Για να γίνω κατανοητός στο κάτωθι κείμενο, δανείζομαι την επεξήγηση ορισμένων λημμάτων από το Λεξικό του κ. Γ. Μπαμπινιώτη:
Κατάθλιψη: παθολογική κατάσταση με αισθήματα βαθιάς απογοήτευσης και απαισιοδοξίας για τη ζωή.
Καταθλιπτικός: αυτός που προκαλεί κατάθλιψη ή σχετίζεται με αυτήν
Σύνθλιψη: συμπίεση, συντριβή
Συνθλίβω: πιέζω με δύναμη κάτι και το λιώνω
(παρακαλώ τους κυρίους δημοτικούς συμβούλους να κατανοήσουν τη διαφορά των όρων κατάθλιψη-σύνθλιψη πριν συνεχίσουν την ανάγνωση του κειμένου).
Την Τετάρτη 17/3/2010 συγκλήθηκε εκτάκτως το δημοτικό συμβούλιο Δήμου Νάξου έχοντας δύο θέματα προς συζήτηση. Για την ώρα θα καταπιαστώ με τη διατύπωση του δεύτερου, που ήταν η «αναμόρφωση προϋπολογισμού για την αποκατάσταση του καταθλιπτικού αγωγού λυμάτων ΒΙΟ.ΚΑ.». Καταλάβατε, νομίζω, την ένστασή μου που στοχεύει στην έκφραση «καταθλιπτικός αγωγός». Αναρωτιέμαι, δηλαδή, με την ποιον τρόπο ένας αγωγός δύναται να προκαλεί κατάθλιψη και σε ποιον. Η απάντηση, βέβαια, είναι ότι προκαλεί πονοκέφαλο στο δημοτικό συμβούλιο και στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου, αφού πρέπει να τον αντικαταστήσουν, λόγω της σύνθλιψης που έχει υποστεί, και κατάθλιψη σ’ εμάς τους δημότες, αφού λίγα μόλις χρόνια μετά την εγκατάστασή του καλούμαστε τώρα να ξαναπληρώσουμε για την αντικατάσταση του συνθλιμμένου αγωγού.
Ενημερωθήκαμε, μάλιστα, ότι «όσο κι αν οι τεχνικοί του Δήμου έψαξαν για τα αίτια της κατάθλιψης του αγωγού, δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι συγκεκριμένο». Παρακαλώ σεβαστείτε την παραίνεσή μου και απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό επιστήμονα, ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Δόξα τω Θεώ, στη Νάξο έχουμε λαμπρούς επιστήμονες του είδους και, το κυριότερο, δεν θα μας κοστίσει τίποτα. Ίσως με κάποιες συνεδρίες ή, στη χειρότερη περίπτωση, με φαρμακευτική αγωγή, ο αγωγός να θεραπευτεί και να πάψει να προκαλεί και να υφίσταται κατάθλιψη. Προσωπικά πιστεύω ότι, αν ο συγκεκριμένος αγωγός λυμάτων είναι τόσο προηγμένης τεχνολογίας, ώστε να συναισθάνεται τι είδους υλικά μεταφέρει στο εσωτερικό του, τότε δικαιολογημένα είναι και καταθλιπτικός και καταθλιμμένος.
Επειδή όμως, απ’ όσο γνωρίζω, η τεχνολογία δεν έχει καταφέρει να δώσει συναισθήματα στη νεκρή ύλη, υποθέτω ότι η διατύπωση «καταθλιπτικός αγωγός» έγινε εκ παραδρομής. Από την άλλη, ακούστηκε τόσο πολύ, ακόμα κι από τα μέσα ενημέρωσης, που με κάνει να απορώ γιατί κανένας δεν αποτόλμησε να διορθώσει το λάθος. Μήπως, χρησιμοποιώντας ανακριβείς εκφράσεις, είναι ευκολότερο να μη γίνει κατανοητό, ή έστω να γίνει λιγότερο αντιληπτό ότι ένα πανάκριβο έργο καταστράφηκε τόσο σύντομα χωρίς να γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια; Και, εφόσον τα αίτια δεν είναι αναγνωρίσιμα, πώς μπορούμε να εγγυηθούμε ότι δεν θα προκαλέσουν το ίδιο πρόβλημα σε σύντομο χρονικό διάστημα; Θα επιθυμούσα σφόδρα μια απάντηση από τους δημοτικούς μας άρχοντες για το κάθε πότε θα καλούμαστε οι δημότες να πληρώνουμε το ίδιο έργο κατ’ επανάληψη. Φυσικά, αυτή η σκέψη μου προκαλεί τουλάχιστον θλίψη.
Θλίψη, επίσης, που φτάνει στα όρια της κατάθλιψης, μου προκαλεί και η παρακάτω απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Απ’ όταν ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του έργου της αντικατάστασης του αγωγού μέχρι σήμερα, προέκυψαν διάφορες οικονομικές μεταβολές (αύξηση Φ.Π.Α., περικοπή του «ΘΗΣΕΑ», περικοπή στα έσοδα του Δήμου κατά 20% περίπου, αύξηση στην τιμή των καυσίμων κ.α.), με αποτέλεσμα να αυξηθεί η δαπάνη του έργου κατά 37.000 ευρώ. Αυτή η διαφορά πρέπει με κάποιον τρόπο να καλυφθεί, προκειμένου να προχωρήσει το έργο. Παράλληλα έχει προγραμματιστεί και η δημιουργία δημοτικού παιδικού σταθμού στον περιφερειακό, στο χώρο των παλαιών σφαγείων, για το οποίο έργο δεν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μελέτες. Το δημοτικό συμβούλιο, λοιπόν, αποφάσισε να καλύψει τη διαφορά της δαπάνης του έργου της αντικατάστασης του αγωγού λυμάτων από τον κωδικό, από τα χρήματα, δηλαδή, που προορίζονται για την κατασκευή του παιδικού σταθμού, με την ευχή ότι στο μέλλον θα βρεθούν για να προχωρήσει κι αυτό το έργο!!!
Φυσικά, η αντικατάσταση του αγωγού έπρεπε να έχει ήδη γίνει. Και για την καθυστέρηση σίγουρα δεν φταίνε οι δημότες, οι οποίοι καλούνται τώρα να πληρώσουν. Αλλά δυστυχώς αυτή η τακτική έχει γίνει κανόνας για τα ελληνικά δεδομένα. Έκπληξη, ωστόσο, προκαλεί το γεγονός ότι δεν προτιμήθηκε να μείνει πίσω κάποιο ελάσσονος σημασίας έργο αντ’ αυτού του παιδικού σταθμού. Εκτός κι αν έργα όπως οι πλακοστρώσεις δρόμων και πλατειών θεωρούνται ήσσονος σημασίας.
Αυτή η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, σε συνδυασμό με προηγούμενες αποφάσεις και ενέργειες (π.χ. το κλείσιμο δημοτικών παιδότοπων, η μετατροπή των προαύλιων χώρων των σχολείων σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων τους θερινούς μήνες, η αδιαφορία για την κακή κατάσταση σχολικών κτηρίων κ.α.), μας προκαλεί να αναρωτηθούμε για μια ακόμη φορά αν τα παιδιά αξίζουν τέτοια μεταχείριση από τη δημοτική αρχή. Η απάντηση είναι αδιαπραγμάτευτα ΟΧΙ!
Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιες ελάχιστες φωνές αντίδρασης, ακόμα και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, που, όταν τολμήσουν να φέρουν αντίρρηση, θεωρούνται αυτόματα «ανάγωγοι», αφού αρνούνται να γίνουν αγωγοί παράλογων σκεπτικών και δράσεων.
Αυτοί οι «ανάγωγοι» είναι που παθαίνουν κατάθλιψη ακούγοντας τ’ ανήκουστα, βλέποντας τ’ ανύπαρκτα και ψηλαφώντας τ’ άπιαστα!
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου