18.3.10

ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Κατά τη σημερινή εννοιολογική σημασία της λέξης, ως τραγωδία αποκαλούμε ένα μεγάλο δυστύχημα, μια κατάσταση συνταραχτική. Μια τέτοια κατάσταση βίωσε πρόσφατα η κοινωνία της Νάξου με τον τραγικό χαμό του 13χρονου μαθητή και σκέπασε με μαύρο μανδύα πόνου και θλίψης όχι μόνο τους οικείους αλλά και κάθε Ναξιώτη. Σε μια τέτοια κατάσταση τα λόγια περιττεύουν, αλλά πλεονάζουν οι αφορμές για σκέψεις και αντιδράσεις.

Κατά την αρχαιοελληνική σημασία της τραγωδίας αναφέρεται ως « μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας » και εδώ θέλω να σταθώ. Αυτή την έννοια μου επανέφεραν στο νου τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου κατά τη διεξαγωγή της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου. Γιορτάζοντας την ημέρα της αντίστασης, οι μαθητές έδωσαν το στίγμα της αντίδρασής τους με τρόπο σιωπηρό, αλλά, συνάμα, ηχηρό και σαφή. Το μαύρο μαντήλι του πένθους στο χέρι και η άρνηση να χαιρετήσουν τους φορείς της τοπικής εξουσίας κατέδειξαν ποιους θεωρούν τα παιδιά υπεύθυνους για τους κινδύνους που τα περικλείουν.

Υπεύθυνοι είμαστε εμείς, η κοινωνία των ενηλίκων. Εμείς είμαστε που δεν προσφέρουμε αρκετά ( χρόνο, χρήμα, φροντίδα ) για να εξαλείψουμε τους πιθανούς κινδύνους που απειλούν τα παιδιά μας. Εμείς είμαστε που δεν αντιδρούμε σθεναρά σε ό,τι κακότεχνο παρατηρούμε. Εμείς είμαστε που, αντί να διορθώνουμε, καλύπτουμε και συγκαλύπτουμε ό,τι δεν μας αφορά άμεσα. Αυτή την επιλήψιμη συμπεριφορά των ενηλίκων κατέδειξαν με άριστο τρόπο οι μαθητές, εκφράζοντας την απαισιοδοξία τους προς την κορυφή της ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας μας.

Αποστρέπτοντας το πρόσωπό τους από τις αρχές, έφτυσαν κατά πρόσωπο τους υπεύθυνους για το άχαρα δομημένο περιβάλλον που τα περιβάλλει. Έδωσαν χαστούκι σε όσους δεν φροντίζουν ώστε τα παιδιά να ζουν και να μελετούν σε σύγχρονα σχολεία, που να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις τις εποχής, με τις οποίες εμείς οι ενήλικες τα επιβαρύνουμε καθημερινά. Έδωσαν γροθιά στο στομάχι όσων δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ξεκάθαρα και σθεναρά. Ευθύνες για τις οποίες οι ίδιοι κόπτονται προεκλογικά να μας πείσουν ότι δύνανται να επωμιστούν και να διεκπεραιώσουν επιτυχώς.

Για τα μηνύματα αυτά η πράξη τους ήταν τόσο τέλεια και σπουδαία. Ήταν ο ορισμός της τραγωδίας, που παρουσιάζει τη σύγκρουση των μαθητών προς τη μοίρα που τους επιβάλλουν οι ενήλικες. Έδειξαν ότι δεν αρκούνται να προσκυνούν τις ηθικές αξίες της κοινωνίας των μεγαλυτέρων, αλλά διαμορφώνουν δικές τους. Ζητούν το τέλος της τραγωδίας, την κάθαρση. Επιθυμούν να διώξουν από την ψυχή τους ό,τι τους περιορίζει και τους προσβάλλει.

Όσοι δεν πήραν το μήνυμα των μαθητών δεν αξίζουν να είναι θεατές στο έργο τους και ακροατές στις επιθυμίες τους. Έστω και τώρα, εμείς οι «μεγάλοι» ας παραδειγματιστούμε. Να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε ό,τι δικαιούμαστε για τα παιδιά μας και για εμάς τους ίδιους.

Ευχαριστώ τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου που, για πρώτη φορά σε παρέλαση, μου έδωσαν τροφή για θετική σκέψη. Περιμένω συνέχεια στην πρωτοβουλία τους.

Αποτείνω τιμή στους ηρωικούς μαθητές.

Μανόλης Λυκουρόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου