Όπως είναι φυσικό, κεντρικό σημείο συζήτησης, εκτός από τα σχηματιζόμενα ψηφοδέλτια, είναι η κριτική στο έργο της παρούσας δημοτικής αρχής. Προσφάτως είχα μια σύντομη συνομιλία με δημοτικό σύμβουλο (της μειοψηφίας) του Δήμου Νάξου, κατά την οποία προσπάθησε να αποδείξει ότι είναι δικαιολογημένη η όποια απουσία έργου, ή η αδυναμία λήψης αποφάσεων σε σοβαρά ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος. Θα παραθέσω συνοπτικά κάποια επιχειρήματα του συνομιλητή μου: α) Οι απόπειρες του δημάρχου για επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων, όπως το λιμάνι, το αεροδρόμιο, ο Χ.Υ.Τ.Α., βρίσκουν εμπόδιο σε ενστάσεις και σε προσφυγές ατόμων ή ομάδων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, καταφέρνοντας να ακυρώσουν ή να καθυστερήσουν τη διεξαγωγή των δρομολογημένων έργων.
β) Η νοοτροπία των δημοτών είναι τέτοια ώστε να περιμένουν τα πάντα από τις Υπηρεσίες του Δήμου, χωρίς να υποβοηθούν στο έργο τους, θέτοντας ως παράδειγμα ότι παλιότερα οι νοικοκυρές διατηρούσαν οι ίδιες καθαρό το δρόμο έξω από το σπίτι τους, ενώ σήμερα περιμένουν να κάνουν αυτή τη δουλειά οι εργάτες καθαριότητας.
γ) Οι δημότες αδιαφορούν και δεν καταγγέλλουν στο Δήμο όποια παρανομία ή παρατυπία πέσει στην αντίληψή τους, προερχόμενη είτε από άλλους δημότες είτε από υπαλλήλους του Δήμου.
δ) Κατόπιν αυτών των διαπιστώσεων, θεωρείται λογικό ο δήμαρχος μετά του δημοτικού συμβουλίου να διστάζουν να αναλάβουν δράση και να αποποιούνται των ευθυνών τους.
Οφείλω να ομολογήσω ότι επιχειρήματα σαν τα παραπάνω ακούγονται κατά καιρούς από αυτοδιοικητικά στελέχη, ακόμα και σε συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Ωστόσο, είναι ικανά να δικαιολογήσουν την κατά πλειοψηφία ομολογούμενη ολιγωρία της δημοτικής αρχής; Είναι δυνατό το βάρος της ευθύνης για την έλλειψη έργων και την πλημμελή διοίκηση να πέφτει αποκλειστικά πάνω στους δημότες; Προσωπικά θεωρώ αυτή την απόπειρα μετάγγισης των ευθυνών ανέντιμη και επικίνδυνη.
Δικαίωμα του κάθε δημότη είναι να προβάλει αντιρρήσεις και ενστάσεις για οτιδήποτε θεωρεί ότι τον θίγει ηθικά ή στρέφεται ενάντια στα συμφέροντά του, ακόμα και στα πιο προσωπικά. Υποχρέωση του Δήμου είναι να φροντίζει ώστε τα προτεινόμενα έργα να φέρουν τη μικρότερη λαϊκή αντίδραση και να εξασφαλίζει την κοινωνική αποδοχή τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο δίνοντας προσοχή προς τη λαϊκή βούληση και μόνο διεξάγοντας μελέτες άρτιες (και όχι διάτρητες και ευάλωτες σε ενστάσεις και προσφυγές), αποφεύγοντας παράλληλα τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και διεξόδους. Υποχρέωση του Δήμου είναι να πείσει με επιχειρήματα για τη σπουδαιότητα και την ανάγκη κάποιου έργου, το οποίο ενδεχομένως να εγείρει αντιδράσεις και αντιπαλότητες.
Δικαίωμα του κάθε δημότη είναι να απαιτεί (και όχι να επαιτεί) αυτά για τα οποία πληρώνει -όπως η καθαριότητα και η ύδρευση- και να βοηθάει όπου πιστεύει ότι επιβάλλεται. Συμπληρώνοντας το σκεπτικό του συνομιλητή μου, θα έλεγα ότι και σήμερα θα έπρεπε οι νοικοκυρές να μεταφέρουν το νερό στο σπίτι με τις στάμνες (κάτι που ωστόσο γίνεται, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα από το παρελθόν). Υποχρέωση του δημότη είναι να φροντίζει για την καλή εικόνα του τόπου όπου διάγει, αλλά υποχρέωση του Δήμου είναι να του εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται για μία αρμονική και ποιοτικά αναβαθμισμένη διαβίωση. Επίσης, υποχρέωση του Δήμου είναι να ελέγχει δημότες και δημοτικούς υπαλλήλους για τυχόν παρανομίες και παραβλέψεις και όχι να περιμένει τους συνδημότες να δρουν ως εκδικητές ή καταδότες.
Δικαίωμα του δημότη είναι να ενημερώνεται για τα πεπραγμένα από το Δήμο. Υποχρέωση του Δήμου είναι να παίρνει αποφάσεις ακόμα και συνεπικουρούμενος από λαϊκές συνελεύσεις και όχι «εν κρυπτώ και παραβύστω».
Δικαίωμα του δημότη είναι να ζητάει επιτακτικά από τους τοπικούς άρχοντες όλα όσα του υπόσχονται προεκλογικά και υποχρέωση αυτών να τα πράξουν. Γιατί όσοι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι έχουν την ίδια άποψη με το συνομιλητή μου, ότι δηλαδή αδυνατούν να παράγουν έργο λόγω αντικειμενικών ή υποκειμενικών δυσκολιών, τότε καλύτερα να παραιτηθούν των αξιώσεών τους τώρα, παρά μετά να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Η απορία δε που προκύπτει από την απόρροια της δράσης και των λόγων του δημοτικού συμβουλίου, είναι αν οι δημότες έχουν αποκτήσει πλέον την ικανότητα να διακρίνουν «εξ όνυχος τον λέοντα»…
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου