ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Γράφει ο εκ των Ενεργών Πολιτών και μέλος του Σωματείου Εργαζομένων του ΓΝ – ΚΥ Νάξου, Τομπάς Πλάτων

Είχαμε μιλήσει πριν από ενάμιση χρόνο, σε προηγούμενο άρθρο, για τα αδιέξοδα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς και τη παταγώδη αποτυχία επίλυσης όλων των ατομικών και κοινωνικών προβλημάτων της ανθρωπότητας. Ερμηνεύσαμε έτσι την κοινωνική αναταραχή των γεγονότων του Δεκεμβρίου 2008 παρά τις τότε ποικίλες και διαφορετικές αιτιάσεις και αντιπαλότητες.

Σήμερα η επιβεβαίωση όλων όσων λέγαμε με τη σύγχρονη κατάρρευση των ιδεών και πρακτικών της λεγόμενης ‘ευρωπαϊκής’ ολοκλήρωσης δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις για κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές και ανοίγει το δρόμο για μετασχηματισμό συστημάτων των κρατών που θα φέρει ελπίδες για τον ευρωπαίο πολίτη.

Πέρα όμως από τις όποιες πολιτικές φιλολογίες που καλόν είναι, να τονίζονται, ας δούμε λίγο και τις συνέπειες της παρακμής αυτής στο νησί μας.

Ίσως αυτές μας ταρακουνήσουν περισσότερο, γιατί αν κρίνουμε από τις κινητοποιήσεις των συμπολιτών μας στις τελευταίες απεργίες φαίνεται ότι ακόμα αυτοί ‘κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου’.

Κατ’ αρχήν η ανάπτυξη του νησιού μας προχωρεί σε τρείς, κυρίως, άξονες:

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ/ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Όσον αφορά τον τομέα του τουρισμού, η πτώση των κατά κεφαλήν εισοδημάτων όλων των χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και των υπολοίπων χωρών θα φέρει μία ύφεση στην ζήτηση των τουριστικών υπηρεσιών του νησιού μας.

Η περικοπή των μισθών, η αύξηση της ανεργίας, τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, η έλλειψη υποστηρικτικών προγραμμάτων (επιδοτήσεις, δάνεια) από την πολιτεία θα φέρει σταδιακή και επικίνδυνη μείωση των τουριστικών εσόδων.

Σκεφθείτε λοιπόν τον Ναξιώτη που έχει επενδύσει τον μόχθο του στην ανέγερση κάποιων δωματίων, έχοντας χρεωθεί με δάνειο, πώς θα ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια ότι το αγροτικό εισόδημα διαρκώς συμπιέζεται. Η απουσία σοβαρής αγροτικής πολιτικής (μόνο επιδοτήσεις από την ΕΟΚ που αύξαναν το χρέος και ουδόλως βοηθούσαν την ανάπτυξη), το μηδαμινό κέρδος του παραγωγού, ο υποχρεωτικός προσανατολισμός σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα επιδείνωσαν τα προβλήματα.

Σήμερα η κρίση δίνει την χαριστική βολή στην αγροτιά. Η υπερχρέωση της χώρας και η βαθύτερη οικονομική εξάρτηση από ξένα κέντρα αποφάσεων δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες επίλυσης μακροχρόνιων προβλημάτων της αγροτικής οικογένειας.

Τι μπορεί να περιμένει ο πατατοπαραγωγός, ο κτηνοτρόφος, η ο τυροκόμος του νησιού μας; Αδιάθετα προϊόντα, περισσότερες χωματερές, λιγότερα έσοδα, μεγαλύτεροι τόκοι στα αγροτικά δάνεια (αν θα παρέχοντα κι’ αυτά).

Από την άλλη περικοπή αγροτικών συντάξεων, ελάττωση παροχών ασφάλισης και φθηνή εργασία, διαρκής υποβάθμιση κοινωνική και επαγγελματική.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ – ΜΕΤΑΠΡΑΤΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Τα τελευταία χρόνια στο νησί αναπτύχθηκε δειλά – δειλά μία εμπορική δραστηριότητα που βοηθήθηκε και από την αστυφιλία (μετακίνηση πληθυσμών από τα χωριά στην Χώρα) και απορρόφησε κάποιο ξένο εργατικό δυναμικό που έμεινε και αποτέλεσε κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού της Χώρας.

Παράλληλα με το αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον της τελευταίας εικοσαετίας είχαμε και αύξηση μεταπραττικών δραστηριοτήτων όπως οικοδομικές (αύξηση ανοικοδόμησης) και τεχνικές (επιπλοποιία, επισκευές, ελαιοτριβεία κ.α.) με ανάλογη τόνωση της απασχόλησης.

Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται να αναχαιτίσουν και εν τέλει, να ανατρέψουν την αισιόδοξη αυτή εξέλιξη.

Η αναπόφευκτη πτώση του τουρισμού, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η μοιραία οικονομική υποβάθμιση του υπαλληλικού κόσμου (βλ. όλες τις δημόσιες υπηρεσίες του νησιού) αλλά και η τεράστια ανασφάλεια για το μέλλον, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τις δραστηριότητες αυτές σε μαρασμό.

Τα αποτελέσματα μοιραία: αύξηση ανεργίας και λουκέτο σε κάποια εμπορικά καταστήματα (αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων: ενοίκια, φορολογία κλπ.).

Οι επιπτώσεις όμως επεκτείνονται και στις βασικές υπηρεσίες του νησιού: Νοσ. – ΚΥ, Σχολεία, Δήμος.

Οι οδηγίες του ΔΝΤ σαφείς: περικοπές σ’ όλους τους δημόσιους οργανισμούς ( αν παραμείνουν δημόσιοι). Το δε παραμύθι των ελληνικών ΜΜΕ περί υπεράριθμων δημόσιων υπαλλήλων περίτρανα καταρρίπτεται στην περίπτωση του νησιού μας.

Ας τα πάρουμε ένα – ένα.

ΥΓΕΙΑ

Το Νοσοκομείο – ΚΥ από τη στιγμή της εγκαινίασής του και της έναρξης της διαδικασίας μετατροπής σε δυναμική, νοσοκομειακή μονάδα με υποδομές, οργανισμό και προσωπικό περιφερειακού νοσοκομείου έδωσε ελπίδες στον Ναξιακό λαό για ένα καλύτερο υγειονομικό μέλλον.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες, αφού τα τεράστια κενά και ανάγκες σε ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό αλλά και σε χώρους, μονάδες και τεχνικό εξοπλισμό ουδόλως εκπληρώθηκαν.

Έρχεται λοιπόν σήμερα η υπερχρέωση της χώρας να αποτελειώσει το όνειρο του Ναξιώτη πολίτη.

Τι μπορούμε να περιμένουμε πλέον;

Φυσικά ελάχιστους καινούργιους ιατρούς ( ή και κανείς), υπαλλήλους, εξοπλισμούς, τμήματα.

Αντίθετα απολύσεις συμβασιούχων, μείωση εφημεριών ( ήδη είναι γεγονός), ελάττωση κονδυλίων για νέα μηχανήματα, υγειονομικά υλικά κ.α.

Παρακμή και επιστροφή σε παλαιότερες καταστάσεις;

Περισσότερα κενά, λιγότεροι εργαζόμενοι, και άρα μεγαλύτερη αναξιοπιστία όσον αφορά τις υγειονομικές υπηρεσίες του νησιού;

Πού είναι, εν κατακλείδι, το νέο Νοσοκομείο;

ΠΑΙΔΕΙΑ

Οι απολύσεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών, οι περικοπές των ήδη υποβαθμισμένων μισθών τους και κοντά στα άλλα, οι αξιολογήσεις με τους αναξιόπιστους μηχανισμούς επιτείνουν το επαγγελματικό άγχος των λειτουργών της παιδείας και ανοίγουν το δρόμο της ανάπτυξης της παραπαιδείας.

Φαντασθείτε σε τι εκπαιδευτικό και εργασιακό καθεστώς υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας.

Ειδικότερα στη Νάξο η αύξηση των μαθητών προσχολικής και σχολικής ηλικίας λόγω και της έντονης παρουσίας μεταναστών δημιουργεί εκρηκτικές ανάγκες στα σχολεία που είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν.

Ο ανεπαρκής αριθμός εκπαιδευτικών, οι ελλιπέστατες αίθουσες, τα πεπαλαιωμένα σχολικά κτίρια ( πλην εξαιρέσεων) και τα εγκαταλελειμμένα σχολεία των χωριών του νησιού καθιστούν το θολό τοπίο ακόμα πιο δυσοίωνο υπό το βάρος της κρίσης.

ΔΗΜΟΣ

Εδώ έχουμε την επέλαση του ‘Καλλικράτη’. Λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, περισσότερες αρμοδιότητες, δημαρχοκεντρισμός, διαχείριση περισσοτέρων κονδυλίων ( είναι ζήτημα αν θα διατίθενται), μετάθεση και εν τέλει απορρόφηση των δημοτικών αναγκών των μικρών Κυκλάδων από τη Νάξο, περίσσεια προβλήματα σε καίριους τομείς.

Οι δήμοι μετατρέπονται, όπως και ο δικός μας, σε μικρά υπουργεία, με εξουσίες που άπτονται θεμάτων εθνικής πολιτικής, όπως υγεία – παιδεία χωρίς όμως την κατάλληλη οργανωτική δομή ( ειδικευμένοι και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι) και την ανάλογη οικονομική στήριξη.

Μήπως ο ‘Καλλικράτης’ θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δήμους – μαριονέτες που θα θέλουν και δεν θα μπορούν;

Μήπως το νέο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις επιταγές του ΔΝΤ για απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων και αποδυνάμωση εθνικών περιφερειακών πολιτικών (ΕΣΥ – Σχολεία) και τελικά προσδίδει στους δήμους έναν απλό ρυθμιστή;

Η ιστορία θα το δείξει.

Η ουσία είναι, ότι στο νησί μας καίριοι τομείς (π.χ. σκουπίδια) που απαιτούσαν περισσότερους υπαλλήλους, θα μείνουν με λιγότερους και προβλήματα χρονίζοντα και διαρκώς επιδεινούμενα θα αποκτήσουν εκρηκτικό χαρακτήρα.

Συμπερασματικά το μέλλον της περίφημης αποκέντρωσης αβέβαιο, οι ανησυχίες εύλογες.

Που είναι όμως αντίδραση σ’ όλα αυτά; Γιατί οι αγαπητοί συμπολίτες μας ουδόλως διαμαρτύρονται;

Τόσο πολύ εμπιστεύονται τα ΜΜΕ και εφησυχάζουν;

Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ευχόμαστε το ξύπνημα του Ναξιώτη που κουβαλάει τη βαριά ιστορική κληρονομιά το πρωτοελληνικού πολιτισμού και διακρίνεται για την εργατικότητα και φιλοτιμία του να είναι τόσο ενεργό και δυναμικό που να παρασύρει και τα γειτονικά νησιά σε αντίσταση σ’ αυτά που πάνε να μας επιβάλλουν.

Ευχόμαστε το Αιγαίο με την ελληνικότητά του, να συνδράμει στην αποτίναξη του οικονομικού ζυγού του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπως αποτίναξαν οι μπουρλοτιέρηδες του ’21 τον τουρκικό στρατιωτικό ζυγό.

Ξύπνα λοιπόν, Ναξιώτη πριν είναι αργά!

Y.Γ. Οι απόψεις και οι εκτιμήσεις του γράφοντος είναι προσωπικές.