Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα νησί ζούσαν όμορφα και ταπεινά κάποια γκρίζα ανθρωπάκια. Ο τόπος τους ήταν όμορφος και εύφορος και τα γκρίζα ανθρωπάκια περνούσαν τη ζωή τους άλλοτε ήσυχα και άλλοτε με αυταρχικούς ηγεμόνες που καταδυνάστευαν τα ίδια και τον πλούσιο τόπο τους.
Έτσι περνούσαν τα χρόνια και τα γκρίζα ανθρωπάκια κατάφερναν πάντα να επιβιώνουν και να ξεπερνούν όποιες δυσκολίες και όσους ηγεμόνες σκίαζαν την ηλιόλουστη ζωή τους. Με τον καιρό, μάλιστα, έμαθαν να ζουν ελεύθερα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Έδιωξαν τους αυταρχικούς ηγεμόνες και στη θέση τους όρισαν αρχηγούς από τη δική τους γενιά, αρχηγούς με τη δική τους γκρίζα μορφή και, το κυριότερο, τους επέλεγαν τα ίδια.
Τα γκρίζα ανθρωπάκια ήταν χαρούμενα γιατί τους είπαν ότι τώρα πια ζούσαν στη δημοκρατία που οι σοφοί τους την αποκαλούσαν «υπέρτατο αγαθό». Και πράγματι η δημοκρατία τούς έφερε διανόηση, η διανόηση κριτήρια και τα κριτήρια επιλογές.
Τα γκρίζα ανθρωπάκια συνειδητοποιούσαν ότι, με το πέρασμα του χρόνου, άλλαζαν. Άρχισαν να ψηλώνουν, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Σύντομα κατάλαβαν ότι βαρέθηκαν το γκρίζο χρώμα τους. Ήθελαν να αλλάξουν. Έτσι, κάλεσαν τους σοφούς του νησιού για να τους συμβουλευτούν τι χρώμα και πώς θα το αποκτούσαν.
Οι σοφοί συνεδρίασαν αλλά δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε μία επιλογή και ζήτησαν από τα γκρίζα ανθρωπάκια να διαλέξουν το χρώμα τους. Ακολούθησαν συζητήσεις, διαβουλεύσεις, αντιρρήσεις, αντιδράσεις, φιλονικίες, διαπληκτισμοί. Οι σοφοί του νησιού, για να βγουν από τη δύσκολη θέση, τούς κατέθεσαν ένα ερωτηματολόγιο, βάση του οποίου θα αποφασιζόταν το νέο χρώμα. Όμως, κι αυτό το σύστημα δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Έτσι, τα γκρίζα ανθρωπάκια απευθύνθηκαν στους μάγους.
Οι μάγοι, για να βγουν από το αδιέξοδο, αποφάσισαν να φτιάξουν ο καθένας από ένα μαγικό φίλτρο με το αγαπημένο τους χρώμα και να το δώσουν στα γκρίζα ανθρωπάκια. Άλλος έφτιαξε πράσινο, άλλος μπλε, άλλος κόκκινο, άλλος κίτρινο κ.ο.κ. Οι μάγοι ενθουσιάστηκαν. Έτρεξαν αμέσως να δείξουν το κατόρθωμά τους στα γκρίζα, μέχρι τότε, ανθρωπάκια και ο κάθε μάγος άρχισε να υμνεί και να προτρέπει για το δικό του μαγικό φίλτρο. Τα γκρίζα ανθρωπάκια εκστασιασμένα άρχισαν να πίνουν το φίλτρο που προτιμούσαν. Κάποια, μάλιστα, δοκίμασαν και δύο ή και τρία διαφορετικά.
Το θαύμα είχε μόλις γίνει. Τώρα πια δεν ήταν γκρίζα, αλλά πράσινα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα, καρό ή με ρίγες ανθρωπάκια. Το καθένα καμάρωνε και βαυκαλιζόταν για το δικό του χρώμα σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που κάποιες φορές έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την ανωτερότητα του κάθε χρώματος υποστήριζαν, μάλιστα, ότι αυτό τους προκαλούσε ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες και αντιλήψεις. Και επειδή το υποστήριζαν με σθένος, δεν άργησαν να το πιστέψουν κιόλας. Και επειδή το πίστεψαν, άρχισαν να σκέφτονται και διαφορετικά και το καθένα προσπαθούσε να πείσει το άλλο να αλλάξει και να πάρει το δικό του χρώμα.
Οι μάγοι έκαναν χρυσές δουλειές. Κατάλαβαν ότι, διαιρώντας τα ανθρωπάκια σε διαφορετικά χρώματα, μπόρεσαν να τα εξουσιάζουν και να κερδίζουν πουλώντας τα μαγικά τους φίλτρα. Κι όλα αυτά κάτω από το πέπλο της ελεύθερης επιλογής του χρώματος, κάτω από το πέπλο της δημοκρατίας.
Από την άλλη, τα πολύχρωμα, πλέον, ανθρωπάκια απέκτησαν κι άλλη έννοια: τι χρώμα θα είχε τώρα ο αρχηγός τους; Γιατί μέχρι τότε ο αρχηγός που όριζαν έπρεπε να είναι ο πιο ικανός, ο πιο δυνατός, ο πιο έξυπνος, να έχει δηλαδή όλες τις ικανότητες για την ανώτερη θέση. Τώρα, όμως, το βασικότερο κριτήριο ήταν το χρώμα. Εκεί να δεις μπλέξιμο. Οι υποψήφιοι αρχηγοί δημιούργησαν πράσινες, μπλε, κόκκινες, κίτρινες, πολύχρωμες παρατάξεις και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πάρουν την αρχηγία. Είχαν, μάλιστα, χορηγούς και συμβουλάτορες τους μάγους που έφτιαξαν τα αντίστοιχα χρώματα. Έτσι, κατά καιρούς στην αρχηγία εναλλάσσονταν ανθρωπάκια με διάφορα χρώματα. Το περίεργο, όμως, ήταν ότι τώρα τα πολύχρωμα ανθρωπάκια έχασαν την ήσυχη ζωή τους, οι έριδες μεταξύ τους ήταν έντονες και ποτέ δεν ήταν ευτυχισμένα στο σύνολό τους όπως παλιά.
Οι σοφοί του νησιού, βλέποντας την κατάσταση, συνεδρίασαν για να βρουν μια λύση. Τότε ένας γέρος σοφός με μακριά άσπρη γενειάδα και βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο έδωσε τη λύση. «Να ξαναγίνουμε γκρίζα ανθρωπάκια» φώναξε « για να μη διαφέρουμε στο χρώμα, αλλά μόνο στις ικανότητες». Αυτό ήταν. Ανακοίνωσαν την πρότασή τους στα πολύχρωμα ανθρωπάκια και, ενώ στην αρχή πολλά δίστασαν, στο τέλος πείστηκαν για τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος. Φυσικά, οι αρχηγοί και οι μάγοι, που είχαν στήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις, αντέδρασαν ακόμα και με απειλές. Όπως λένε όμως, «φωνή λαού οργή θεού». Έτσι, με την πίεση του λαού οι μάγοι αναγκάστηκαν να φτιάξουν φίλτρο για να ξαναγίνουν τα ανθρωπάκια γκρίζα.
Έτσι κι έγινε. Ήταν πάλι όλα με το ίδιο χρώμα. Σταμάτησαν να ερίζουν και να ασχολούνται με το χρώμα τους και φρόντιζαν ξανά για την αρμονική και ευτυχισμένη διαβίωσή τους.
Έτσι έζησαν αυτά καλά. Εμείς …καλύτερα ;;;
Ο μυθοπλάστης
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου