ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον, απογοήτευση, αλλά και με αίσθημα δικαίωσης τις τελευταίες ζυμώσεις που γίνονται απεγνωσμένα μεταξύ των δημοτικών συνδυασμών εν όψει των εκλογών του Νοέμβρη, καταλήγουμε για μια ακόμη φορά σε αυτά που διαπιστώσαμε κατά τις πρωτοβουλίες μας για δημιουργία ενός ελπιδοφόρου πολυσυλλεκτικού δημοτικού ψηφοδελτίου, το οποίο δεν ευοδώθηκε με ευθύνη των υποψηφίων δημάρχων και των επιτελείων τους. Ταυτόχρονα οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πλήρως τις προβλέψεις μας:

1. Οι μέχρι τώρα υποψήφιοι δήμαρχοι απέδειξαν περίτρανα ότι θέτουν πάνω από όλα την προσωπική τους φιλοδοξία και αρχομανία τους και ότι τους ενδιαφέρει πρωτίστως η «καρέκλα» και όχι η αντιμετώπιση των προβλημάτων του τόπου μας. Κατανέμουν οφίκια μεταξύ τους ερήμην και εις βάρος της κοινωνίας μας.

2. Οι μέχρι σήμερα συνδυασμοί είναι εντελώς κομματικοί, αφού το συντριπτικό ποσοστό των υποψηφίων τους -και μάλιστα των πρωτοκλασάτων- είναι πρόσωπα ακραιφνώς κομματικά και επιρρεπή στις υπαγορεύσεις και τα κελεύσματα των

Δελτίου Τύπου 20 Αυγούστου 2010

Με αφορμή το σάλο που έχει δημιουργηθεί στη Ναξιακή κοινωνία από τις αποκαλύψεις για τα τελευταία «κατορθώματα» του Δήμου Νάξου σχετικά με:

1) την απόπειρα αγοράς οικοπέδου δέκα στρεμμάτων στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της Νάξου, δίπλα στη χωματερή, στην εξωφρενική τιμή των 650.000 ευρώ,

2) τις «μη νόμιμες» πληρωμές του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Νάξου και τον καταλογισμό ευθυνών στα μέλη του από την Επίτροπο το Ελεγκτικού Συνεδρίου,

3) το επαπειλούμενο πρόστιμο των 60.000 ευρώ για την κακή λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού (βλέπε έντονη δυσοσμία έξω από τον αερολιμένα Νάξου και λύματα στην παραλία Αγίου Γεωργίου Χώρας Νάξου),

4) τα δημοσιευμένα στον τοπικό τύπο στοιχεία για τα υπέρογκα αποθεματικά ποσά του Δήμου, τα οποία παραμένουν αδιάθετα και διαρκώς αυξανόμενα επί

Πρώτα τοποθέτησαν την κεραία της Vodafone και μετά ζητούν έγκριση

Αφού εδώ και τόσο καιρό είναι τοποθετημένη η κεραία της vodafone στην περιοχή του Κυνιδάρου με παράνομο τρόπο και εν μία νυκτί τέθηκε σε λειτουργία εκπέμποντας σήμα προς τις Μέλανες, τώρα η εταιρεία ζητά έγκριση της περιβαλλοντικής μελέτης, την οποία πραγματοποίησε κατόπιν εορτής. Ούτως ή άλλως, πολλά από τα σημεία της μελέτης δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ιδίως αυτά που αναφέρονται στο μέγεθος της κεραίας, στην οπτική επίπτωση και στις επιπτώσεις στους ζωντανούς οργανισμούς της περιοχής. Κοντολογίς, πρόκειται για μια μελέτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της εταιρείας που την παρήγγειλε και την πλήρωσε. Γι' αυτό, το τοπικό συμβούλιο του Κυνιδάρου, που κλήθηκε να γνωμοδοτήσει εκ των υστέρων την περιβαλλοντική μελέτη, ομόφωνα την απέρριψε, όπως γνωμοδότησε αρνητικά εξ' ολοκλήρου για τη νομιμοποίηση της εγκατάστασης της κεραίας και επιπλέον ζήτησε την άμεση απενεργοποίηση και απεγκατάστασή της. Ελπίζουμε να γίνει αυτό σύντομα και να μη δούμε στο μέλλον άλλες τέτοιες αυθαιρεσίες στην περιοχή μας.

Κων/νος Κλουβάτος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 14ης Ιουλίου 2010

Νάξος 14 Ιουλίου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου, μετά την κατάθεση της ανοικτής πρόσκλησης προς τους υποψηφίους δημάρχους για τη σύσταση Ενιαίου Ψηφοδελτίου, προχώρησε σε επιμέρους συναντήσεις με τους ενδιαφερόμενους υποψήφιους δημάρχους (κ. Γρυλλάκη, κ. Μαράκη, κ. Μαργαρίτη) και με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη συνέχεια η συντονιστική ομάδα της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Νάξου πραγματοποίησε δύο κοινές συναντήσεις με όλες τις παραπάνω πλευρές, πλην του κ. Μαράκη, ο οποίος εξαρχής αρνήθηκε να συζητήσει το ενδεχόμενο συμπόρευσης σε ένα Ενιαίο Δημοτικό Ψηφοδέλτιο.

Στις κοινές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν όλοι οι συμμετέχοντες αναγνώρισαν την καθοριστική σημασία της πρωτοβουλίας των Ενεργών Πολιτών, αφού για πρώτη φορά κάθισαν στο ίδιο τραπέζι ετερόκλητες πλευρές και συζήτησαν τα προβλήματα του νησιού μας, εκφράστηκε η κοινή αγωνία όλων για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νησί μας και η κοινή επιδίωξη όλων να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Διαπιστώθηκε επίσης ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά ενώ τα σημεία διαφωνίας είναι ελάχιστα, αφού τα προβλήματα είναι κοινά και οι λύσεις συγκεκριμένες.

Στην τελευταία συνάντηση εξουσιοδοτήθηκαν οι Ενεργοί Πολίτες να συνεχίσουν την αναζήτηση προσώπου κοινής αποδοχής, το οποίο θα αποτελεί συνδετικό κρίκο, θα συσπειρώνει όλες τις πλευρές και θα δεσμεύεται για την εφαρμογή του προγράμματος που θα καταρτιστεί από κοινού. Παράλληλα αποφασίστηκε ότι οι επικεφαλής των δημοτικών συνδυασμών θα μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την προεκλογική τους προετοιμασία μέχρι τη συζήτηση για το πρόσωπο κοινής αποδοχής.

Επειδή η πρότασή μας συνεχίζει να έχει ευρεία αποδοχή στην κοινωνία μας κι επειδή το διακύβευμα για τον τόπο μας είναι τεράστιο, θα συνεχίσουμε ως το τέλος την προσπάθειά μας για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου συνδυασμού νίκης ή ακόμη και για τη δημιουργία ενός εναλλακτικού ψηφοδελτίου.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου

Η συντονιστική επιτροπή

Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Μανόλη Μαργαρίτη

Κοινοποίηση:

Τοπικά ΜΜΕ

Αξιότιμε κύριε Μανόλη Μαργαρίτη,

Με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυκλαδική» (Τετάρτης 7 Ιουλίου 2010) με τίτλο «Δική του στροφή στο Μέλλον κάνει ο Μανώλης Μαργαρίτης…» θέλουμε να σας επισημάνουμε τα εξής:

Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στη συνάντηση των Ενεργών Πολιτών Νάξου με τους ενδιαφερόμενους επικεφαλής δημοτικών συνδυασμών την Τρίτη 6/7/2010. Όπως αναφέρει ο συντάκτης του συγκεκριμένου άρθρου, το ρεπορτάζ γράφτηκε στις 18.40΄ ενώ η συνάντηση θα ξεκινούσε στις 22.00΄, άρα ο συντάκτης του άρθρου είχε στα χέρια του μόνο εικασίες, πληροφορίες και φήμες, καμία επίσημη ανακοίνωση. Δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά για τις σκοπιμότητες του πληροφοριοδότη, τον οποίο, κύριε Μαργαρίτη, οφείλετε να αναζητήσετε στο συνδυασμό σας, δεδομένου ότι ο συντάκτης αποκαλύπτει και το όνομα του συνδυασμού σας.

Δημιουργούνται όμως εύλογα ερωτήματα και για το ότι δεν διαψεύσατε, ως οφείλατε, το απαράδεκτο, προβοκατόρικο, γεμάτο εικασίες και δήθεν «πληροφορίες» δημοσίευμα την επομένη της συνάντησής μας, τουλάχιστον σε ότι αφορά στα ονόματα (Δελλαρόκας, Κατσουρός, Χωματάς), τα οποία εμείς ουδέποτε προτείναμε και αφήσατε μια εφημερίδα να διαμορφώσει τις εξελίξεις για εσάς και το συνδυασμό σας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρήθηκε ταυτόχρονα να δυναμιτιστεί η πρωτοβουλία των Ενεργών Πολιτών για ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο με τη συστράτευση των ικανότερων πρόσωπων της κοινωνίας μας, το οποίο αποτελεί καθολικό αίτημα των συμπολιτών μας.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν ελέγχετε τους συνεργάτες σας, ή συνυπογράφετε και αποδέχεστε το εν λόγω δημοσίευμα της Κυκλαδικής. Αν ναι, γιατί μπήκατε στον κόπο και ήρθατε στη συνάντηση, αφού ήδη είχατε προαποφασίσει να πορευτείτε μόνοι σας; Μήπως τελικά προτάσσετε το προσωπικό σας όφελος έναντι του κοινού;

Εμείς, οι Ενεργοί Πολίτες Νάξου, εμφορούμενοι από τα ίδια αγνά και ανιδιοτελή κίνητρα με τα οποία ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία μας, θα συνεχίσουμε στο δύσκολο δρόμο της ευθύνης που επιλέξαμε και θα συνεχίσουμε με αμείωτο ρυθμό τις επαφές, τις διεργασίες και τις πρωτοβουλίες μας μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη δημιουργία του ενιαίου ελπιδοφόρου ψηφοδελτίου.

Υ.Γ.
Θα ακολουθήσει Δελτίο Τύπου για τη μέχρι τώρα εξέλιξη της πρωτοβουλίας μας και για τις μελλοντικές μας ενέργειες.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου

Η συντονιστική επιτροπή

«ΕΞ ΟΝΥΧΟΣ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ»

Οι συζητήσεις, με επίκεντρο τον «Καλλικράτη» και άλλα δημοτικά θέματα, δίνουν και παίρνουν κατά την προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Οι αντιμαχίες και οι πολιτικές ζυμώσεις σε προσκήνιο και παρασκήνιο αρχίζουν σιγά-σιγά να εντείνονται, ενώ το ενδιαφέρον για τις δημοτικές εκλογές τροφοδοτείται περισσότερο από τους διαχειριστές της ενημέρωσης και λιγότερο από τους αυτοκλήτως προτιθέμενους διαχειριστές του δημόσιου βίου μας.

Όπως είναι φυσικό, κεντρικό σημείο συζήτησης, εκτός από τα σχηματιζόμενα ψηφοδέλτια, είναι η κριτική στο έργο της παρούσας δημοτικής αρχής. Προσφάτως είχα μια σύντομη συνομιλία με δημοτικό σύμβουλο (της μειοψηφίας) του Δήμου Νάξου, κατά την οποία προσπάθησε να αποδείξει ότι είναι δικαιολογημένη η όποια απουσία έργου, ή η αδυναμία λήψης αποφάσεων σε σοβαρά ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος. Θα παραθέσω συνοπτικά κάποια επιχειρήματα του συνομιλητή μου: α) Οι απόπειρες του δημάρχου για επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων, όπως το λιμάνι, το αεροδρόμιο, ο Χ.Υ.Τ.Α., βρίσκουν εμπόδιο σε ενστάσεις και σε προσφυγές ατόμων ή ομάδων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, καταφέρνοντας να ακυρώσουν ή να καθυστερήσουν τη διεξαγωγή των δρομολογημένων έργων.

β) Η νοοτροπία των δημοτών είναι τέτοια ώστε να περιμένουν τα πάντα από τις Υπηρεσίες του Δήμου, χωρίς να υποβοηθούν στο έργο τους, θέτοντας ως παράδειγμα ότι παλιότερα οι νοικοκυρές διατηρούσαν οι ίδιες καθαρό το δρόμο έξω από το σπίτι τους, ενώ σήμερα περιμένουν να κάνουν αυτή τη δουλειά οι εργάτες καθαριότητας.

γ) Οι δημότες αδιαφορούν και δεν καταγγέλλουν στο Δήμο όποια παρανομία ή παρατυπία πέσει στην αντίληψή τους, προερχόμενη είτε από άλλους δημότες είτε από υπαλλήλους του Δήμου.

δ) Κατόπιν αυτών των διαπιστώσεων, θεωρείται λογικό ο δήμαρχος μετά του δημοτικού συμβουλίου να διστάζουν να αναλάβουν δράση και να αποποιούνται των ευθυνών τους.

Οφείλω να ομολογήσω ότι επιχειρήματα σαν τα παραπάνω ακούγονται κατά καιρούς από αυτοδιοικητικά στελέχη, ακόμα και σε συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Ωστόσο, είναι ικανά να δικαιολογήσουν την κατά πλειοψηφία ομολογούμενη ολιγωρία της δημοτικής αρχής; Είναι δυνατό το βάρος της ευθύνης για την έλλειψη έργων και την πλημμελή διοίκηση να πέφτει αποκλειστικά πάνω στους δημότες; Προσωπικά θεωρώ αυτή την απόπειρα μετάγγισης των ευθυνών ανέντιμη και επικίνδυνη.

Δικαίωμα του κάθε δημότη είναι να προβάλει αντιρρήσεις και ενστάσεις για οτιδήποτε θεωρεί ότι τον θίγει ηθικά ή στρέφεται ενάντια στα συμφέροντά του, ακόμα και στα πιο προσωπικά. Υποχρέωση του Δήμου είναι να φροντίζει ώστε τα προτεινόμενα έργα να φέρουν τη μικρότερη λαϊκή αντίδραση και να εξασφαλίζει την κοινωνική αποδοχή τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο δίνοντας προσοχή προς τη λαϊκή βούληση και μόνο διεξάγοντας μελέτες άρτιες (και όχι διάτρητες και ευάλωτες σε ενστάσεις και προσφυγές), αποφεύγοντας παράλληλα τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και διεξόδους. Υποχρέωση του Δήμου είναι να πείσει με επιχειρήματα για τη σπουδαιότητα και την ανάγκη κάποιου έργου, το οποίο ενδεχομένως να εγείρει αντιδράσεις και αντιπαλότητες.

Δικαίωμα του κάθε δημότη είναι να απαιτεί (και όχι να επαιτεί) αυτά για τα οποία πληρώνει -όπως η καθαριότητα και η ύδρευση- και να βοηθάει όπου πιστεύει ότι επιβάλλεται. Συμπληρώνοντας το σκεπτικό του συνομιλητή μου, θα έλεγα ότι και σήμερα θα έπρεπε οι νοικοκυρές να μεταφέρουν το νερό στο σπίτι με τις στάμνες (κάτι που ωστόσο γίνεται, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα από το παρελθόν). Υποχρέωση του δημότη είναι να φροντίζει για την καλή εικόνα του τόπου όπου διάγει, αλλά υποχρέωση του Δήμου είναι να του εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται για μία αρμονική και ποιοτικά αναβαθμισμένη διαβίωση. Επίσης, υποχρέωση του Δήμου είναι να ελέγχει δημότες και δημοτικούς υπαλλήλους για τυχόν παρανομίες και παραβλέψεις και όχι να περιμένει τους συνδημότες να δρουν ως εκδικητές ή καταδότες.

Δικαίωμα του δημότη είναι να ενημερώνεται για τα πεπραγμένα από το Δήμο. Υποχρέωση του Δήμου είναι να παίρνει αποφάσεις ακόμα και συνεπικουρούμενος από λαϊκές συνελεύσεις και όχι «εν κρυπτώ και παραβύστω».

Δικαίωμα του δημότη είναι να ζητάει επιτακτικά από τους τοπικούς άρχοντες όλα όσα του υπόσχονται προεκλογικά και υποχρέωση αυτών να τα πράξουν. Γιατί όσοι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι έχουν την ίδια άποψη με το συνομιλητή μου, ότι δηλαδή αδυνατούν να παράγουν έργο λόγω αντικειμενικών ή υποκειμενικών δυσκολιών, τότε καλύτερα να παραιτηθούν των αξιώσεών τους τώρα, παρά μετά να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Η απορία δε που προκύπτει από την απόρροια της δράσης και των λόγων του δημοτικού συμβουλίου, είναι αν οι δημότες έχουν αποκτήσει πλέον την ικανότητα να διακρίνουν «εξ όνυχος τον λέοντα»…

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για τον περιώνυμο «πολιτικό πολιτισμό» στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Η έννοια του πολιτικού πολιτισμού επανακάμπτει κάθε που πλησιάζει μια εκλογική αναμέτρηση, σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο.

Τι είναι, όμως, πολιτικός πολιτισμός; Είναι ένας καινούργιος κανόνας καλής συμπεριφοράς, ή μήπως κάτι βαθύτερο; Έχει σχέση με την εξωτερική συμπεριφορά των πολιτικών μεταξύ τους μόνο, ή πρωτίστως με κάτι άλλο;

Στην καθημερινή πολιτική συμπεριφορά, αργά αλλά σταθερά, δοκιμάζεται και σχηματοποιείται στην πράξη το συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο, επάνω στο οποίο είναι δομημένο ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, η συμπεριφορά μας ως πολίτες, η οποία είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τις επιφανειακές σχέσεις, τις τυπικότητες και τις αβροφροσύνες. Δηλαδή, δοκιμάζεται ο ρόλος των κομμάτων, της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, των πολιτών, των εσωκομματικών τάσεων κ.τ.λ. Για παράδειγμα, το δικομματικό σύστημα αποτελεί ακριβώς απότοκο του πολιτικού πολιτισμού της εποχής μας. Το Σύνταγμα δεν επιβάλλει την ύπαρξη δύο κομμάτων εξουσίας, γεγονός που σχηματοποιήθηκε ωστόσο στην πράξη. Επίσης, κανένας δεν επέβαλε σε όλα σχεδόν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα να παίρνουν θέση αντίθετη με αυτή που εκφράζει η κυβέρνηση σε κάθε θέμα. Αυτή η περισσότερο επαγγελματική και λιγότερο πρωτογενής πολιτική αντίληψη περί ασκήσεως της αντιπολίτευσης κατέστη επίσης στοιχείο του πολιτικού μας πολιτισμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, μια σειρά από σοβαρότατα θεσμικά και πολιτειακά ζητήματα αποτελούν στοιχεία του πολιτικού μας πολιτισμού και έχουν άμεση επίπτωση στο όλο οικοδόμημα της δημοκρατίας μας και κατ’ επέκταση άμεσα στον πολίτη.

Πολιτικός πολιτισμός, δηλαδή, είναι πολλά περισσότερα και σοβαρότερα πράγματα απ’ όσα προσπαθούν πολλοί να μας παρουσιάσουν: ότι δήθεν ο πολιτικός πολιτισμός εξικνείται στην καλή συμπεριφορά και την αυτονόητη ευγένεια μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων. Λες και είναι απαραίτητο να γίνουν φίλοι μεταξύ τους… Βέβαια, αυτή η ερμηνεία συνεπικουρείται από την ευρύτερη αποπολιτικοποίηση και γενικότερη έλλειψη πολιτικής παιδείας.

Έτσι η λαϊκίστικη αυτή αντίληψη έχει περάσει και στους πολίτες, οι οποίοι έχουν πλέον αποξενωθεί από την έννοια του κράτους. Οι περισσότεροι πολίτες βλέπουν το διπλανό χωριό να καίγεται και, αντί να βοηθήσουν στην κατάσβεση ή να οργανώσουν την πολιτική άμυνα στο δικό τους χωριό, παρακολουθούν την εξέλιξη της φωτιάς από την τηλεόραση! Μόλις πλησιάσει η φωτιά, αντί να συνδράμουν στην κατάσβεση, φωνασκούν καταγγέλλοντας το κράτος, λες και το κράτος είναι κάτι ξεχωριστό κι όχι αυτοί οι ίδιοι. Συνηθίζουν να ρυπαίνουν, να παρανομούν, να ασχημονούν και να καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων και να μεταθέτουν τις προσωπικές τους ευθύνες στην ανικανότητα των πολιτικών, τους οποίους και επανεκλέγουν για να διασφαλιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος απόδοσης ευθυνών.

Τα παραπάνω τείνουν να υπεισέλθουν ως στοιχεία του πολιτικού μας πολιτισμού, μεταβάλλοντάς τον επί τα χείρω. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της αποπολιτικοποίησης και της γενικότερης αλλοίωσης της πολιτικής μας παιδείας έχει παύσει οποιαδήποτε έννοια αναζήτησης και πολιτικού διαλόγου. Η τάση δε αυτή καλλιεργείται και αναθερμαίνεται από αυτούς τους φέροντες την πολιτική εξουσία –σε οποιοδήποτε βαθμό- εφόσον έτσι καταφέρνουν να παραμένουν σ’ αυτήν ως επαγγελματίες πολιτικοί. Αφήνοντας τους πολίτες σε επιμενίδειο ύπνο και ναρκώνοντάς τους με πανηγυρτζίδικα τηλεοπτικά προγράμματα και δελτία ειδήσεων, οι πολιτικοί απατεώνες κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι.

Συνεπώς, το ζητούμενο είναι να αποσείσουμε την απάθεια προς τα κοινά και να ενστερνιστούμε την πολιτική πράξη, ως ενέργεια που διασφαλίζει και πηγάζει από τον πολιτικό πολιτισμό. Γιατί αυτόν αναζητούμε και τον εκμαιεύουμε πρώτα από εμάς τους ίδιους, ώστε να διασκορπιστεί και να επηρεάσει τους υπόλοιπους, πολίτες και πολιτικούς.

Όταν, μάλιστα, έρχεται η ώρα οι πολίτες να κρίνουν τους πολιτικούς, η ώρα των εκλογών, ας έχουν σύνθημά τους την επιγραφή στην πύλη της σχολής του Πλάτωνα: «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω» (=να μη μπει κανένας που δε γνωρίζει γεωμετρία, δηλαδή κανένας άσχετος)!

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Γράφει ο εκ των Ενεργών Πολιτών και μέλος του Σωματείου Εργαζομένων του ΓΝ – ΚΥ Νάξου, Τομπάς Πλάτων

Είχαμε μιλήσει πριν από ενάμιση χρόνο, σε προηγούμενο άρθρο, για τα αδιέξοδα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς και τη παταγώδη αποτυχία επίλυσης όλων των ατομικών και κοινωνικών προβλημάτων της ανθρωπότητας. Ερμηνεύσαμε έτσι την κοινωνική αναταραχή των γεγονότων του Δεκεμβρίου 2008 παρά τις τότε ποικίλες και διαφορετικές αιτιάσεις και αντιπαλότητες.

Σήμερα η επιβεβαίωση όλων όσων λέγαμε με τη σύγχρονη κατάρρευση των ιδεών και πρακτικών της λεγόμενης ‘ευρωπαϊκής’ ολοκλήρωσης δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις για κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές και ανοίγει το δρόμο για μετασχηματισμό συστημάτων των κρατών που θα φέρει ελπίδες για τον ευρωπαίο πολίτη.

Πέρα όμως από τις όποιες πολιτικές φιλολογίες που καλόν είναι, να τονίζονται, ας δούμε λίγο και τις συνέπειες της παρακμής αυτής στο νησί μας.

Ίσως αυτές μας ταρακουνήσουν περισσότερο, γιατί αν κρίνουμε από τις κινητοποιήσεις των συμπολιτών μας στις τελευταίες απεργίες φαίνεται ότι ακόμα αυτοί ‘κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου’.

Κατ’ αρχήν η ανάπτυξη του νησιού μας προχωρεί σε τρείς, κυρίως, άξονες:

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ/ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Όσον αφορά τον τομέα του τουρισμού, η πτώση των κατά κεφαλήν εισοδημάτων όλων των χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και των υπολοίπων χωρών θα φέρει μία ύφεση στην ζήτηση των τουριστικών υπηρεσιών του νησιού μας.

Η περικοπή των μισθών, η αύξηση της ανεργίας, τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, η έλλειψη υποστηρικτικών προγραμμάτων (επιδοτήσεις, δάνεια) από την πολιτεία θα φέρει σταδιακή και επικίνδυνη μείωση των τουριστικών εσόδων.

Σκεφθείτε λοιπόν τον Ναξιώτη που έχει επενδύσει τον μόχθο του στην ανέγερση κάποιων δωματίων, έχοντας χρεωθεί με δάνειο, πώς θα ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια ότι το αγροτικό εισόδημα διαρκώς συμπιέζεται. Η απουσία σοβαρής αγροτικής πολιτικής (μόνο επιδοτήσεις από την ΕΟΚ που αύξαναν το χρέος και ουδόλως βοηθούσαν την ανάπτυξη), το μηδαμινό κέρδος του παραγωγού, ο υποχρεωτικός προσανατολισμός σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα επιδείνωσαν τα προβλήματα.

Σήμερα η κρίση δίνει την χαριστική βολή στην αγροτιά. Η υπερχρέωση της χώρας και η βαθύτερη οικονομική εξάρτηση από ξένα κέντρα αποφάσεων δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες επίλυσης μακροχρόνιων προβλημάτων της αγροτικής οικογένειας.

Τι μπορεί να περιμένει ο πατατοπαραγωγός, ο κτηνοτρόφος, η ο τυροκόμος του νησιού μας; Αδιάθετα προϊόντα, περισσότερες χωματερές, λιγότερα έσοδα, μεγαλύτεροι τόκοι στα αγροτικά δάνεια (αν θα παρέχοντα κι’ αυτά).

Από την άλλη περικοπή αγροτικών συντάξεων, ελάττωση παροχών ασφάλισης και φθηνή εργασία, διαρκής υποβάθμιση κοινωνική και επαγγελματική.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ – ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Τα τελευταία χρόνια στο νησί αναπτύχθηκε δειλά – δειλά μία εμπορική δραστηριότητα που βοηθήθηκε και από την αστυφιλία (μετακίνηση πληθυσμών από τα χωριά στην Χώρα) και απορρόφησε κάποιο ξένο εργατικό δυναμικό που έμεινε και αποτέλεσε κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού της Χώρας.

Παράλληλα με το αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον της τελευταίας εικοσαετίας είχαμε και αύξηση μεταπραττικών δραστηριοτήτων όπως οικοδομικές (αύξηση ανοικοδόμησης) και τεχνικές (επιπλοποιία, επισκευές, ελαιοτριβεία κ.α.) με ανάλογη τόνωση της απασχόλησης.

Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται να αναχαιτίσουν και εν τέλει, να ανατρέψουν την αισιόδοξη αυτή εξέλιξη.

Η αναπόφευκτη πτώση του τουρισμού, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η μοιραία οικονομική υποβάθμιση του υπαλληλικού κόσμου (βλ. όλες τις δημόσιες υπηρεσίες του νησιού) αλλά και η τεράστια ανασφάλεια για το μέλλον, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τις δραστηριότητες αυτές σε μαρασμό.

Τα αποτελέσματα μοιραία: αύξηση ανεργίας και λουκέτο σε κάποια εμπορικά καταστήματα (αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων: ενοίκια, φορολογία κλπ.).

Οι επιπτώσεις όμως επεκτείνονται και στις βασικές υπηρεσίες του νησιού: Νοσ. – ΚΥ, Σχολεία, Δήμος.

Οι οδηγίες του ΔΝΤ σαφείς: περικοπές σ’ όλους τους δημόσιους οργανισμούς ( αν παραμείνουν δημόσιοι). Το δε παραμύθι των ελληνικών ΜΜΕ περί υπεράριθμων δημόσιων υπαλλήλων περίτρανα καταρρίπτεται στην περίπτωση του νησιού μας.

Ας τα πάρουμε ένα – ένα.

ΥΓΕΙΑ

Το Νοσοκομείο – ΚΥ από τη στιγμή της εγκαινίασής του και της έναρξης της διαδικασίας μετατροπής σε δυναμική, νοσοκομειακή μονάδα με υποδομές, οργανισμό και προσωπικό περιφερειακού νοσοκομείου έδωσε ελπίδες στον Ναξιακό λαό για ένα καλύτερο υγειονομικό μέλλον.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες, αφού τα τεράστια κενά και ανάγκες σε ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό αλλά και σε χώρους, μονάδες και τεχνικό εξοπλισμό ουδόλως εκπληρώθηκαν.

Έρχεται λοιπόν σήμερα η υπερχρέωση της χώρας να αποτελειώσει το όνειρο του Ναξιώτη πολίτη.

Τι μπορούμε να περιμένουμε πλέον;

Φυσικά ελάχιστους καινούργιους ιατρούς ( ή και κανείς), υπαλλήλους, εξοπλισμούς, τμήματα.

Αντίθετα απολύσεις συμβασιούχων, μείωση εφημεριών ( ήδη είναι γεγονός), ελάττωση κονδυλίων για νέα μηχανήματα, υγειονομικά υλικά κ.α.

Παρακμή και επιστροφή σε παλαιότερες καταστάσεις;

Περισσότερα κενά, λιγότεροι εργαζόμενοι, και άρα μεγαλύτερη αναξιοπιστία όσον αφορά τις υγειονομικές υπηρεσίες του νησιού;

Πού είναι, εν κατακλείδι, το νέο Νοσοκομείο;

ΠΑΙΔΕΙΑ

Οι απολύσεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών, οι περικοπές των ήδη υποβαθμισμένων μισθών τους και κοντά στα άλλα, οι αξιολογήσεις με τους αναξιόπιστους μηχανισμούς επιτείνουν το επαγγελματικό άγχος των λειτουργών της παιδείας και ανοίγουν το δρόμο της ανάπτυξης της παραπαιδείας.

Φαντασθείτε σε τι εκπαιδευτικό και εργασιακό καθεστώς υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας.

Ειδικότερα στη Νάξο η αύξηση των μαθητών προσχολικής και σχολικής ηλικίας λόγω και της έντονης παρουσίας μεταναστών δημιουργεί εκρηκτικές ανάγκες στα σχολεία που είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν.

Ο ανεπαρκής αριθμός εκπαιδευτικών, οι ελλιπέστατες αίθουσες, τα πεπαλαιωμένα σχολικά κτίρια ( πλην εξαιρέσεων) και τα εγκαταλελειμμένα σχολεία των χωριών του νησιού καθιστούν το θολό τοπίο ακόμα πιο δυσοίωνο υπό το βάρος της κρίσης.

ΔΗΜΟΣ

Εδώ έχουμε την επέλαση του ‘Καλλικράτη’. Λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, περισσότερες αρμοδιότητες, δημαρχοκεντρισμός, διαχείριση περισσοτέρων κονδυλίων ( είναι ζήτημα αν θα διατίθενται), μετάθεση και εν τέλει απορρόφηση των δημοτικών αναγκών των μικρών Κυκλάδων από τη Νάξο, περίσσεια προβλήματα σε καίριους τομείς.

Οι δήμοι μετατρέπονται, όπως και ο δικός μας, σε μικρά υπουργεία, με εξουσίες που άπτονται θεμάτων εθνικής πολιτικής, όπως υγεία – παιδεία χωρίς όμως την κατάλληλη οργανωτική δομή ( ειδικευμένοι και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι) και την ανάλογη οικονομική στήριξη.

Μήπως ο ‘Καλλικράτης’ θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δήμους – μαριονέτες που θα θέλουν και δεν θα μπορούν;

Μήπως το νέο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις επιταγές του ΔΝΤ για απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων και αποδυνάμωση εθνικών περιφερειακών πολιτικών (ΕΣΥ – Σχολεία) και τελικά προσδίδει στους δήμους έναν απλό ρυθμιστή;

Η ιστορία θα το δείξει.

Η ουσία είναι, ότι στο νησί μας καίριοι τομείς (π.χ. σκουπίδια) που απαιτούσαν περισσότερους υπαλλήλους, θα μείνουν με λιγότερους και προβλήματα χρονίζοντα και διαρκώς επιδεινούμενα θα αποκτήσουν εκρηκτικό χαρακτήρα.

Συμπερασματικά το μέλλον της περίφημης αποκέντρωσης αβέβαιο, οι ανησυχίες εύλογες.

Που είναι όμως αντίδραση σ’ όλα αυτά; Γιατί οι αγαπητοί συμπολίτες μας ουδόλως διαμαρτύρονται;

Τόσο πολύ εμπιστεύονται τα ΜΜΕ και εφησυχάζουν;

Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ευχόμαστε το ξύπνημα του Ναξιώτη που κουβαλάει τη βαριά ιστορική κληρονομιά το πρωτοελληνικού πολιτισμού και διακρίνεται για την εργατικότητα και φιλοτιμία του να είναι τόσο ενεργό και δυναμικό που να παρασύρει και τα γειτονικά νησιά σε αντίσταση σ’ αυτά που πάνε να μας επιβάλλουν.

Ευχόμαστε το Αιγαίο με την ελληνικότητά του, να συνδράμει στην αποτίναξη του οικονομικού ζυγού του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπως αποτίναξαν οι μπουρλοτιέρηδες του ’21 τον τουρκικό στρατιωτικό ζυγό.

Ξύπνα λοιπόν, Ναξιώτη πριν είναι αργά!

Y.Γ. Οι απόψεις και οι εκτιμήσεις του γράφοντος είναι προσωπικές.

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

Πληθώρα συζητήσεων έχει προκαλέσει η πρόσφατη πρόταση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Νάξου για τη σύσταση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου κατά τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Αν αναλογιστούμε ότι αυτή η πρόταση είναι η πλέον ανατρεπτική και νεωτεριστική στη θεματολογία της τοπικής πολιτικής σκηνής, καταλαβαίνουμε ότι κάθε αντίδραση είναι δικαιολογημένη. Είναι άραγε εφικτή η συγκρότηση ενός τέτοιου ψηφοδελτίου; Εφικτό είναι - και πρέπει να είναι – κάθε τι αναγκαίο.

Η διοικητική μεταρρύθμιση με το κωδικό όνομα «Καλλικράτης», που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, μεγιστοποιεί όχι μόνο τα όρια των δήμων, αλλά και την επί του πρακτέου δυσχέρεια στη διοίκησή τους. Ο Δήμος Νάξου με τα τέσσερα μικρά νησιά της διοικητικής του περιφέρειας θα αποτελέσει αίνιγμα για δυνατούς λύτες, όσο αφορά στα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το νέο δημοτικό συμβούλιο, καθώς η νέα διοίκηση θα κλιθεί να ανταποκριθεί στα πολλαπλώς αυξημένα καθήκοντα με μειωμένο ανθρώπινο δυναμικό. Η διαπίστωση αυτή καταδεικνύει την ανάγκη για στελεχιακή αναβάθμιση του δημοτικού συμβουλίου, ώστε οι δυνατότητες, οι αποφάσεις και η αποτελεσματικότητά του να είναι καίριες και ουσιαστικές. Με άλλα λόγια, οι αιρετοί της νέας διοίκησης είναι αναγκαίο να είναι πρόσωπα με τις μέγιστες δυνατές ικανότητες.

Όλοι γνωρίζουμε ότι μέχρι σήμερα η επιλογή των υποψηφίων αυτοδιοικητικών γίνεται μέσα από την ντόπια νομενκλατούρα και βάσει της δημοτικότητας ή του εύρους του κύκλου επιρροής τους. Στο εξής, όμως, στα κριτήρια επιλογής πρέπει να προστεθούν το γνωστικό επίπεδο και η θέληση για προσφορά. Ο συνδυασμός αυτών των γνωρισμάτων για τους υποψηφίους φαίνεται ιδανικός. Πόσοι όμως συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά και, το κυριότερο, πόσοι είναι διατεθειμένοι να ασχοληθούν με τα κοινά; Όσοι κι αν είναι, δεν επαρκούν για πολλά ψηφοδέλτια. Χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων για να πάει μπροστά ο τόπος, γεγονός που μόνο το ενιαίο ψηφοδέλτιο μπορεί να κατοχυρώσει.

Η πολυσυλλεκτικότητα ενός τέτοιου ψηφοδελτίου εξασφαλίζει τον ουσιαστικό διάλογο, απασφαλίζει την παραταξιακή πειθαρχία και διασφαλίζει τον έλεγχο της ποιότητας των προτάσεων και των πεπραγμένων. Κατά συνέπεια, γίνεται εφικτή η εύρυθμη λειτουργία του Δήμου.

Με το καθεστώς πολυπαραταξιακό σύστημα ο αποκλεισμός από την ενεργό διοίκηση ικανών στελεχών της αντιπολίτευσης είναι δεδομένος. Αντίθετα το ενιαίο ψηφοδέλτιο, υπό την ηγεσία προσώπου κοινής αποδοχής, δίνει τη δυνατότητα ενεργής συμμετοχής όλων των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων. Γιατί αυτό είναι ουσιαστικά το ζητούμενο: να εργάζονται όσο το δυνατό περισσότεροι για τις αυξημένες ανάγκες του μεγάλου Δήμου.

Βεβαίως, τα παραπάνω προϋποθέτουν να θέσουν όλοι οι υποψήφιοι κατά μέρους τις κομματικές γραμμές και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και να συμπράξουν για το καλό του τόπου. Κι επειδή ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει το «καλό του τόπου» κατά το δοκούν, αδιαπραγμάτευτη είναι η ανάγκη να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη μέσα από γόνιμο διάλογο και ανάλυση των προβλημάτων όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.

Η Νάξος διαθέτει ανθρώπους ικανούς να συμβάλουν στην έξοδο από τη στασιμότητα. Μια κοινή προσπάθεια θα τους ενεργοποιήσει. Αξίζει να το προσπαθήσουμε!

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Κεραία κινητής τηλεφωνίας ...εν μία νυκτί

Μέσα σε μόλις μια νύχτα ξεφύτρωσε  ολόκληρη κεραία κινητής τηλεφωνίας (σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες είναι της Vodafone) στο βουνό Βουρλά που συναντάμε πριν τον Κυνίδαρο. Η κεραία διακρίνεται από χιλιόμετρα μακριά και σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Τοπικού Διαμερίσματος Κυνιδάρου, ο οποίος επισκέφτηκε την περιοχή συνοδευόμενος με περιπολικό της Αστυνομίας, η κεραία έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία από το ίδιο βράδυ με αυτόνομη ηλεκτρογεννήτρια, καθώς στην περιοχή δεν υπάρχει πρόσβαση στο δίκτυο της ΔΕΗ.

Επισημαίνεται ότι η εν λόγω κεραία τοποθετήθηκε χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση του τοπικού συμβουλίου ή του Δήμου Νάξου.

Οι κάτοικοι της Νάξου πρέπει να αντιδράσουν και να μην επιτρέψουν την οριστικοποίηση τέτοιων ενεργειών που επιβαρύνουν την υγεία τους και υποβαθμίζουν το περιβάλλον. Η Εισαγγελία Νάξου θα πρέπει να διερευνήσει τη νομιμότητα των παραπάνω ενεργειών.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Όσοι βρεθήκαμε χθες (19/05/2010) στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στο Δήμο Νάξου παρακολουθήσαμε, για μια ακόμη φορά, μια παράσταση στο θέατρο του παραλόγου.

Το παράλογο ξεκινάει όταν πάνω από είκοσι θέματα στην ημερήσια διάταξη συζητούνται μέσα σε χρονικό περιθώριο περίπου μιας ώρας, με αποτέλεσμα η εναλλαγή των θεμάτων να είναι τόσο ραγδαία, ώστε ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι, ούτε οι παρακολουθούντες τη συνεδρίαση να αποτυπώνουν ξεκάθαρη σκέψη και άποψη για το περιεχόμενο των προτάσεων. Η ταχύτητα με την οποία εναλλάσσονται τα προς συζήτηση θέματα, ουσιαστικά αποκόπτει το διάλογο και εκβιάζει την ψήφο των μελών του δημοτικού συμβουλίου, χωρίς να τους παρέχεται το δικαίωμα του αντίλογου. Στην περίπτωση που κάποιο μέλος αποτολμήσει να εκφράσει διαφορετική της εισήγησης άποψη, ή να σχολιάσει κατά τρόπο μη αρεστό προς το δήμαρχο ή τον πρόεδρο του Δ.Σ., τότε με … δημοκρατικές διαδικασίες είτε του αφαιρείται ο λόγος, είτε γίνεται απόπειρα αποπροσανατολισμού του, εν μέσω κραυγών και αλαλαγμών.

Αυτή η εικόνα είναι, δυστυχώς, συνηθισμένη για το δημοτικό μας συμβούλιο, όπως συνήθης είναι και η απουσία του ρόλου του προέδρου. Γιατί ο πρόεδρος του συμβουλίου σκοπό έχει να διασφαλίζει την απρόσκοπτη συζήτηση και να εξασφαλίζει τη δυνατότητα έκφρασης της όποιας αντιγνωμίας, ώστε η άποψη και η ψήφος να εξάγονται από κριτική σκέψη των μελών. Αντ’ αυτού, η εξουσία του προέδρου χάνεται και καταπατείται από το δήμαρχο, ο οποίος δίνει και αφαιρεί το λόγο κατά το δοκούν, εισηγείται θέματα εν τάχει χωρίς ιδιαίτερες διευκρινήσεις και θεωρεί το λόγο του ως τον πλέον βαρύνοντα. Με άλλα λόγια, ο δήμαρχος αποτελεί ουσιαστικά την αρχή και το τέλος του δημοτικού συμβουλίου, σε τέτοιο σημείο που μας κάνει να διερωτόμαστε ποιος ο σκοπός των συνεδριάσεών του.

Αν τα παραπάνω δεν φαίνονται και τόσο παράλογα, τότε ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης του τελευταίου θέματος κατά τη χθεσινή συνεδρίαση ξεπερνάει τα εσκαμμένα.

Κάποιοι δημότες με την επωνυμία «Ομάδα Πολιτών» έκαναν αίτηση προς το Δήμο Νάξου προκειμένου να τους παραχωρηθεί η πλατεία του Γαλανάδου, για να διοργανώσουν εκεί το πανηγύρι ανήμερα του εορτασμού του Αγ. Πνεύματος. Βάση του καταστατικού, τον πρώτο λόγο σε μια τέτοια απόφαση έχει το τοπικό συμβούλιο του τοπικού διαμερίσματος του Γαλανάδου, το οποίο και απέστειλε γραπτώς στο δημοτικό συμβούλιο την απόφασή του να μην δοθεί σχετική άδεια μέχρι την ημερομηνία της 16/06/2010, οπότε και κλείνει χρόνος από το πένθος που εθιμοτυπικά τηρείται στις μικρές κοινωνίες των χωριών. Όπως αναφέρεται, την απόφαση πήραν πλειοψηφικά (κατά 2/3) οι κάτοικοι του χωριού, αφήνοντας, ωστόσο, το δικαίωμα για την τελική απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο. Από την άλλη, ο δήμαρχος, υποστηρίζοντας την ανάγκη αναβίωσης και διατήρησης του εθίμου του τοπικού πανηγυριού, εισηγήθηκε την έγκριση της άδειας.

Ως εδώ καλά. Όταν όμως ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. ζήτησε διευκρινήσεις περί των ατόμων που υπέγραψαν την αίτηση για την παραχώρηση της πλατείας και αποδείχτηκε ότι ένας από τους υπογράφοντες ήταν και ο γιος του δημάρχου, η συζήτηση πήρε άλλη τροπή. Ο αντιπρόεδρος, κ. Μαυρομάτης, υπέδειξε στο δήμαρχο ότι, βάση του κανονισμού δεοντολογίας, θα έπρεπε να απέχει από τη συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος και όχι, βέβαια, να το εισηγείται, εφόσον αφορούσε πρόσωπο συγγένειάς του α΄ βαθμού. Επίσης, υπέδειξε ότι τον πρώτο λόγο έχει το τοπικό συμβούλιο και η απόφασή του. Συνέχισε φέροντας στην επιφάνεια και προηγούμενη αίτηση με τον ίδιο σκοπό, υπογεγραμμένη μόνο από τον γιο του δημάρχου, κ. Ιωάννη Μαράκη, ο οποίος υπέγραφε ως « πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Γαλανάδου», ενός συλλόγου που δεν υφίσταται, γιατί το καταστατικό του δεν έχει εγκριθεί από το Πρωτοδικείο Νάξου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η δεύτερη αίτηση από την «Ομάδα Πολιτών» έγινε για να καλυφτεί η πρώτη παράτυπη. Ακόμα, έκανε πρόταση, εφόσον δε γίνει σεβαστή η βούληση της τοπικής κοινωνίας και δοθεί η άδεια για χρήση της πλατείας του χωριού από ιδιώτες, να μην «παραχωρηθεί», αλλά τουλάχιστον να μισθωθεί.

Με αυτές τις απόψεις και προτάσεις συντάχτηκαν και άλλα μέλη του συμβουλίου, αλλά οι κ. δήμαρχος και πρόεδρος του Δ.Σ. επέμεναν κραυγάζοντας ότι πρέπει να δοθεί η άδεια «προκειμένου να αναβιώσει και να διατηρηθεί το έθιμο του πανηγυριού»!!! Δηλαδή, ως θεματοφύλακες των εθίμων και βασικοί εκφραστές της τοπικής παράδοσης, έθεσαν τις υπογραφές τους υπεράνω του πένθους και της θέλησης των κατοίκων του μικρού χωριού!!! Άραγε για να διασφαλίσουν τι και σε ποιον; Από πότε χρονολογείται, δηλαδή, το έθιμο να επιβάλλεται σε όποιον θελήσει να πιει ένα ποτήρι κρασί στο πανηγύρι, να πληρώσει εισιτήριο και μάλιστα σε ιδιώτη, ο οποίος έχει κέρδος από κοινοτικό χώρο, χωρίς να αποδίδει το παραμικρό στο δημοτικό ταμείο;

Σαφείς απαντήσεις δεν δόθηκαν κι ούτε θα δοθούν, όπως δεν δόθηκαν για τόσα άλλα θέματα που αφορούν στο Δήμο. Προσωπικά δεν με απασχολεί ούτε η ταυτότητα των προσώπων που αιτούνται οτιδήποτε από το Δήμο. Αυτό που με απασχολεί είναι όλοι οι δημότες να τυγχάνουν τις ίδιας προσοχής και υπερασπιστικής γραμμής από τους δημοτικούς μας άρχοντες, χωρίς εξαιρέσεις και εξόφθαλμες σύμπνοιες.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Ανοιχτή πρόσκληση για δημιουργία Ενιαίου Ψηφοδελτίου

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑΞΟΥ

Νάξος 12/05/2010

Προς



• Όλους τους ενδιαφερόμενους υποψηφίους για τον Ενιαίο Δήμο Νάξου
• Τοπικά ΜΜΕ


Εμείς οι Ενεργοί Πολίτες Νάξου, έχοντας εδώ και καιρό συνειδητοποιήσει (α) τις σύγχρονες προκλήσεις και προοπτικές που δημιουργεί η νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης με τη συνένωση των Δήμων, (β) το μέγεθος των προβλημάτων του νησιού μας που παραμένουν άλυτα μέχρι σήμερα και (γ) τη διαφαινόμενη αδυναμία των μέχρι σήμερα ενδιαφερομένων «υποψηφίων Δημάρχων» να καταρτίσουν ισχυρά και πειστικά ψηφοδέλτια,


1) Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους, όσοι μέχρι σήμερα έχετε εκδηλώσει δημόσια το ενδιαφέρον σας για ενεργή συμμετοχή στα αυτοδιοικητικά δρώμενα ή προτίθεστε στο μέλλον να το πράξετε, να τολμήσετε να θέσετε στο περιθώριο ενδεχόμενες κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες και να συστρατευτούμε όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό κίνημα αυτοδιοίκησης για τον νέο Δήμο που θα προκύψει από τον «Καλλικράτη».

2) Προτείνουμε τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ψηφοδελτίου με όλα εκείνα τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο μας και αγωνιούν για το μέλλον του, που είναι υπεύθυνα, συνεργατικά, έχουν γνώσεις και οράματα, διορατικότητα και διοικητικές ικανότητες. Γιατί στον κοινό μας στόχο δεν περισσεύει κανένας.

3) Προτείνουμε να τεθεί επικεφαλής του ενιαίου ψηφοδελτίου πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο θα αναζητηθεί συλλογικά και υπερκομματικά για τη θέση του υποψήφιου Δημάρχου.

Πιστεύουμε ότι τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία είναι και θα πρέπει να παραμείνει ευθύνη των τοπικών κοινωνιών. Η συγκρότηση ενός Ενιαίου ψηφοδελτίου είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην επιλογή εκείνου του ανθρώπινου δυναμικού που θα διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα στη διοίκηση του νέου δήμου.

Επιτέλους, έχουμε χρέος και ευθύνη να συστρατευτούμε για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά, για μια σύγχρονη και ανθρώπινη κοινωνία, όπως όλοι την ονειρευόμαστε.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΟ «ΤΣΙΜΕΝΤΟΔΑΣΟΣ» ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ

Υποθέτω πως οι απανταχού Νάξιοι γνωρίζουν το απείρου κάλλους … τσιμεντόδασος στη Χώρα της Νάξου, που βρίσκεται κάτω από το εκκλησάκι του αη Γιάννη στην περιοχή «βρύση του Αγά». Αυτό το αλήστου μνήμης έργο κοσμεί για αρκετά χρόνια τη διαδρομή Νάξου – Εγγαρών και σηματοδοτεί μια εποχή με καινοτόμες καλλιτεχνικές εκφράσεις, κυρίως σ’ ότι αφορά την περιβαλλοντική πολιτική της τοπικής αρχής.

Η πολιτική αυτή, με τίτλο «τσιμέντο να γίνει», είναι το κύριο γρανάζι που κινεί εδώ και χρόνια το μηχανισμό υπο-στήριξης του ναξιακού φυσικού περιβάλλοντος από το Δ.Ν. (χωρίς Τ.. Όπου Δ.Ν. : Δήμος Νάξου). Το πρόγραμμα «τσιμέντο να γίνει» έχει υιοθετηθεί από το Δ.Ν. με κύριο σκοπό την ισορροπημένη ανάπτυξη του νησιού και αποσκοπεί σε μια ειδυλλιακά ομοιόμορφη εικόνα μέσα από την τσιμεντοποίηση βουνού και θάλασσας. Με τσιμεντένιες κατασκευές στις ακτές και στα βουνά θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε ισορροπία σε υλικό και χρώμα, ώστε η Νάξος να αποκτήσει και δεύτερο αναγνωριστικό αν τω κόσμω στοιχείο, εκτός αυτού της «Πορτάρας». Τολμώντας να μιλήσω προφητικά, το τσιμεντόδασος, θα αποτελέσει το νέο σημείο αναφοράς, το νέο έμβλημα της Νάξου, καθώς η γερασμένη πλέον «Πορτάρα», ύστερα από παρουσία 2,5 χιλιάδων ετών, δεν δύναται να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών.

Το τσιμεντόδασος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, καθώς είναι και το μοναδικό, υποθέτω, στο είδος του. Ακόμα και τμήματα πανεπιστημιακών σχολών, που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος, θα μπορούσαν να έρθουν προκειμένου να μελετήσουν το νέο εγχείρημα στα περιβαλλοντικά δρώμενα. Αν προωθήσουμε την ιδέα, μέχρι και Σχολή Μελέτης και Ανάπτυξης του Τσιμεντόδασους μπορούμε να ιδρύσουμε στο νησί και να έχουμε οικονομικό όφελος και τους νεκρούς τουριστικά μήνες του χειμώνα.

Επίσης, μπορούμε να το ονομάσουμε «Τσιμεντόδασος Παγκόσμιας Ειρήνης και Φιλίας» και να καλέσουμε αντιπροσωπίες απ’ όλα τα κράτη του κόσμου να φυτέψουν το δικό τους τσιμεντόδεντρο και να ζωγραφίσουν πάνω τη σημαία της χώρας τους (με δικά τους έξοδα βεβαίως). Έτσι, και εντελώς ανέξοδα θα μεγαλώσουμε το τσιμεντόδασος και θα ωφεληθούμε πολλαπλώς τουριστικά. Αρκεί να φανταστούμε το μέγεθος της προβολής του νησιού σε όλο τον κόσμο, την οποία σήμερα και ακριβοπληρώνουμε και ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν επιφέρει.

Οι ιδέες αξιοποίησης αυτού του δάσους με την καινοτόμα μορφή είναι πάμπολλες. Κάποιες, μάλιστα, έχουν παρουσιαστεί παλιότερα και από τον εκδότη της εφημερίδας κ. Καμβύση. Προσωπικά δηλώνω ότι θα είμαι αρωγός σε κάθε προσπάθεια ορθολογικής αξιοποίησης του τσιμεντόδασους, προκειμένου να παραδώσουμε στη νέα γενιά αυτό το τεράστιας σημασίας μνημείο ατόφιο και προστατευμένο.

Για να προλάβω κάποια κακόβουλα μυαλά με δήθεν περιβαλλοντική συνείδηση και ευαισθησία, αναφέρω ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα τσιμεντόδεντρα υπερτερούν σαφώς έναντι των κλασσικών ξυλόδεντρων.

Πρώτα και κύρια, το τσιμεντόδεντρο δεν χρειάζεται πότισμα για να ζήσει. Καταναλώνεται μικρή ποσότητα νερού για την κατασκευή του και, πέραν τούτου, ούτε σταγόνα, σε αντίθεση με τα υδροβόρα κλασσικά δέντρα.

Δεύτερον, στο τσιμεντόδασος δεν μπορούν να αναπτυχθούν πυρκαγιές, καθώς το τσιμέντο δεν καίγεται.

Τρίτο, το τσιμέντο δεν αναπτύσσει επιβλαβής μικροοργανισμούς, μύκητες και δεν αποσαρθρώνεται, προκαλώντας δυσοσμία και κίνδυνό για τη δημόσια υγεία.

Τέταρτο, τα τσιμεντόδεντρα, σε περίπτωση που εμποδίζουν ένα έργο, δεν θανατώνονται, αλλά μεταφέρονται ακέραια σε άλλη τοποθεσία.

Πέμπτο, οι πολυτελείς κατοικίες, που πιθανότατα να χτίζονται στην καρδιά του τσιμεντόδασους, δεν θα αποτελούν παραφωνία προς το εγγύς περιβάλλον, αλλά μάλλον εικαστική παρέμβαση.

Έκτο, ακόμα και στην περίπτωση που η κατάργηση του τσιμεντόδασους θεωρηθεί σκόπιμη, τα τσιμεντόδεντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κυματοθραύστης σε λιμενικά έργα.

Υποθέτω ότι τα παραπάνω είχε κατά νου και συναινεί ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κος Μ. Μανωλάς, όταν, σε συνέντευξή του στο ρ.σ. «Μεσόγειος», ανέφερε πως « τα μπλόκια σ’ αυτήν την τοποθεσία δεν εμποδίζουν κανέναν». Ούτε καν τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων, οι οποίοι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους; Ούτε εμάς που νοιώθουμε προσβολή από την κακόγουστη θέα και μόνο; Αφελείς ερωτήσεις!

Επειδή οι διαχειριστές των τοπικών θεμάτων δείχνουν να μην ενοχλούνται με τίποτα και για κανένα κακώς πεπραγμένο σ’ αυτόν τον τόπο (άλλωστε τα παραδείγματα πλεονάζουν), τελικά επανέρχομαι στο αναπάντητο δίλλημα: ποιοι κάνουν σάτιρα, εμείς ή αυτοί…;


Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Ή Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;

Στις μέρες μας οι νέοι και η πολιτική δείχνουν να κινούνται σε γραμμές παράλληλες κι ασύνδετες. Τουλάχιστον αυτό διακρίνεται αν κοιτάξουμε το ζήτημα επιφανειακά. Είναι, όμως, πράγματι έτσι, ή οι νέοι σήμερα εκφράζουν τη θέση και τις απόψεις τους μέσα σε ένα πολιτικό πλαίσιο ρηξικέλευθο προς τις παλαιοκομματικές αντιλήψεις;

Οι νέοι κατηγορούνται από τους μεγαλύτερους για αδιαφορία, έλλειψη στόχων και αδυναμία δράσης. Ωστόσο, αυτοί οι νέοι αντιμετωπίζουν καθημερινά τα αποτελέσματα παλαιότερων λανθασμένων χειρισμών και πρακτικών των ίδιων των κατηγόρων τους. Φυσικά το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Ο Πλάτωνας είχε πρώτος μιλήσει για την αντίθεση – το χάσμα των γενεών. Σήμερα αυτό το χάσμα δείχνει να έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν, καθώς οι νέοι απορρίπτουν πιο έντονα τα παλιά πρότυπα και πλήττουν με τα δεδομένα και τον ξύλινο πολιτικό λόγο.

Κι αλίμονο να γινόταν αλλιώς. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει το διαφορετικό στην πολιτική σκηνή και ο νεωτερισμός στην πολιτική σκέψη. Οι νέοι αναπτύσσουν τη δική τους γλώσσα επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέσα, και εκφράζουν πολιτικό λόγο, σκέψεις, ακόμη και συναισθήματα με τρόπο που οι μεγαλύτεροι αδυνατούν να ακολουθήσουν και, συνεπώς, να κατηγορήσουν. Μέσα στο νεανικό γονίδιο βρίσκεται το στοιχείο εκείνο που παροτρύνει για αναζήτηση νέων ιδεών και λογικής διαθλασμένης από άλλη γωνιά του πολιτικού πρίσματος.

Οι σημερινοί νέοι ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα, είναι πολιτικοποιημένοι, ίσως περισσότερο από το παρελθόν, αλλά διαφωνούν με τον καθεστώτα τρόπο άσκησης της πολιτικής. Οπότε, το ζητούμενο δεν θα πρέπει να είναι να καλέσουμε τους νέους να ασχοληθούν με τα πολιτικά, με τα κοινά, αλλά να προκαλέσουμε την ανανέωση της πολιτικής στα πρότυπα και στα όνειρα των νέων. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει βαθιές τομές και εκ βάθρων αναδιάρθρωση στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της πολιτικής του σήμερα.

Οι νέοι, οι εξ ορισμού συνεχιστές της πολιτικής δράσης, δεν είναι δυνατό να συνυπάρξουν με τους αμοραλιστές, τους αδίστακτους διαχειριστές της πολιτικής. Θα ήταν ολέθριο για την κοινωνία αν οι νέοι σταματούσαν να αγωνίζονται και να προτείνουν. Οφείλουν να αντιστέκονται στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και έργων, σε όλα τα παρακμιακά φαινόμενα της κοινωνίας μιας προηγούμενης γενιάς. Το νεανικό μυαλό με τη παγκοσμιοποιημένη γνώση, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα πρέπει να αποτελέσει τη μήτρα απ’ όπου θα γεννηθεί το καινούριο.

Με άλλα λόγια, η νεολαία σήμερα δεν διαμορφώνεται μόνο ιστορικά, αλλά αποζητά να δημιουργήσει τη δική της ιστορία, σε όλα τα επίπεδα της ενεργούς πολιτικής σκηνής. Γι’ αυτό και η προσπάθεια της μεγαλύτερης σε ηλικία γενιάς να αντλήσει από τη δυναμική της νεολαίας, συχνά πέφτει στο κενό. Γιατί η προσπάθεια προσέγγισης των νέων είναι επιφανειακή, χωρίς να υπάρχει πραγματικά η θέληση να αφουγκραστούν τον προβληματισμό και τις ιδέες τους. Μάλιστα, πολλές φορές αυτή η απόπειρα γίνεται και χρονικώς λανθασμένα, με αποτέλεσμα η νεολαία να κλείνεται ακόμη περισσότερο στο δικό της κόσμο. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί πλησιάζουν τους νέους κυρίως προεκλογικά, με καθαρά ψηφοθηρικούς σκοπούς (τάζοντάς τους μια θέση εργασίας), ή για να εμπλουτίσουν το ψηφοδέλτιό τους με πρόσωπα όμορφα κι ελκυστικά. Έτσι, ωθούν τους νέους στο λαβύρινθο του συστήματος, όπου κομματικά στεγανά και κατεστημένα κλείνουν το δρόμο και οδηγούν σε αδιέξοδα, προκαλώντας ασφυξία στους υγιείς πνεύμονες της νέας γενιάς.

Θέμα επίκαιρο, καθώς διανύουμε προεκλογική περίοδο και όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι ανά τη χώρα επιδιώκουν να βρουν «νέο αίμα στην πολιτική» και στο ψηφοδέλτιό τους. Φυσικά, δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είναι η αλλαγή των προσώπων στη διαχείριση της ίδιας καθημερινότητας που θα οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό του συστήματος.

Για να δηλώσουν οι νέοι παρόντες στην πολιτική σκηνή, θα πρέπει να βιώσουν ένα κράτος δικαίου και ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα, μέσα στο οποίο θα μπορούν να υπάρξουν και να σταθούν ισότιμα και με ασφάλεια. Θα πρέπει να συμμετάσχουν ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων και όχι να περιορίζονται στην άκριτη εφαρμογή τους. Έτσι θα ενισχυθεί η πολιτική συνείδηση της νεολαίας, που, απογοητευμένη σήμερα, απέχει ενδεχομένως από τις εκλογικές διαδικασίες, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί έντονα πολιτικό ένστικτο.

Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε, όχι για νέους στην πολιτική, αλλά για την πολιτική των νέων.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠOY: "Χ.Υ.Τ.Α. ΝΗΣΟΥ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ «ΚΟΡΦΗ ΞΥΔΙ»"

Για μια ακόμη φορά η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και η Νομαρχία Κυκλάδων, με τη συναίνεση του Δήμου Νάξου, θα καταφέρουν να στερήσουν τη Νάξο από ένα μεγίστης σημασίας αναπτυξιακό έργο που αφορά στη διαχείριση των απορριμμάτων.

Η δρομολόγηση χωροθέτησης του Χ.Υ.Τ.Α. και επόνησης μελετών χωρίς την κοινωνική αποδοχή και χωρίς η τοποθεσία «Κορφή Ξύδη» να είναι κατάλληλη για κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. (βάση του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με την καταλληλότητα του χώρου), οδηγούν στο αναμενόμενο αποτέλεσμα, σε μία ακόμη αστοχία.

Η λαθεμένη επιλογή κατασκευής Χ.Υ.Τ.Α. και η λαθεμένη επιλογή του χώρου, δηλαδή σε υψόμετρο κοντά στη Χώρα της Νάξου, θα έχει ως αποτέλεσμα την από αέρος μεταφορά οσμών, σκόνης, θορύβου και τοξικών αερίων προς την πόλη της Νάξου και τις γύρω περιοχές, Εγγαρές, Γαλήνη, Αγ. Θαλλέλαιο, Μέλανες, Αγγίδια και μέρους των Λειβαδιών. Επίσης, στην περιοχή υπάρχουν επιφανειακές πηγές, γεωτρήσεις, πηγάδια και ρέμα, καθώς και μνημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σε μικρή απόσταση. Το κυριότερο από τεχνικής πλευράς, όπως αναφέρει η μελέτη Χατζηνικολάου, «το χώμα είναι ακατάλληλο για σήψη, γι’ αυτό και πρέπει να απομακρύνεται και να μεταφέρεται στην περιοχή άλλο κατάλληλο», γεγονός που σημαίνει επιπλέον οικονομική επιβάρυνση.

Υπενθυμίζουμε δε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί την κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. μέχρι το 2012 και την κατασκευή Χ.Υ.Τ.Υ. μέχρι το 2015. Κατά συνέπεια μιλάμε για έργο που εν τη γενέσει του θα έχει κιόλας λήξει.

Τα παραπάνω καταδεικνύουν την έλλειψη σωστού προσανατολισμού και αξιολόγησης όλων των παραμέτρων για ένα αναπτυξιακό έργο τέτοιας σημασίας και σπουδαιότητας. Τέτοια έργα πρέπει να στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του πολίτη και στο όφελος του συνόλου και να είναι απαλλαγμένα από κοντόφθαλμες πολιτικές βλέψεις και πρακτικές.

Η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου λέει «όχι» στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. οπουδήποτε στη Νάξο και «ναι» στην εξεύρεση κατάλληλης θέσης για τη δημιουργία Χώρου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης, που και κοινωνική αποδοχή θα έχει και αποτελεί λύση οριστική, ουσιαστική και μακρόβια.

Ωστόσο, η ένδεια προγράμματος στη διαχείριση των απορριμμάτων από τη δημοτική αρχή έχει οδηγήσει στον υπέρ του δέοντος κορεσμό του υπάρχοντος Χ.Α.Δ.Α.. Γι’ αυτό και μέχρι την οριστική επίλυση του προβλήματος, απαιτούμε από τους αρμόδιους να λάβουν μέτρα για την ελαχιστοποίηση του όγκου των απορριμμάτων που αποτίθενται στο Χ.Α.Δ.Α. Απαιτούμε να δράσουν άμεσα ώστε να λειτουργήσει, επιτέλους, η ανακύκλωση στο μέγιστο δυνατό βαθμό (αντί του ποσοστού 2-3% που γίνεται σήμερα), με οποιοδήποτε οικονομικό κόστος, ώστε να επιφορτίζεται όσο το δυνατό λιγότερο ο υπερφορτωμένος Χ.Α.Δ.Α..

Τα προβλήματα που προκύπτουν από την αποκομιδή έως τη διαχείριση των απορριμμάτων είναι σύνθετα και πολλαπλά. Οι αρμόδιοι που καλούνται να τα διαχειριστούν έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικοί και δίχως προσανατολισμό. Οι Ναξιώτες έχουν χρέος και δικαίωμα να ενημερώνονται επαρκώς και να επωφελούνται έργων για βελτίωση των όρων διαβίωσής τους και για ένα αειφόρο νησί που θα κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές!

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου

Η Συντονιστική Επιτροπή

«Ο ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΑΚΑΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ»

Κάποτε, καταμεσής του πελάγου και του χρόνου, έστεκε ένα κομμάτι γης, ένας βράχος λουσμένος στο φως και δαρμένος απ’ τα κύματα. Πάνω του ήταν φυτρωμένο ένα δέντρο μοναδικό που στα κλαδιά του έβρισκαν σκιά και στέγη όσα ζωντανά πλάσματα περνούσαν κατά καιρούς από εκεί. Κάτω από την πράσινη φυλλωσιά του κρυβόταν πουλιά, έντομα, φίδια, σκουλήκια και όλα τα ζωντανά του βράχου.

Μια μέρα ένας κόρακας που πετούσε πάνω απ’ το βράχο, βλέποντας το πράσινο δέντρο, κατέβηκε να ξαποστάσει στην κορυφή του. Περιδιάβηκε στο βράχο, γνώρισε τα πλάσματα που ζούσαν εκεί μόνιμα και βρήκε τροφή να χορτάσει την πείνα του και νερό να σβήσει τη δίψα του. Ο κόρακας, δόλιος όπως όλα τα κοράκια, σκέφτηκε ότι μπορούσε να πείσει τα πλάσματα του βράχου να τον αναδείξουν σε βασιλιά και να διαφεντεύει τον τόπο. Διακατεχόταν, βλέπετε, από υφέρπουσα αρχομανία, αφού σ’ όλη του τη ζωή ζήλευε τον αητό, τον βασιλιά των πουλιών. Έτσι, τώρα ήταν ευκαιρία για πρώτη φορά να στεφθεί βασιλιάς κι ας ήταν σ’ έναν τόσο μικρό τόπο, φτάνει να είχε υπηκόους, υπηρέτες και κάποιους να υποκλίνονται μπροστά του και να εκφράζουν θαυμασμό και αφοσίωση στο πρόσωπό του.

Έτσι κι έγινε. Μάζεψε όλα τα πλάσματα του βράχου και κατάφερε να τα πείσει ότι αυτός μπορούσε να τα προστατέψει από όλους τους κακοπροαίρετους εισβολείς και να τους εξασφαλίσει μια ήσυχη ζωή. Ξεχωριστά συναντήθηκε με τα φίδια, με κάποιες οχιές, που κρύβονταν στις κουφάλες του δέντρου για να μην γίνονται αντιληπτές από τα αρπακτικά πουλιά που διέσχιζαν το πέλαγος. Στα φίδια πρότεινε συνεργασία. Αυτά θα αποτελούσαν το στρατό του, θα ήταν της απόλυτης εμπιστοσύνης του με σκοπό να τρομοκρατούν και να κρατούν σε καταστολή τα υπόλοιπα πλάσματα, με αντάλλαγμα την προστασία από τα άλλα πετούμενα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, θα μπορούσαν κι αυτά να έχουν κάποιους υποτακτικούς και να βρίσκουν τροφή δίχως κόπο.

Προκειμένου, μάλιστα, να γίνει πιο πειστικός για τις ικανότητές του, ήρθε σε συνεννόηση με κάποια γεράκια που περνούσαν από την περιοχή, ώστε να κάνουν προγραμματισμένη επίθεση στο βράχο και ο κόρακας ως επιδέξιος ηγεμόνας να καταφέρει να τα αντιμετωπίσει και να σώσει τα πλάσματα από τα νύχια τους.

Το σχέδιο πέτυχε. Η δήθεν επίθεση των γερακιών αποτράπηκε και ο κόρακας στέφτηκε βασιλιάς εν μέσω πανηγυρισμών. Ανέβηκε στην κορυφή του πράσινου δέντρου κι από κει πάνω έλεγχε το βασίλειό του, το βράχο. Πιο κάτω έστεκαν τα φίδια και δεν επέτρεπαν σε κανένα πλάσμα να ανέβει ψηλά στην κορυφή, μήπως επιβουλευθεί τη θέση του βασιλιά.

Όλα κυλούσαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Ο κόρακας είχε φτιάξει τον ιδανικό μηχανισμό για να διαχειρίζεται την εξουσία και κανένας δεν μπορούσε να τον ρίξει από την κορυφή. Φρόντιζε, μάλιστα, ανελλιπώς το δέντρο για να είναι πάντα πράσινο και υγιές. Είχε αναθέσει σε μικρότερα πουλιά να ψάχνουν και να εξολοθρεύουν όσα σκουλήκια έτρωγαν τις ρίζες και όσους τερμίτες τρυπούσαν τον κορμό του. Όσο το δέντρο έστεκε πράσινο και δυνατό πάνω στο βράχο, τόσο ο κόρακας θα είχε μια ψηλή κορφή να κάθεται και να διαφεντεύει. Κι όποτε ερχόταν θύελλες και μπόρες και μεγάλα κύματα χτυπούσαν μανιασμένα το βράχο, ο κόρακας μάζευε τους υπηκόους του στην απανεμιά του δέντρου μέχρι να γαληνέψει και πάλι ο καιρός κι η θάλασσα.

Όμως, εκμεταλλευόμενος την απανεμιά του δέντρου, άρχισε να γίνεται εριστικός και επικίνδυνος. Απαγόρευσε στα πλάσματα του βράχου να απομακρύνονται από τη σκιά του και διέσπειρε το φόβο ότι όποιο αποπειραθεί κάτι τέτοιο θα θανατώνεται. Για παραδειγματισμό, όταν κάποια μικρότερα πουλιά προσπαθούσαν να δραπετεύσουν, ο κόρακας πετούσε γρήγορα, τούς τσιμπούσε τα φτερά της ουράς και τα καταπόντιζε στο πέλαγος. Άλλωστε, τι βασιλιάς θα ήταν αν δεν μπορούσε να επιβάλλει τη γνώμη του κι αν έχανε υπηκόους; Όσο περισσότερους διαφέντευε, τόσο περισσότερο φούσκωνε από υπερηφάνεια. Μάλιστα, ένοιωθε ιδιαίτερη χαρά όταν άκουγε τα έμπιστά του φίδια να τού τραγουδούν το εξής δίστιχο:

« τρανός το βράχο βασιλιάς τώρα διαφεντεύει

ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, για να μας προστατεύει ».

Ωστόσο, κάτι διέφυγε της προσοχής του. Το πράσινο δέντρο έκανε καρπούς και σπόρους και, καθώς έπεφταν στη γη, άρχισαν να φυτρώνουν μικρά δέντρα που με τον καιρό μεγάλωσαν και διεκδίκησαν κι αυτά το δικό τους χώρο πάνω στο βράχο. Ο κόρακας πίστευε ότι έτσι επεκτείνεται το βασίλειό του και δεν είδε τον κίνδυνο της διάσπασης. Γιατί στο τέλος έγινε το αναπόφευκτο!

Κάποια περαστικά πουλιά που κάθισαν να ξαποστάσουν στα κλαδιά των νέων δέντρων, άκουσαν τα παράπονα των πλασμάτων του βράχου και, επειδή είχαν μάθει στην ελευθερία, ανέλαβαν πρωτοβουλία να ρίξουν τον τύραννο κόρακα από τον θρόνο του. Κάποια έμειναν εκεί και διαλαλούσαν την ομορφιά της ελευθερίας και κάποια έτρεξαν να ζητήσουν αρωγή από τον βασιλιά των αιθέρων, τον αητό.

Όταν ο κόρακας συνειδητοποίησε την κατάσταση, ξαμόλησε τα φίδια για εκφοβισμό, έκραζε απειλώντας τους πάντες, αλλά ήταν πια αργά.

Ο αητός, ο μεγαλύτερος εκφραστής και μαχητής υπέρ της ελευθερίας, έκανε ήδη αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από το βράχο. Ο κόρακας βλέποντας και μόνο τη σκιά του αητού πάγωσε. Πριν καλά να αντιδράσει, ένοιωσε τα νύχια του αητού να σκίζουν τη σάρκα του. Οι έμπιστοι του κόρακα, τα φίδια, προσπάθησαν να δηλώσουν υποταγή, αλλά είχαν κι αυτά την ίδια τύχη. Μάλιστα, για να διασφαλίσει την ελευθερία των πλασμάτων του βράχου από άλλους ενδεχόμενους σφετεριστές της εξουσίας, άφησε σαν παρατηρητή ένα περιστέρι, με την ρητή εντολή να του αναφέρει κάθε κακόβουλη ενέργεια, προκειμένου ο αητός να επιλαμβάνεται κάθε φορά αναλόγως.

Έτσι, τα πλάσματα του βράχου, έρποντα, βαδίζοντα και πετούμενα, κατάφεραν να ζήσουν χωρίς φόβο, ενώ τα δέντρα που πλήθαιναν τους παρείχαν ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια από τα στοιχεία της φύσης. Και χαρούμενα τ’ ακούω, θαρρώ, να τραγουδούν:

« τρανός στο βράχο βασιλιάς τώρα έχει ριζώσει,

η λευτεριά με τη χαρά εδώ έχουν αμώσει ».



ο μυθοπλάστης

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Η ΣΥΝΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΑΓΩΓΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΩΓΟΥ

Για να γίνω κατανοητός στο κάτωθι κείμενο, δανείζομαι την επεξήγηση ορισμένων λημμάτων από το Λεξικό του κ. Γ. Μπαμπινιώτη:

Κατάθλιψη: παθολογική κατάσταση με αισθήματα βαθιάς απογοήτευσης και απαισιοδοξίας για τη ζωή.

Καταθλιπτικός: αυτός που προκαλεί κατάθλιψη ή σχετίζεται με αυτήν

Σύνθλιψη: συμπίεση, συντριβή

Συνθλίβω: πιέζω με δύναμη κάτι και το λιώνω

(παρακαλώ τους κυρίους δημοτικούς συμβούλους να κατανοήσουν τη διαφορά των όρων κατάθλιψη-σύνθλιψη πριν συνεχίσουν την ανάγνωση του κειμένου).

Την Τετάρτη 17/3/2010 συγκλήθηκε εκτάκτως το δημοτικό συμβούλιο Δήμου Νάξου έχοντας δύο θέματα προς συζήτηση. Για την ώρα θα καταπιαστώ με τη διατύπωση του δεύτερου, που ήταν η «αναμόρφωση προϋπολογισμού για την αποκατάσταση του καταθλιπτικού αγωγού λυμάτων ΒΙΟ.ΚΑ.». Καταλάβατε, νομίζω, την ένστασή μου που στοχεύει στην έκφραση «καταθλιπτικός αγωγός». Αναρωτιέμαι, δηλαδή, με την ποιον τρόπο ένας αγωγός δύναται να προκαλεί κατάθλιψη και σε ποιον. Η απάντηση, βέβαια, είναι ότι προκαλεί πονοκέφαλο στο δημοτικό συμβούλιο και στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου, αφού πρέπει να τον αντικαταστήσουν, λόγω της σύνθλιψης που έχει υποστεί, και κατάθλιψη σ’ εμάς τους δημότες, αφού λίγα μόλις χρόνια μετά την εγκατάστασή του καλούμαστε τώρα να ξαναπληρώσουμε για την αντικατάσταση του συνθλιμμένου αγωγού.

Ενημερωθήκαμε, μάλιστα, ότι «όσο κι αν οι τεχνικοί του Δήμου έψαξαν για τα αίτια της κατάθλιψης του αγωγού, δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι συγκεκριμένο». Παρακαλώ σεβαστείτε την παραίνεσή μου και απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό επιστήμονα, ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Δόξα τω Θεώ, στη Νάξο έχουμε λαμπρούς επιστήμονες του είδους και, το κυριότερο, δεν θα μας κοστίσει τίποτα. Ίσως με κάποιες συνεδρίες ή, στη χειρότερη περίπτωση, με φαρμακευτική αγωγή, ο αγωγός να θεραπευτεί και να πάψει να προκαλεί και να υφίσταται κατάθλιψη. Προσωπικά πιστεύω ότι, αν ο συγκεκριμένος αγωγός λυμάτων είναι τόσο προηγμένης τεχνολογίας, ώστε να συναισθάνεται τι είδους υλικά μεταφέρει στο εσωτερικό του, τότε δικαιολογημένα είναι και καταθλιπτικός και καταθλιμμένος.

Επειδή όμως, απ’ όσο γνωρίζω, η τεχνολογία δεν έχει καταφέρει να δώσει συναισθήματα στη νεκρή ύλη, υποθέτω ότι η διατύπωση «καταθλιπτικός αγωγός» έγινε εκ παραδρομής. Από την άλλη, ακούστηκε τόσο πολύ, ακόμα κι από τα μέσα ενημέρωσης, που με κάνει να απορώ γιατί κανένας δεν αποτόλμησε να διορθώσει το λάθος. Μήπως, χρησιμοποιώντας ανακριβείς εκφράσεις, είναι ευκολότερο να μη γίνει κατανοητό, ή έστω να γίνει λιγότερο αντιληπτό ότι ένα πανάκριβο έργο καταστράφηκε τόσο σύντομα χωρίς να γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια; Και, εφόσον τα αίτια δεν είναι αναγνωρίσιμα, πώς μπορούμε να εγγυηθούμε ότι δεν θα προκαλέσουν το ίδιο πρόβλημα σε σύντομο χρονικό διάστημα; Θα επιθυμούσα σφόδρα μια απάντηση από τους δημοτικούς μας άρχοντες για το κάθε πότε θα καλούμαστε οι δημότες να πληρώνουμε το ίδιο έργο κατ’ επανάληψη. Φυσικά, αυτή η σκέψη μου προκαλεί τουλάχιστον θλίψη.

Θλίψη, επίσης, που φτάνει στα όρια της κατάθλιψης, μου προκαλεί και η παρακάτω απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Απ’ όταν ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του έργου της αντικατάστασης του αγωγού μέχρι σήμερα, προέκυψαν διάφορες οικονομικές μεταβολές (αύξηση Φ.Π.Α., περικοπή του «ΘΗΣΕΑ», περικοπή στα έσοδα του Δήμου κατά 20% περίπου, αύξηση στην τιμή των καυσίμων κ.α.), με αποτέλεσμα να αυξηθεί η δαπάνη του έργου κατά 37.000 ευρώ. Αυτή η διαφορά πρέπει με κάποιον τρόπο να καλυφθεί, προκειμένου να προχωρήσει το έργο. Παράλληλα έχει προγραμματιστεί και η δημιουργία δημοτικού παιδικού σταθμού στον περιφερειακό, στο χώρο των παλαιών σφαγείων, για το οποίο έργο δεν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μελέτες. Το δημοτικό συμβούλιο, λοιπόν, αποφάσισε να καλύψει τη διαφορά της δαπάνης του έργου της αντικατάστασης του αγωγού λυμάτων από τον κωδικό, από τα χρήματα, δηλαδή, που προορίζονται για την κατασκευή του παιδικού σταθμού, με την ευχή ότι στο μέλλον θα βρεθούν για να προχωρήσει κι αυτό το έργο!!!

Φυσικά, η αντικατάσταση του αγωγού έπρεπε να έχει ήδη γίνει. Και για την καθυστέρηση σίγουρα δεν φταίνε οι δημότες, οι οποίοι καλούνται τώρα να πληρώσουν. Αλλά δυστυχώς αυτή η τακτική έχει γίνει κανόνας για τα ελληνικά δεδομένα. Έκπληξη, ωστόσο, προκαλεί το γεγονός ότι δεν προτιμήθηκε να μείνει πίσω κάποιο ελάσσονος σημασίας έργο αντ’ αυτού του παιδικού σταθμού. Εκτός κι αν έργα όπως οι πλακοστρώσεις δρόμων και πλατειών θεωρούνται ήσσονος σημασίας.

Αυτή η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, σε συνδυασμό με προηγούμενες αποφάσεις και ενέργειες (π.χ. το κλείσιμο δημοτικών παιδότοπων, η μετατροπή των προαύλιων χώρων των σχολείων σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων τους θερινούς μήνες, η αδιαφορία για την κακή κατάσταση σχολικών κτηρίων κ.α.), μας προκαλεί να αναρωτηθούμε για μια ακόμη φορά αν τα παιδιά αξίζουν τέτοια μεταχείριση από τη δημοτική αρχή. Η απάντηση είναι αδιαπραγμάτευτα ΟΧΙ!

Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιες ελάχιστες φωνές αντίδρασης, ακόμα και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, που, όταν τολμήσουν να φέρουν αντίρρηση, θεωρούνται αυτόματα «ανάγωγοι», αφού αρνούνται να γίνουν αγωγοί παράλογων σκεπτικών και δράσεων.

Αυτοί οι «ανάγωγοι» είναι που παθαίνουν κατάθλιψη ακούγοντας τ’ ανήκουστα, βλέποντας τ’ ανύπαρκτα και ψηλαφώντας τ’ άπιαστα!



Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΠΕΡΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Εικόνες όπως οι παραπάνω είναι πλέον συνηθισμένες στη Χώρα της Νάξου. Γεμάτοι κάδοι ανακύκλωσης και τα σκουπίδια στοιβαγμένα έξω από αυτούς για αρκετές ημέρες, προκαλώντας την υγεία, την αισθητική και τα νεύρα μας.

Είναι γνωστό ότι από αρχές Μαρτίου ο αριθμός των εργαζομένων στην καθαριότητα στο δήμο Νάξου έχει μειωθεί σημαντικά. Οι εργαζόμενοι καταβάλουν κάθε προσπάθεια να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά χρειάζεται και η δική μας αρωγή. Είναι, πράγματι, αξιοσημείωτη η ανταπόκριση των δημοτών στο πρόγραμμα της ανακύκλωσης, γεγονός που καταδεικνύει την ευαισθησία και τον προβληματισμό τους στο σοβαρότατο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Ακόμα και οι δημότες της Δρυμαλίας δείχνουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους. Αρκετοί είναι αυτοί που συγκεντρώνουν τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα και τα μεταφέρουν με ιδιωτικά μέσα στους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης στη Χώρα. Έτσι, ενώ ο όγκος των απορριμμάτων είναι μεγάλος, στην πραγματικότητα η διαχείρισή τους γίνεται στο ελάχιστο.

Δια στόματος δημάρχου, το ποσοστό της πραγματικής ανακύκλωσης βρίσκεται μόλις στο 3-4%. Δηλαδή, από όλο αυτό τον όγκο χαρτιού, γυαλιού, πλαστικού, λευκοσίδηρου και άλλων υλικών, που συγκεντρώνεται αρχικά στους ειδικούς κάδους και έπειτα στο χώρο επιλογής των υλικών, δίπλα στο Χ.Α.Δ.Α., μόνο το 3-4% αποστέλλεται στον υπεύθυνο φορέα στην Αθήνα και το υπόλοιπο 96% καταλήγει στο σκουπιδότοπο. Αυτό γίνεται γιατί τα έξοδα μεταφοράς 10-15 τόνων συμπιεσμένου υλικού στην Αθήνα με νταλίκα ξεπερνάει το ποσό των 500 ευρώ και, συνεπώς, είναι πολυέξοδη και ασύμφορη για την εταιρία ανακύκλωσης και περιορίζεται σε μία μεταφορά το μήνα.

Από την άλλη, οι ευαισθητοποιημένοι δημότες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, δεν είναι και ενημερωμένοι σχετικά με τον τρόπο ανακύκλωσης (δικαιολογημένα, αφού κανένας δεν φρόντισε γι’ αυτό). Για παράδειγμα, αντί να καθαρίζουν τα υλικά συσκευασίας πριν τα προωθήσουν στους κάδους, τα εναποθέτουν με τα υπολείμματα τροφών, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε επικίνδυνες εστίες μόλυνσης, εφόσον παραμένουν αρκετές μέρες εκτεθειμένα στη ζέστη, στα έντομα και στα ποντίκια. Ακόμα και τα χαρτόκουτα τοποθετούνται ολόκληρα, χωρίς να ανοίγονται ώστε να πιάνουν λιγότερο χώρο, με αποτέλεσμα οι κάδοι να γεμίζουν γρήγορα και τα υπόλοιπα να στοιβάζονται έξω από αυτούς.

Με το παρόν δεν ζητώ να αποδώσω ευθύνες στους διαχειριστές του προγράμματος (άλλωστε, σ’ αυτόν τον τόπο σπάνια βρίσκουμε τους «υπό των ευθυνών τους»), αλλά να παραθέσω κάποιες δικαιολογημένες, νομίζω, σκέψεις μου. Δηλαδή, αν μόνο το 3-4% της προσπάθειάς μας ευοδώνεται, γιατί να είμαστε 100% ευαισθητοποιημένοι; Αν το 96% των ανακυκλώσιμων υλικών καταλήγει, έτσι κι αλλιώς, στο σκουπιδότοπο, γιατί να μην τα τοποθετούμε, εξαρχής, στους κάδους σκουπιδιών, ώστε να περισυλλέγονται αυθημερόν; Γιατί να ανεχόμαστε τόσες μέρες τα σκουπίδια έξω από το σπίτι και το κατάστημά μας, απλά και μόνο για να τα έχουμε καλά με την οικολογική μας συνείδηση, τη στιγμή που λίγο αργότερα κάποιοι θα τη θάψουν κι αυτήν σαν σκουπίδι στη χωματερή; Γιατί επιλέχθηκε να δημιουργηθεί στη Νάξο Χ.Υ.Τ.Α. (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων) και όχι Χ.Υ.Τ.Υ. (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), που προϋποθέτει και τη σωστή διαχείριση των ανακυκλώσιμων υλικών;

Τέλος, γιατί σ’ αυτόν τον τόπο να ζούμε υπό τη σκέπη κοντόφθαλμων αποφάσεων, προχείρως ειλημμένων από μη ανακυκλώσιμα μυαλά απόντων υπευθύνων;

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Στην ανατολική πλευρά του Κάστρου της Χώρας και δίπλα στην εκκλησία της Αγ. Κυριακής βρισκόταν, μέχρι πριν λίγο καιρό, ένα γήπεδο μπάσκετ και ένας παιδότοπος ανοιχτός στα παιδιά. Ο χώρος είναι πραγματικά όμορφος για παιδικά παιχνίδια και αρκετά προστατευμένος από τα αυτοκίνητα.

Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, ο παιδότοπος έχει μετατραπεί σε χωράφι με αγριόχορτα, αφού αφαιρέθηκαν τα παιδικά παιχνίδια, και από το γήπεδο μπάσκετ έχουν αφαιρεθεί οι μπασκέτες, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην παίζουν πια εκεί. Τούτο είναι συνέπεια της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Νάξου να καταργήσει τις «παιδικές χαρές» που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας και καταλληλότητας. Να υπενθυμίσω ότι η απόφαση πάρθηκε κατόπιν του τραγικού συμβάντος του περασμένου Οκτώβρη, που είχε αποτέλεσμα να χαθεί η ζωή του μικρού μαθητή. Είναι βέβαια άξιο απορίας το ότι προτιμήθηκε η κατάργηση των παιδότοπων, αντί του συστηματικού και σε τακτά χρονικά διαστήματα ελέγχου της ποιότητας και ασφάλειας των παιχνιδιών.

Βέβαια, στη συγκεκριμένη περιοχή όπου τα παιδιά στερούνται τον δημοτικό παιδότοπο για τη δική τους … ασφάλεια, ο κίνδυνος είναι μεγάλος και η ασφάλειά τους επισφαλής για άλλο λόγο. Ακριβώς δίπλα στο χώρο που παίζουν τα παιδιά υπάρχει το ανασκαμμένο από την αρχαιολογική υπηρεσία πεδίο της φωτογραφίας, το οποίο είναι περιφραγμένο με χαμηλό πλέγμα. Με ένα απλό πλέγμα, επίσης, είναι καλυμμένο και το πηγάδι που έχει βρεθεί στο κέντρο, περίπου, της ανασκαφής.

Εύκολα γίνεται κατανοητός ο κίνδυνος που ελλοχεύει για τα παιδιά που παίζουν, όταν, για παράδειγμα, προσπαθούν να περάσουν μέσα στο σκάμμα για να πιάσουν την μπάλα τους. Όμως, πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν όταν παίζουν στον πλακόστρωτο δρόμο πάνω από τον παιδότοπο και το ανασκαμμένο πεδίο. Εκεί, όπως διακρίνεται στη φωτογραφία, το πετρόχτιστο στηθαίο είναι τόσο χαμηλό (περίπου 30 εκατοστά), που ο κίνδυνος να βρεθεί κάποιο παιδί στο κενό είναι άμεσος. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, κάποιο παιδάκι που καθόταν στο χαμηλό στηθαίο, έχασε την ισορροπία του, βρέθηκε στο κενό και την τελευταία στιγμή κατάφερε να κρατηθεί και, αιωρούμενο, να φωνάζει για βοήθεια. Ευτυχώς, κάποιος περαστικός το άκουσε, πρόστρεξε να βοηθήσει και το ανέσυρε ουσιαστικά από το χείλος του γκρεμού.

Το παιδάκι σώθηκε επειδή λειτούργησαν τα ανακλαστικά του και επειδή έτυχε να περνά κάποιος από την περιοχή εγκαίρως. Στην περίπτωσή του ισχύει πραγματικά η έκφραση «είχε μαζί του Άγιο». Σε διαφορετική περίπτωση, ανατριχιάζουμε και μόνο στη σκέψη…

Η επικινδυνότητα, όμως, του χώρου παραμένει. Το σκάμμα έχει εγκαταλειφθεί και δεν προσφέρει τίποτα ουσιώδες. Ουσιώδης και επιτακτική παραμένει η ασφάλεια των παιδιών, που δικαιολογημένα δεν αντιλαμβάνονται την απειλή. Η αρχαιολογική υπηρεσία και ο δήμος οφείλουν να παρέμβουν προτού συμβεί το ανεπανόρθωτο. Γιατί κατόπιν όλοι οι ανευθύνως υπεύθυνοι δεν θα έχουν καμία δικαιολογία.



Μανόλης Λυκουρόπουλος

AΠΟΡΙΕΣ ΔΗΜΟΤΗ ΝΑΞΟΥ

Την Πέμπτη 11/01/2010 συζητήθηκε στην Περιφέρεια το θέμα του λιμανιού της Νάξου. Στη συνάντηση με την Επιτροπή Δημοσίων Έργων της Περιφέρειας παρευρέθηκε ως μόνος εκπρόσωπος του Επαρχείου ο κ. Γρυλάκης, προκειμένου να προωθήσει το φάκελο του έργου. Ως συνήθως, ο δήμαρχος Νάξου απείχε και πάλι από το κέντρο της λήψης αποφάσεων με μόνη δικαιολογία τον κακό καιρό.

Κύριε δήμαρχε, ως πότε θα κρύβεστε πίσω από ευτελείς δικαιολογίες για να μην συμμετέχετε στην λήψη αποφάσεων ζωτικής σημασίας για το νησί της Νάξου;

Ως πότε θα παραπέμπετε σε τρίτους, άσχετους με το νησί και με την εκλογική σας περιφέρεια, να σηκώσουν το βάρος τόσο σημαντικών αποφάσεων, όπως το λιμάνι και ο Χ.Υ.Τ.Α.;

Ως πότε οι γενικές αοριστολογίες θα αποτελούν προγραμματικές δηλώσεις και οι προσωπικές σας διαφορές φτηνές δικαιολογίες για απουσία έργου και προγράμματος;

Κύριε δήμαρχε, έχετε, άραγε, συνειδητοποιήσει ότι επί 3,5 χρόνια είστε δήμαρχος; Αν ναι, αποβάλλεται τη νοοτροπία του αντιδημάρχου και σταματήστε να ασχολείστε με τρύπες… που, στο κάτω της γραφής, ούτε αυτές κλείνετε. Αν όχι, αποσύρετε τις φιλοδοξίες να αναλάβετε τη διοίκηση του ενιαίου δήμου και αφήστε το Ναξιακό λαό να κρίνει στις εκλογές αν σας θέλει έστω για αντιδήμαρχο.

