Το σχέδιο διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας με την κωδική ονομασία «Καλλικράτης», που έχει προταθεί για δημόσιο διάλογο τους τελευταίους μήνες από το Υπουργείο Εσωτερικών, έχει απασχολήσει έντονα όλους τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες της χώρας. Πρόκειται για την οργανωτική και λειτουργική αναβάθμιση των δύο βαθμών της τοπικής αυτοδιοίκησης (ενισχυμένοι δήμοι – περιφερειακή αυτοδιοίκηση), την καθιέρωση μητροπολιτικής αυτοδιοίκησης και την αναδιάταξη της αποκεντρωμένης διοίκησης, ώστε να ξεκινήσει μια νέα εποχή για την περιφερειακή ανάπτυξη, την τοπική δημοκρατία και για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
Φυσικά, η βιωσιμότητα των νέων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που θα δημιουργηθούν, θα εξαρτηθεί από την οικονομική αυτοτέλεια, την κοινωνική πολιτική και, κυρίως, από τα πρόσωπα που θα διαχειρίζονται τη λειτουργία τους. Καθώς το καθεστώς των νέων ΟΤΑ θα διακατέχεται από έντονο δημαρχοκεντρικό πνεύμα, τα πρόσωπα, που θα ηγηθούν, θα πρέπει να καταστήσουν σχέδιο ισόρροπης ανάπτυξης της περιφέρειας των μητροπολιτικών δήμων, ειδάλλως η περιφέρεια είναι εύκολο να συρρικνωθεί και να μαραζώσει.
Ειδικότερα, μέχρι σήμερα στα περισσότερα νησιά η πολιτική ανάπτυξης τρέχει με δύο ταχύτητες. Αυτή των τουριστικών περιοχών και των οικονομικών συμφερόντων και αυτή των ορεινών – αγροτικών περιοχών και της οικονομικής δυσπραγίας. Είναι εύκολο να το διαπιστώσει κάποιος παρατηρώντας τους προϋπολογισμούς των νησιωτικών ΟΤΑ, βάση των οποίων η μερίδα του λέοντος στοχεύεται πάντα προς τις τουριστικά αναπτυγμένες περιοχές. Κι αν μέχρι σήμερα η ύπαρξη περισσοτέρων του ενός δήμου στα μεγάλα νησιά μπορούσε να εξασφαλίσει κάποια ισορροπία, το σχέδιο «Καλλικράτης» έρχεται να ταράξει τα νερά. Για το λόγο αυτό η συγκέντρωση της διοίκησης πρέπει να στοχεύσει στην αποκέντρωση της ανάπτυξης.
Είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η τόνωση της επιχειρηματικότητας και της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής στα μικρά και μεγάλα χωριά, ώστε οι νέοι να παραμείνουν σε αυτά. Μάλιστα, πρόσφατα η επιχειρηματικότητα της περιφέρειας δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα, ενόψει των μέτρων κατά της οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το νόμο 3050 του 2002, οι επαγγελματίες και οι έμποροι που ασκούσαν δραστηριότητα σε μικρές, σε επίπεδο αριθμού κατοίκων, περιοχές (κάτω των 2000 ή 1000 ατόμων κατά περίπτωση) υπάγονταν στην ασφάλιση του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων, όταν ο μέσος όρος των ετήσιων εισοδημάτων τους ήταν χαμηλός. Η ρύθμιση αυτή είχε γίνει με στόχο να υπάρχουν κίνητρα εγκατάστασης και διαμονής για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικροεμπόρους σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, καθώς και σε νησιά.
Ωστόσο, οι προβλεπόμενες, με βάση την κείμενη νομοθεσία, διατάξεις καταργήθηκαν και με μια απλή εγκύκλιο του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, χιλιάδες έμποροι και επαγγελματίες που εδρεύουν σε ακριτικού τύπου χωριά, αναγκάστηκαν να αλλάξουν ασφαλιστικό φορέα (από ΟΓΑ σε ΟΑΕΕ) και να πληρώνουν εισφορές αυξημένες κατά περίπου 380% (από 70 ευρώ το μήνα σε 332 ευρώ).
Γι` αυτό πρέπει οι νέοι ΟΤΑ να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτές τις περιοχές με έργα υποδομής μικρής εμβέλειας, που δεν θα επηρεάσουν το τοπικό στοιχείο, αλλά θα τονίσουν τη γνήσια έκφραση των ντόπιων κοινωνικών συσχετισμών. Σε αυτό θα συμβάλλει και η εκλογή ικανού αριθμού τοπικών αρχόντων, ώστε να διασφαλιστεί ουσιαστικά και δημοκρατικά η φωνή της περιφέρειας και το κίνητρο συμμετοχής και ενεργοποίησης των πολιτών.
Μανόλης Λυκουρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου