότητες αυτές σε μαρασμό.

Τα αποτελέσματα μοιραία: αύξηση ανεργίας και λουκέτο σε κάποια εμπορικά καταστήματα (αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων: ενοίκια, φορολογία κλπ.).

Οι επιπτώσεις όμως επεκτείνονται και στις βασικές υπηρεσίες του νησιού: Νοσ. – ΚΥ, Σχολεία, Δήμος.

Οι οδηγίες του ΔΝΤ σαφείς: περικοπές σ’ όλους τους δημόσιους οργανισμούς ( αν παραμείνουν δημόσιοι). Το δε παραμύθι των ελληνικών ΜΜΕ περί υπεράριθμων δημόσιων υπαλλήλων περίτρανα καταρρίπτεται στην περίπτωση του νησιού μας.

Ας τα πάρουμε ένα – ένα.

ΥΓΕΙΑ

Το Νοσοκομείο – ΚΥ από τη στιγμή της εγκαινίασής του και της έναρξης της διαδικασίας μετατροπής σε δυναμική, νοσοκομειακή μονάδα με υποδομές, οργανισμό και προσωπικό περιφερειακού νοσοκομείου έδωσε ελπίδες στον Ναξιακό λαό για ένα καλύτερο υγειονομικό μέλλον.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες, αφού τα τεράστια κενά και ανάγκες σε ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό αλλά και σε χώρους, μονάδες και τεχνικό εξοπλισμό ουδόλως εκπληρώθηκαν.

Έρχεται λοιπόν σήμερα η υπερχρέωση της χώρας να αποτελειώσει το όνειρο του Ναξιώτη πολίτη.

Τι μπορούμε να περιμένουμε πλέον;

Φυσικά ελάχιστους καινούργιους ιατρούς ( ή και κανείς), υπαλλήλους, εξοπλισμούς, τμήματα.

Αντίθετα απολύσεις συμβασιούχων, μείωση εφημεριών ( ήδη είναι γεγονός), ελάττωση κονδυλίων για νέα μηχανήματα, υγειονομικά υλικά κ.α.

Παρακμή και επιστροφή σε παλαιότερες καταστάσεις;

Περισσότερα κενά, λιγότεροι εργαζόμενοι, και άρα μεγαλύτερη αναξιοπιστία όσον αφορά τις υγειονομικές υπηρεσίες του νησιού;

Πού είναι, εν κατακλείδι, το νέο Νοσοκομείο;

ΠΑΙΔΕΙΑ

Οι απολύσεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών, οι περικοπές των ήδη υποβαθμισμένων μισθών τους και κοντά στα άλλα, οι αξιολογήσεις με τους αναξιόπιστους μηχανισμούς επιτείνουν το επαγγελματικό άγχος των λειτουργών της παιδείας και ανοίγουν το δρόμο της ανάπτυξης της παραπαιδείας.

Φαντασθείτε σε τι εκπαιδευτικό και εργασιακό καθεστώς υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας.

Ειδικότερα στη Νάξο η αύξηση των μαθητών προσχολικής και σχολικής ηλικίας λόγω και της έντονης παρουσίας μεταναστών δημιουργεί εκρηκτικές ανάγκες στα σχολεία που είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν.

Ο ανεπαρκής αριθμός εκπαιδευτικών, οι ελλιπέστατες αίθουσες, τα πεπαλαιωμένα σχολικά κτίρια ( πλην εξαιρέσεων) και τα εγκαταλελειμμένα σχολεία των χωριών του νησιού καθιστούν το θολό τοπίο ακόμα πιο δυσοίωνο υπό το βάρος της κρίσης.

ΔΗΜΟΣ

Εδώ έχουμε την επέλαση του ‘Καλλικράτη’. Λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, περισσότερες αρμοδιότητες, δημαρχοκεντρισμός, διαχείριση περισσοτέρων κονδυλίων ( είναι ζήτημα αν θα διατίθενται), μετάθεση και εν τέλει απορρόφηση των δημοτικών αναγκών των μικρών Κυκλάδων από τη Νάξο, περίσσεια προβλήματα σε καίριους τομείς.

Οι δήμοι μετατρέπονται, όπως και ο δικός μας, σε μικρά υπουργεία, με εξουσίες που άπτονται θεμάτων εθνικής πολιτικής, όπως υγεία – παιδεία χωρίς όμως την κατάλληλη οργανωτική δομή ( ειδικευμένοι και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι) και την ανάλογη οικονομική στήριξη.

Μήπως ο ‘Καλλικράτης’ θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δήμους – μαριονέτες που θα θέλουν και δεν θα μπορούν;

Μήπως το νέο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις επιταγές του ΔΝΤ για απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων και αποδυνάμωση εθνικών περιφερειακών πολιτικών (ΕΣΥ – Σχολεία) και τελικά προσδίδει στους δήμους έναν απλό ρυθμιστή;

Η ιστορία θα το δείξει.

Η ουσία είναι, ότι στο νησί μας καίριοι τομείς (π.χ. σκουπίδια) που απαιτούσαν περισσότερους υπαλλήλους, θα μείνουν με λιγότερους και προβλήματα χρονίζοντα και διαρκώς επιδεινούμενα θα αποκτήσουν εκρηκτικό χαρακτήρα.

Συμπερασματικά το μέλλον της περίφημης αποκέντρωσης αβέβαιο, οι ανησυχίες εύλογες.

Που είναι όμως αντίδραση σ’ όλα αυτά; Γιατί οι αγαπητοί συμπολίτες μας ουδόλως διαμαρτύρονται;

Τόσο πολύ εμπιστεύονται τα ΜΜΕ και εφησυχάζουν;

Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ευχόμαστε το ξύπνημα του Ναξιώτη που κουβαλάει τη βαριά ιστορική κληρονομιά το πρωτοελληνικού πολιτισμού και διακρίνεται για την εργατικότητα και φιλοτιμία του να είναι τόσο ενεργό και δυναμικό που να παρασύρει και τα γειτονικά νησιά σε αντίσταση σ’ αυτά που πάνε να μας επιβάλλουν.

Ευχόμαστε το Αιγαίο με την ελληνικότητά του, να συνδράμει στην αποτίναξη του οικονομικού ζυγού του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπως αποτίναξαν οι μπουρλοτιέρηδες του ’21 τον τουρκικό στρατιωτικό ζυγό.

Ξύπνα λοιπόν, Ναξιώτη πριν είναι αργά!

Y.Γ. Οι απόψεις και οι εκτιμήσεις του γράφοντος είναι προσωπικές.

1.6.10

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

Πληθώρα συζητήσεων έχει προκαλέσει η πρόσφατη πρόταση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Νάξου για τη σύσταση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου κατά τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Αν αναλογιστούμε ότι αυτή η πρόταση είναι η πλέον ανατρεπτική και νεωτεριστική στη θεματολογία της τοπικής πολιτικής σκηνής, καταλαβαίνουμε ότι κάθε αντίδραση είναι δικαιολογημένη. Είναι άραγε εφικτή η συγκρότηση ενός τέτοιου ψηφοδελτίου; Εφικτό είναι - και πρέπει να είναι – κάθε τι αναγκαίο.

Η διοικητική μεταρρύθμιση με το κωδικό όνομα «Καλλικράτης», που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, μεγιστοποιεί όχι μόνο τα όρια των δήμων, αλλά και την επί του πρακτέου δυσχέρεια στη διοίκησή τους. Ο Δήμος Νάξου με τα τέσσερα μικρά νησιά της διοικητικής του περιφέρειας θα αποτελέσει αίνιγμα για δυνατούς λύτες, όσο αφορά στα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το νέο δημοτικό συμβούλιο, καθώς η νέα διοίκηση θα κλιθεί να ανταποκριθεί στα πολλαπλώς αυξημένα καθήκοντα με μειωμένο ανθρώπινο δυναμικό. Η διαπίστωση αυτή καταδεικνύει την ανάγκη για στελεχιακή αναβάθμιση του δημοτικού συμβουλίου, ώστε οι δυνατότητες, οι αποφάσεις και η αποτελεσματικότητά του να είναι καίριες και ουσιαστικές. Με άλλα λόγια, οι αιρετοί της νέας διοίκησης είναι αναγκαίο να είναι πρόσωπα με τις μέγιστες δυνατές ικανότητες.

Όλοι γνωρίζουμε ότι μέχρι σήμερα η επιλογή των υποψηφίων αυτοδιοικητικών γίνεται μέσα από την ντόπια νομενκλατούρα και βάσει της δημοτικότητας ή του εύρους του κύκλου επιρροής τους. Στο εξής, όμως, στα κριτήρια επιλογής πρέπει να προστεθούν το γνωστικό επίπεδο και η θέληση για προσφορά. Ο συνδυασμός αυτών των γνωρισμάτων για τους υποψηφίους φαίνεται ιδανικός. Πόσοι όμως συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά και, το κυριότερο, πόσοι είναι διατεθειμένοι να ασχοληθούν με τα κοινά; Όσοι κι αν είναι, δεν επαρκούν για πολλά ψηφοδέλτια. Χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων για να πάει μπροστά ο τόπος, γεγονός που μόνο το ενιαίο ψηφοδέλτιο μπορεί να κατοχυρώσει.

Η πολυσυλλεκτικότητα ενός τέτοιου ψηφοδελτίου εξασφαλίζει τον ουσιαστικό διάλογο, απασφαλίζει την παραταξιακή πειθαρχία και διασφαλίζει τον έλεγχο της ποιότητας των προτάσεων και των πεπραγμένων. Κατά συνέπεια, γίνεται εφικτή η εύρυθμη λειτουργία του Δήμου.

Με το καθεστώς πολυπαραταξιακό σύστημα ο αποκλεισμός από την ενεργό διοίκηση ικανών στελεχών της αντιπολίτευσης είναι δεδομένος. Αντίθετα το ενιαίο ψηφοδέλτιο, υπό την ηγεσία προσώπου κοινής αποδοχής, δίνει τη δυνατότητα ενεργής συμμετοχής όλων των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων. Γιατί αυτό είναι ουσιαστικά το ζητούμενο: να εργάζονται όσο το δυνατό περισσότεροι για τις αυξημένες ανάγκες του μεγάλου Δήμου.

Βεβαίως, τα παραπάνω προϋποθέτουν να θέσουν όλοι οι υποψήφιοι κατά μέρους τις κομματικές γραμμές και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και να συμπράξουν για το καλό του τόπου. Κι επειδή ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει το «καλό του τόπου» κατά το δοκούν, αδιαπραγμάτευτη είναι η ανάγκη να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη μέσα από γόνιμο διάλογο και ανάλυση των προβλημάτων όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.

Η Νάξος διαθέτει ανθρώπους ικανούς να συμβάλουν στην έξοδο από τη στασιμότητα. Μια κοινή προσπάθεια θα τους ενεργοποιήσει. Αξίζει να το προσπαθήσουμε!

Μανόλης Λυκουρόπουλος