Κύριε δήμαρχε, σας υπενθυμίζουμε ότι σας δώσαμε την εξουσία να διαχειριστείτε τα σοβαρότατα προβλήματα του Δήμου Νάξου, ενώ εσείς απέχετε προκλητικά από αυτά και ολιγωρείτε κατ’ επανάληψη.

Επί 3,5 χρόνια δεν προωθήσατε κανένα έργο πνοής, ενώ, όπου χρειάζεται να γνωμοδοτήσετε, αποφεύγετε (ατέχνως) να βγάλετε τα κάστανα από τη φωτιά, για να μη χρεωθείτε με το όποιο πολιτικό κόστος.

Βέβαια, για να είμαστε έντιμοι απέναντί σας, σάς χρεώνουμε το πλεονέκτημα ότι η απουσία έργων και αποφάσεων, κατά το χρονικό διάστημα της θητείας σας, συντέλεσε στο να μην ολισθήσει ταχέως προς τα πίσω η Νάξος. Φτάσαμε, δηλαδή, στο σημείο να λέμε ότι «κανένα έργο είναι καλύτερο από ένα κακό έργο». Συνεπώς, ΑΔΡΑΝΕΙΤΕ, μόνο έτσι μπορείτε να προσφέρετε κάτι καλό για τη Νάξο.

Ωστόσο, η αδράνεια δεν ενδείκνυται για να διοικήσει τον ενιαίο δήμο Νάξου μαζί με «τα μικρά νησιά- δορυφόρους», όπως λέτε, «που θα ενταχθούν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν από το μεγαλύτερο και πιο οργανωμένο Δήμο». Θα υπηρετείτε το δήμο για άλλους επτά μήνες. Ο ενιαίος δήμος, όμως, έχει ανάγκη από σαφή προγραμματισμό, επικεντρωμένες προσπάθειες και ικανά στελέχη, προκειμένου να αποκεντρωθούν οι εξουσίες και η διαχείριση να γίνει εύστοχη και ομαλή.

Όσο για τους δημότες σας, μπορούν και πρέπει να έχουν γνώμη, γνώση και κρίση, ακόμα και στα καφενεία. Μάλιστα, εκεί οι πολιτικές συζητήσεις είναι και ουσιαστικές και εύστοχες, σε αντίθεση με αυτές των δημοτικών συμβουλίων, και στέλνουν το εξής μήνυμα:

Δώσατε ό,τι είχατε να δώσετε.

Πήρατε ό,τι είχατε να πάρετε.

Ευχαριστούμε για τις μέχρι τώρα υπηρεσίες σας και ελπίζουμε να λογικευτείτε για το καλό όλων.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΗΘΙΚΑ ΔΗΜΟ-ΜΑΧΕΙΑ

Ο μέγιστος Έλληνας δάσκαλος και φιλόσοφος Αριστοτέλης, 2400 χρόνια πριν, έγραφε στα Πολιτικά (Α2,16) « Ο άνθρωπος γεννιέται εφοδιασμένος από τη φύση με όπλα για να υπηρετήσει τη φρόνηση και την αρετή, που όμως μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εξ ολοκλήρου και για αντίθετους σκοπούς. Γι’ αυτό ο δίχως αρετή άνθρωπος είναι απ’ όλα τα όντα το πιο ανόσιο και το πιο άγριο, το χειρότερο απ’ όλα στις ερωτικές συνευρέσεις και στις απολαύσεις του φαγητού».

Αυτός ο θεμελιωτής της ηθικής φιλοσοφίας υποστήριζε ότι σκοπός μας δεν είναι να μάθουμε τι είναι αγαθό, αρετή, αλλά να γίνουμε αγαθοί, ενάρετοι. Όσο για το γιατί είναι αναγκαίες οι ηθικές αρετές, ο Αριστοτέλης δίνει σαφή απάντηση. Γιατί « ο άνθρωπος γεννήθηκε για τη συμβίωση » (Ηθικά Νικομάχεια). Έτσι ηθική και πολιτική συμπλέκονται, ενώ αυτό που επιδιώκει ο άνθρωπος μέσα στα πλαίσια της οργανωμένης κοινωνίας είναι η ευδαιμονία. Αυτός είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής.

Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη αποτελεί την κορύφωση της ελληνικής σκέψης μέσα στο πλαίσιο της πόλης – κράτους, του άρτια, δηλαδή, οργανωμένου κοινωνικού ιστού που εσωκλείουν τα σύνορα μιας πόλης. Τα μέλη του κοινωνικού ιστού, προκειμένου να αποκτήσουν την ευδαιμονία, απαραίτητο είναι να διακατέχονται από την αρετή. Ως αρετή ο Αριστοτέλης ορίζει τη μεσότητα μεταξύ δύο ακροτήτων, μιας υπερβολής και μιας έλλειψης, αλλά μεσότητα σε σχέση με τον καθένα και όχι ως έναν άκαμπτο αριθμητικό μέσο όρο. Έτσι η σωφροσύνη είναι το μέσο μεταξύ αποχής και ακολασίας, η ανδρεία το μέσο ανάμεσα στη δειλία και το θράσος, η γενναιοδωρία μεταξύ φιλαργυρίας και ασωτίας, η περηφάνεια μεταξύ μικροψυχίας και αλαζονείας.

Ωστόσο οι ηγέτες μιας πόλης – κράτους θα πρέπει να είναι άριστοι ώστε να τύχουν της τιμής της ηγεσίας του πλήθους. Να είναι ενάρετοι και ηθικοί. «Γιατί δίχως τέλεια αρετή, όσοι κατέχουν τέτοια αγαθά (ηγετικές θέσεις), γίνονται προκλητικοί και ψωροπερήφανοι, γιατί δίχως αρετή είναι αδύνατον να είναι κανείς ευγενικός με αξιοπρέπεια και, επειδή δεν μπορούν να την αντέξουν και φαντάζονται ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους, περιφρονούν αυτούς και συμπεριφέρονται επιπόλαια… Εξάλλου γνώρισμα του μεγαλόψυχου είναι να μη ζητά οτιδήποτε προκαλεί διαφήμιση, να σκέπτεται πριν πράξει και να μην εκτελεί πολλά πράγματα, αλλά ό,τι κάνει να είναι μεγάλο και φημισμένο… Ενδιαφέρεται περισσότερο για την αλήθεια παρά για τη δόξα, μιλά και ενεργεί ειλικρινά και διακρίνεται για την ελευθεροστομία του… Αντίθετα οι μικρόψυχοι φαίνεται ότι δεν είναι ηλίθιοι, αλλά μάλλον δειλοί. Ενώ όλοι αποβλέπουν να αποκτήσουν εκείνο που αξίζουν, οι μικρόψυχοι, επειδή δεν είναι άξιοι, απομακρύνονται από κάθε ωραία και ευγενική απασχόληση. Οι υπερόπτες είναι ηλίθιοι και αγνοούν κι αυτοί τον εαυτό τους. Γιατί, επειδή θεωρούν ότι είναι άξιοι, επιχειρούν οτιδήποτε μπορεί να τους φέρει τιμή, αλλά η ανικανότητα τους είναι ολοφάνερη. Επίσης, προβάλλουν τα προσόντα τους και καμαρώνουν σαν να ήταν δυνατόν να εξασφαλίσουν με αυτά την υπόληψη των άλλων». (Ηθικά Νικομάχεια Δ3)

O Αριστοτέλης δίνει μαθήματα πολιτικής σκέψης για πολίτες ενεργούς στα κοινά οφέλη. Δίνει με σαφήνεια το στίγμα του πολιτικού ανδρός πώς θα πρέπει να είναι. Γράφοντας τα παραπάνω δεν επιθυμώ, βέβαια, να παραδώσω μαθήματα πολιτικής ηθικής σήμερα, αλλά να παροτρύνω, όσο γίνεται, τους επίδοξους ηγέτες μας να μελετήσουν το μέγεθος της ευθύνης που φέρει αυτή η πράξη της ηγεσίας.

Αναλογιζόμενος το σχέδιο για την τοπική αυτοδιοίκηση «Καποδίστριας 2» που, καθώς φαίνεται, θα μας επιβληθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι σύγχρονοι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα απέχουν και πολύ από τη διοίκηση της πόλης – κράτους της Αριστοτελικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, στους ενιαίους δήμους που θα δημιουργηθούν, οι δημοτικοί άρχοντες θα έχουν τόσο ενισχυμένες αρμοδιότητες, όσο και ισχυρές αυτοδιοικητικές δυνάμεις, γεγονός που τους ανάγει σε απόλυτους τοπικούς κυβερνήτες. Βέβαια, τα μεγέθη αυτά μένουν να οριστούν από το νομοθέτη και να δοθούν από τους πολίτες σε πρόσωπα ικανά να διοικήσουν. Αυτή τη φορά οι πολίτες των διευρυμένων δήμων οφείλουν να σκεφτούν με ψυχραιμία και ωριμότητα και οι επίδοξοι ηγέτες να σχεδιάσουν με διορατικότητα και να πράξουν με αποφασιστικότητα.

Εστιάζοντας στα της Νάξου, είναι πλέον διακριτό ότι ο ένας ενιαίος δήμος θα προκαλέσει μη προβλέψιμες δυσκολίες, αλλά ταυτόχρονα ικανές δυνατότητες ισόρροπης ανάπτυξης του νησιού. Είναι ευκαιρία να αλλάξουμε το παρόν και το μέλλον της Νάξου με σθεναρές παρεμβάσεις και έργα που θα δώσουν μικρές και μεγάλες ανάσες στην ασθμαίνουσα διαβίωσή μας. Τους ερχόμενους προεκλογικούς μήνες σίγουρα θα χυθεί πολύ μελάνι και σάλιο από τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες για μεγαλόπνοες παρεμβάσεις και έργα πνοής. Ωστόσο, η μεγαλύτερη παρέμβαση για τον τόπο θα είναι να ενεργοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι με κάθε τρόπο, προσβλέποντας όχι μόνο στα οφέλη της στενής προσωπικής – οικογενειακής ζώνης, αλλά στη βελτιστοποίηση του όλου, στο οποίο ενυπάρχουμε και συνοδοιπορούμε ως άτομα. Κι όταν έρθει η ώρα της κρίσης, της ψήφου, να επιλέξουμε ηγέτες ωσάν να επιλέγουμε θετούς γονείς για τα παιδιά μας. Εύχομαι δε στους υποψήφιους τοπικούς ηγέτες, προτού βγουν στους δρόμους για άγρα ψήφων, να μελετήσουν με προσοχή τα πρόσωπα που θα διανθήσουν τα ψηφοδέλτιά τους, ώστε να είναι πανέτοιμοι να παράγουν έργο ουσιαστικό.

Παραφράζοντας τον τίτλο του σημαντικότερου ίσως έργου του Αριστοτέλη «Ηθικά Νικομάχεια», εύχομαι η μάχη για το δήμο, που θα ξεκινήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα, να εξελιχθεί σε Ηθικά Δημομάχεια.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Κατά τη σημερινή εννοιολογική σημασία της λέξης, ως τραγωδία αποκαλούμε ένα μεγάλο δυστύχημα, μια κατάσταση συνταραχτική. Μια τέτοια κατάσταση βίωσε πρόσφατα η κοινωνία της Νάξου με τον τραγικό χαμό του 13χρονου μαθητή και σκέπασε με μαύρο μανδύα πόνου και θλίψης όχι μόνο τους οικείους αλλά και κάθε Ναξιώτη. Σε μια τέτοια κατάσταση τα λόγια περιττεύουν, αλλά πλεονάζουν οι αφορμές για σκέψεις και αντιδράσεις.

Κατά την αρχαιοελληνική σημασία της τραγωδίας αναφέρεται ως « μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας » και εδώ θέλω να σταθώ. Αυτή την έννοια μου επανέφεραν στο νου τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου κατά τη διεξαγωγή της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου. Γιορτάζοντας την ημέρα της αντίστασης, οι μαθητές έδωσαν το στίγμα της αντίδρασής τους με τρόπο σιωπηρό, αλλά, συνάμα, ηχηρό και σαφή. Το μαύρο μαντήλι του πένθους στο χέρι και η άρνηση να χαιρετήσουν τους φορείς της τοπικής εξουσίας κατέδειξαν ποιους θεωρούν τα παιδιά υπεύθυνους για τους κινδύνους που τα περικλείουν.

Υπεύθυνοι είμαστε εμείς, η κοινωνία των ενηλίκων. Εμείς είμαστε που δεν προσφέρουμε αρκετά ( χρόνο, χρήμα, φροντίδα ) για να εξαλείψουμε τους πιθανούς κινδύνους που απειλούν τα παιδιά μας. Εμείς είμαστε που δεν αντιδρούμε σθεναρά σε ό,τι κακότεχνο παρατηρούμε. Εμείς είμαστε που, αντί να διορθώνουμε, καλύπτουμε και συγκαλύπτουμε ό,τι δεν μας αφορά άμεσα. Αυτή την επιλήψιμη συμπεριφορά των ενηλίκων κατέδειξαν με άριστο τρόπο οι μαθητές, εκφράζοντας την απαισιοδοξία τους προς την κορυφή της ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας μας.

Αποστρέπτοντας το πρόσωπό τους από τις αρχές, έφτυσαν κατά πρόσωπο τους υπεύθυνους για το άχαρα δομημένο περιβάλλον που τα περιβάλλει. Έδωσαν χαστούκι σε όσους δεν φροντίζουν ώστε τα παιδιά να ζουν και να μελετούν σε σύγχρονα σχολεία, που να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις τις εποχής, με τις οποίες εμείς οι ενήλικες τα επιβαρύνουμε καθημερινά. Έδωσαν γροθιά στο στομάχι όσων δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ξεκάθαρα και σθεναρά. Ευθύνες για τις οποίες οι ίδιοι κόπτονται προεκλογικά να μας πείσουν ότι δύνανται να επωμιστούν και να διεκπεραιώσουν επιτυχώς.

Για τα μηνύματα αυτά η πράξη τους ήταν τόσο τέλεια και σπουδαία. Ήταν ο ορισμός της τραγωδίας, που παρουσιάζει τη σύγκρουση των μαθητών προς τη μοίρα που τους επιβάλλουν οι ενήλικες. Έδειξαν ότι δεν αρκούνται να προσκυνούν τις ηθικές αξίες της κοινωνίας των μεγαλυτέρων, αλλά διαμορφώνουν δικές τους. Ζητούν το τέλος της τραγωδίας, την κάθαρση. Επιθυμούν να διώξουν από την ψυχή τους ό,τι τους περιορίζει και τους προσβάλλει.

Όσοι δεν πήραν το μήνυμα των μαθητών δεν αξίζουν να είναι θεατές στο έργο τους και ακροατές στις επιθυμίες τους. Έστω και τώρα, εμείς οι «μεγάλοι» ας παραδειγματιστούμε. Να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε ό,τι δικαιούμαστε για τα παιδιά μας και για εμάς τους ίδιους.

Ευχαριστώ τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου που, για πρώτη φορά σε παρέλαση, μου έδωσαν τροφή για θετική σκέψη. Περιμένω συνέχεια στην πρωτοβουλία τους.

Αποτείνω τιμή στους ηρωικούς μαθητές.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Συνταγή Πολιτικής Βασιλόπιτας

Βασιλόπιτα, το ελληνικό έδεσμα με το οποίο υποδεχόμαστε τη νέα χρονιά. Η ιδιαίτερη σημασία της έγκειται στο ότι αναδεικνύει τον τυχερό της χρονιάς, αυτόν ο οποίος στο κομμάτι του θα βρει το «φλουρί». Οι συνταγές για βασιλόπιτα ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή στην ελληνική επικράτεια, όπου βρίσκουμε διάφορα είδη γλυκιάς ή αλμυρής.

Ωστόσο το ελληνικό δαιμόνιο τα τελευταία χρόνια έχει προσδώσει μια νέα διάσταση στη βασιλόπιτα, όχι τόσο στο έδεσμα, όσο στη διαδικασία κοπής της. Κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό ίδρυμα, σύλλογος, συμβούλιο κ.ο.κ. οφείλει τον πρώτο μήνα του χρόνου να «κόψει την βασιλόπιτά του». Η όλη διαδικασία ανάγεται σε φιέστα, κατά την οποία τα μέλη του εκάστοτε φορέα παρευρίσκονται για να ανταλλάξουν ευχές και δώρα για τη νέα χρονιά και να διασκεδάσουν με χορούς και πανηγύρια. Από το πανηγύρι αυτό, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι επίσημα καλεσμένοι, τα πολιτικά ή άλλα ευρέως γνωστά πρόσωπα, προκειμένου η γιορτή να πάρει επίσημο χαρακτήρα.

Οδηγίες προς προέδρους:

Ένας σοβαρά ιστάμενος πρόεδρος οφείλει να προσκαλέσει στην κοπή της βασιλόπιτας όσο το δυνατόν περισσότερους πολιτικούς (κοινοβουλευτικούς και αυτοδιοικητικούς, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων), διευθυντές τραπεζικών καταστημάτων και δημοσίων υπηρεσιών της περιοχής, προέδρους όμορων συλλόγων, ή δυνατόν ηθοποιούς και, γενικώς, πρόσωπα με υψηλή αναγνωρισιμότητα. Φυσικά, θα πρέπει να φροντίσει να παρίστανται εκπρόσωποι των μ.μ.ε. προκειμένου η εκδήλωση να πάρει δημοσιότητα και οι χειραψίες με τα συνοδευόμενα λογύδρια να εκτεθούν στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού. Παρεμπιπτόντως, φίλοι μου, μην ξεχάσετε να κρατήσετε αντίγραφα από φωτογραφίες ή άλλο ηλεκτρονικό υλικό, προκειμένου να το χρησιμοποιήσετε μετέπειτα στη δημιουργία αυτό-βιογραφικού δελτίου, όταν θα σας προταθεί η κάθοδός σας στην ενεργή πολιτική σκηνή. Των φρονίμων τα παιδιά…

Ο χώρος που θα επιλεγεί πρέπει να είναι ανάλογος του αριθμού και της κοινωνικής υπόστασης των προσκεκλημένων. Αποφύγετε ταβέρνες και προτιμήστε κέντρα διασκέδασης ή μεγάλους χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης και φροντίστε να μην είναι ασφυχτικά γεμάτοι, αλλά ούτε και να φαίνονται άδειοι. Επίσης, ένα συγκρότημα με «ζωντανή» μουσική ή έστω μία χορωδία και ένα πλούσιο μπουφέ, αν και δεν θεωρείται απαραίτητο, ωστόσο προσδίδει στην οργανωτική σας ικανότητα. Ο λόγος που θα εκφωνήσετε προσέξτε να είναι συνοπτικός και όχι κουραστικός, να έχει πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα, να εκθειάζετε τους πολιτικούς που παρευρίσκονται και, ταπεινά μεν, σαφώς δε, να παρουσιάσετε το μεγαλόπνοο έργο σας με όλες τις δυσκολίες που ξεπεράσατε. Σημείωση: σημμαδέψτε από πριν το κομμάτι με το φλουρί και φροντίστε να δοθεί στο δήμαρχο. Πιθανότατα από αυτόν παίρνετε επιχορηγήσεις!

Βέβαια, ένα εύλογο χρονικό διάστημα πριν την εκδήλωση μην παραλείψετε, εκτός από τις γραπτές προσκλήσεις, να εκδώσετε και ένα «δελτίο βασιλόπιτας» προς τα μ.μ.ε., όπου θα γνωστοποιείται το πού, το πότε και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους σας.

Οδηγίες προς πολιτικούς:

Εάν είστε πολιτικοί, όποιου είδους και εμβέλειας, και προσκληθείτε σε κοπή βασιλόπιτας, τότε σημαίνει πως οι μετοχές σας ανέβηκαν. Ετοιμάστε (εσείς ή όποιος άλλος από το περιβάλλον σας μπορεί) ένα σύντομο λόγο, με τον οποίο θα επαινείτε το έργο του διοργανωτή φορέα και μην ξεχάσετε να δώσετε και κάποιες υποσχέσεις (οτιδήποτε, εξάλλου υπόσχεση δεν σημαίνει δέσμευση). Ξέρετε εσείς…

Οι χειραψίες με τους παρευρισκόμενους θεωρούνται απαραίτητες, κυρίως αν η χρονιά είναι προεκλογική. Ειδικά σε μια τέτοια περίπτωση μην αρνηθείτε καμία πρόσκληση. Αντιθέτως, χρησιμοποιήστε όλους τους γνωστούς σας προκειμένου να μην απουσιάσετε από καμία εκδήλωση, απαιτήστε το, ή, εν ανάγκη, απειλήστε, σε προεκλογική περίοδο όλα επιτρέπονται. Ξέρετε εσείς…

Βέβαια, το κυνήγι της βασιλόπιτας ίσως σας κουράσει και σας κάνει να ξοδέψετε χρήματα από το δικό σας πορτοφόλι για ενδεχόμενα ταξίδια και εισφορές, αλλά μπροστά στα ψηφαλάκια τι είναι η κούραση και τα έξοδα; Όλα για το λαό σας. Ξέρετε εσείς…

Αν έχετε την ατυχία να προσκληθείτε σε δύο ταυτόχρονες εκδηλώσεις, προτιμήστε αυτήν που εκτιμάτε ότι θα φέρει περισσότερες ψήφους ή ισχυρές συμμαχίες. Στην άλλη μην παραλείψετε να στείλετε αντιπρόσωπο με γραπτό ευχετήριο μήνυμα όπου θα εξηγείτε ότι λυπάστε για την απουσία σας, αλλά εθνικοί ή άλλοι βαρυσήμαντοι λόγοι σας εμπόδισαν. Ξέρετε εσείς…

Σημείωση προς τους ευτραφείς πολιτικούς: δεν είναι απαραίτητο να τρώτε όλο το κομμάτι της βασιλόπιτας και να δοκιμάζετε όλα τα εδέσματα του μπουφέ, γιατί στο τέλος του μήνα θα στείλετε τον διαιτολόγο σας σε ψυχολόγο.

Οδηγίες προς το λαϊκό κοινό:

Η βραδιά είναι δική σας. Όλη η παράσταση στήθηκε για εσάς, γι’ αυτό απολαύστε το. Πιθανότατα να σας ζητηθεί κάποια οικονομική εισφορά, γι’ αυτό ξεχάστε το πορτοφόλι στο σπίτι. Φάτε, πιείτε και διασκεδάστε. Ευκαιρία να ζητήσετε καμία εκδούλευση από τους παριστάμενους πολιτικούς. Αποφύγετε τις πολιτικές συζητήσεις και αναλωθείτε σε εγκάρδιες ευχές για τη νέα χρονιά. Χειροκροτήστε τον πρόεδρο και, αν δε βαριέστε, τους πολιτικούς. Τέλος, προνοήστε να έχετε στην τσάντα σας κάποιο πλαστικό δοχείο, ώστε φεύγοντας, αν έχει περίσσευμα στο μπουφέ, να πάρετε μερικά κεφτεδάκια και πιτάκια για το σκυλάκι σας.

Εφόσον η συνταγή εκτελεστεί κατά γραμμα-ριο, είμαι σίγουρος ότι η πολιτική βασιλόπιτα θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.

Καλή χρονιά και καλοφάγωτη.


Ο σεφ
Μανόλης Λυκουρόπουλος

Παραμύθι για μικρούς και μεγάλους

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα νησί ζούσαν όμορφα και ταπεινά κάποια γκρίζα ανθρωπάκια. Ο τόπος τους ήταν όμορφος και εύφορος και τα γκρίζα ανθρωπάκια περνούσαν τη ζωή τους άλλοτε ήσυχα και άλλοτε με αυταρχικούς ηγεμόνες που καταδυνάστευαν τα ίδια και τον πλούσιο τόπο τους.

Έτσι περνούσαν τα χρόνια και τα γκρίζα ανθρωπάκια κατάφερναν πάντα να επιβιώνουν και να ξεπερνούν όποιες δυσκολίες και όσους ηγεμόνες σκίαζαν την ηλιόλουστη ζωή τους. Με τον καιρό, μάλιστα, έμαθαν να ζουν ελεύθερα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Έδιωξαν τους αυταρχικούς ηγεμόνες και στη θέση τους όρισαν αρχηγούς από τη δική τους γενιά, αρχηγούς με τη δική τους γκρίζα μορφή και, το κυριότερο, τους επέλεγαν τα ίδια.

Τα γκρίζα ανθρωπάκια ήταν χαρούμενα γιατί τους είπαν ότι τώρα πια ζούσαν στη δημοκρατία που οι σοφοί τους την αποκαλούσαν «υπέρτατο αγαθό». Και πράγματι η δημοκρατία τούς έφερε διανόηση, η διανόηση κριτήρια και τα κριτήρια επιλογές.

Τα γκρίζα ανθρωπάκια συνειδητοποιούσαν ότι, με το πέρασμα του χρόνου, άλλαζαν. Άρχισαν να ψηλώνουν, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Σύντομα κατάλαβαν ότι βαρέθηκαν το γκρίζο χρώμα τους. Ήθελαν να αλλάξουν. Έτσι, κάλεσαν τους σοφούς του νησιού για να τους συμβουλευτούν τι χρώμα και πώς θα το αποκτούσαν.

Οι σοφοί συνεδρίασαν αλλά δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε μία επιλογή και ζήτησαν από τα γκρίζα ανθρωπάκια να διαλέξουν το χρώμα τους. Ακολούθησαν συζητήσεις, διαβουλεύσεις, αντιρρήσεις, αντιδράσεις, φιλονικίες, διαπληκτισμοί. Οι σοφοί του νησιού, για να βγουν από τη δύσκολη θέση, τούς κατέθεσαν ένα ερωτηματολόγιο, βάση του οποίου θα αποφασιζόταν το νέο χρώμα. Όμως, κι αυτό το σύστημα δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Έτσι, τα γκρίζα ανθρωπάκια απευθύνθηκαν στους μάγους.

Οι μάγοι, για να βγουν από το αδιέξοδο, αποφάσισαν να φτιάξουν ο καθένας από ένα μαγικό φίλτρο με το αγαπημένο τους χρώμα και να το δώσουν στα γκρίζα ανθρωπάκια. Άλλος έφτιαξε πράσινο, άλλος μπλε, άλλος κόκκινο, άλλος κίτρινο κ.ο.κ. Οι μάγοι ενθουσιάστηκαν. Έτρεξαν αμέσως να δείξουν το κατόρθωμά τους στα γκρίζα, μέχρι τότε, ανθρωπάκια και ο κάθε μάγος άρχισε να υμνεί και να προτρέπει για το δικό του μαγικό φίλτρο. Τα γκρίζα ανθρωπάκια εκστασιασμένα άρχισαν να πίνουν το φίλτρο που προτιμούσαν. Κάποια, μάλιστα, δοκίμασαν και δύο ή και τρία διαφορετικά.

Το θαύμα είχε μόλις γίνει. Τώρα πια δεν ήταν γκρίζα, αλλά πράσινα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα, καρό ή με ρίγες ανθρωπάκια. Το καθένα καμάρωνε και βαυκαλιζόταν για το δικό του χρώμα σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που κάποιες φορές έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την ανωτερότητα του κάθε χρώματος υποστήριζαν, μάλιστα, ότι αυτό τους προκαλούσε ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες και αντιλήψεις. Και επειδή το υποστήριζαν με σθένος, δεν άργησαν να το πιστέψουν κιόλας. Και επειδή το πίστεψαν, άρχισαν να σκέφτονται και διαφορετικά και το καθένα προσπαθούσε να πείσει το άλλο να αλλάξει και να πάρει το δικό του χρώμα.

Οι μάγοι έκαναν χρυσές δουλειές. Κατάλαβαν ότι, διαιρώντας τα ανθρωπάκια σε διαφορετικά χρώματα, μπόρεσαν να τα εξουσιάζουν και να κερδίζουν πουλώντας τα μαγικά τους φίλτρα. Κι όλα αυτά κάτω από το πέπλο της ελεύθερης επιλογής του χρώματος, κάτω από το πέπλο της δημοκρατίας.

Από την άλλη, τα πολύχρωμα, πλέον, ανθρωπάκια απέκτησαν κι άλλη έννοια: τι χρώμα θα είχε τώρα ο αρχηγός τους; Γιατί μέχρι τότε ο αρχηγός που όριζαν έπρεπε να είναι ο πιο ικανός, ο πιο δυνατός, ο πιο έξυπνος, να έχει δηλαδή όλες τις ικανότητες για την ανώτερη θέση. Τώρα, όμως, το βασικότερο κριτήριο ήταν το χρώμα. Εκεί να δεις μπλέξιμο. Οι υποψήφιοι αρχηγοί δημιούργησαν πράσινες, μπλε, κόκκινες, κίτρινες, πολύχρωμες παρατάξεις και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πάρουν την αρχηγία. Είχαν, μάλιστα, χορηγούς και συμβουλάτορες τους μάγους που έφτιαξαν τα αντίστοιχα χρώματα. Έτσι, κατά καιρούς στην αρχηγία εναλλάσσονταν ανθρωπάκια με διάφορα χρώματα. Το περίεργο, όμως, ήταν ότι τώρα τα πολύχρωμα ανθρωπάκια έχασαν την ήσυχη ζωή τους, οι έριδες μεταξύ τους ήταν έντονες και ποτέ δεν ήταν ευτυχισμένα στο σύνολό τους όπως παλιά.

Οι σοφοί του νησιού, βλέποντας την κατάσταση, συνεδρίασαν για να βρουν μια λύση. Τότε ένας γέρος σοφός με μακριά άσπρη γενειάδα και βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο έδωσε τη λύση. «Να ξαναγίνουμε γκρίζα ανθρωπάκια» φώναξε « για να μη διαφέρουμε στο χρώμα, αλλά μόνο στις ικανότητες». Αυτό ήταν. Ανακοίνωσαν την πρότασή τους στα πολύχρωμα ανθρωπάκια και, ενώ στην αρχή πολλά δίστασαν, στο τέλος πείστηκαν για τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος. Φυσικά, οι αρχηγοί και οι μάγοι, που είχαν στήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις, αντέδρασαν ακόμα και με απειλές. Όπως λένε όμως, «φωνή λαού οργή θεού». Έτσι, με την πίεση του λαού οι μάγοι αναγκάστηκαν να φτιάξουν φίλτρο για να ξαναγίνουν τα ανθρωπάκια γκρίζα.

Έτσι κι έγινε. Ήταν πάλι όλα με το ίδιο χρώμα. Σταμάτησαν να ερίζουν και να ασχολούνται με το χρώμα τους και φρόντιζαν ξανά για την αρμονική και ευτυχισμένη διαβίωσή τους.

Έτσι έζησαν αυτά καλά. Εμείς …καλύτερα ;;;


Ο μυθοπλάστης
Μανόλης Λυκουρόπουλος