Εικόνες όπως οι παραπάνω είναι πλέον συνηθισμένες στη Χώρα της Νάξου. Γεμάτοι κάδοι ανακύκλωσης και τα σκουπίδια στοιβαγμένα έξω από αυτούς για αρκετές ημέρες, προκαλώντας την υγεία, την αισθητική και τα νεύρα μας.
Είναι γνωστό ότι από αρχές Μαρτίου ο αριθμός των εργαζομένων στην καθαριότητα στο δήμο Νάξου έχει μειωθεί σημαντικά. Οι εργαζόμενοι καταβάλουν κάθε προσπάθεια να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά χρειάζεται και η δική μας αρωγή. Είναι, πράγματι, αξιοσημείωτη η ανταπόκριση των δημοτών στο πρόγραμμα της ανακύκλωσης, γεγονός που καταδεικνύει την ευαισθησία και τον προβληματισμό τους στο σοβαρότατο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Ακόμα και οι δημότες της Δρυμαλίας δείχνουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους. Αρκετοί είναι αυτοί που συγκεντρώνουν τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα και τα μεταφέρουν με ιδιωτικά μέσα στους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης στη Χώρα. Έτσι, ενώ ο όγκος των απορριμμάτων είναι μεγάλος, στην πραγματικότητα η διαχείρισή τους γίνεται στο ελάχιστο.
Δια στόματος δημάρχου, το ποσοστό της πραγματικής ανακύκλωσης βρίσκεται μόλις στο 3-4%. Δηλαδή, από όλο αυτό τον όγκο χαρτιού, γυαλιού, πλαστικού, λευκοσίδηρου και άλλων υλικών, που συγκεντρώνεται αρχικά στους ειδικούς κάδους και έπειτα στο χώρο επιλογής των υλικών, δίπλα στο Χ.Α.Δ.Α., μόνο το 3-4% αποστέλλεται στον υπεύθυνο φορέα στην Αθήνα και το υπόλοιπο 96% καταλήγει στο σκουπιδότοπο. Αυτό γίνεται γιατί τα έξοδα μεταφοράς 10-15 τόνων συμπιεσμένου υλικού στην Αθήνα με νταλίκα ξεπερνάει το ποσό των 500 ευρώ και, συνεπώς, είναι πολυέξοδη και ασύμφορη για την εταιρία ανακύκλωσης και περιορίζεται σε μία μεταφορά το μήνα.
Από την άλλη, οι ευαισθητοποιημένοι δημότες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, δεν είναι και ενημερωμένοι σχετικά με τον τρόπο ανακύκλωσης (δικαιολογημένα, αφού κανένας δεν φρόντισε γι’ αυτό). Για παράδειγμα, αντί να καθαρίζουν τα υλικά συσκευασίας πριν τα προωθήσουν στους κάδους, τα εναποθέτουν με τα υπολείμματα τροφών, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε επικίνδυνες εστίες μόλυνσης, εφόσον παραμένουν αρκετές μέρες εκτεθειμένα στη ζέστη, στα έντομα και στα ποντίκια. Ακόμα και τα χαρτόκουτα τοποθετούνται ολόκληρα, χωρίς να ανοίγονται ώστε να πιάνουν λιγότερο χώρο, με αποτέλεσμα οι κάδοι να γεμίζουν γρήγορα και τα υπόλοιπα να στοιβάζονται έξω από αυτούς.
Με το παρόν δεν ζητώ να αποδώσω ευθύνες στους διαχειριστές του προγράμματος (άλλωστε, σ’ αυτόν τον τόπο σπάνια βρίσκουμε τους «υπό των ευθυνών τους»), αλλά να παραθέσω κάποιες δικαιολογημένες, νομίζω, σκέψεις μου. Δηλαδή, αν μόνο το 3-4% της προσπάθειάς μας ευοδώνεται, γιατί να είμαστε 100% ευαισθητοποιημένοι; Αν το 96% των ανακυκλώσιμων υλικών καταλήγει, έτσι κι αλλιώς, στο σκουπιδότοπο, γιατί να μην τα τοποθετούμε, εξαρχής, στους κάδους σκουπιδιών, ώστε να περισυλλέγονται αυθημερόν; Γιατί να ανεχόμαστε τόσες μέρες τα σκουπίδια έξω από το σπίτι και το κατάστημά μας, απλά και μόνο για να τα έχουμε καλά με την οικολογική μας συνείδηση, τη στιγμή που λίγο αργότερα κάποιοι θα τη θάψουν κι αυτήν σαν σκουπίδι στη χωματερή; Γιατί επιλέχθηκε να δημιουργηθεί στη Νάξο Χ.Υ.Τ.Α. (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων) και όχι Χ.Υ.Τ.Υ. (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), που προϋποθέτει και τη σωστή διαχείριση των ανακυκλώσιμων υλικών;
Τέλος, γιατί σ’ αυτόν τον τόπο να ζούμε υπό τη σκέπη κοντόφθαλμων αποφάσεων, προχείρως ειλημμένων από μη ανακυκλώσιμα μυαλά απόντων υπευθύνων;
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου